Şimdi kızlar uzun yazabilirim bilginize. Benim bi görümce var benle aynı yaşta. Ama kafalarımızın pek uyuştuğu söylenemez, hatta hiç uyuşmaz.
Şöyle bi bahsetmem gerekirse, kendini beğenmiş, "her şeyi ben bilirim" havalarında, aynı ortamdayken sürekli emirler veren bi tip. Ona göre her şeyin en iyisini o bilir, ben hiçbir şey bilmem. Ben onun aklıyla hareket etmek zorundayım, onun gibi düşünmek zorundayım gibi davranır hep.
Evime geldiğinde resmen eksik kusur arar, buzdolabımı açıp karıştırır, ama bunu yiyecek almak için yapmaz, keşke öyle yapsa ama buzdolabım temiz mi değil mi, düzenli mi değil mi ona bakmak için açar. Bir de üstüne "canım dolabın çok pis ıyy şunu atsana bunu atsana vs" diye akıl verir, zaten en sevmediğim şey bana müdahale edilmesidir, o alasını yapar bunun. dolabım pis değil bu arada, sadece düzensiz bi yerleşimi var, kaldı ki piste olsa onu ilgilendirmez ya neyse...
Kıyafet dolabımı bile açıp kontrol etmişliği var, ne cüretse artık! Tuvalete girer "canım çöp kovasının üzeri tozlanmış, orayı temizle."
Geçenlerde kv evindeydik, hamileyim ve sancım vardı. Arada girer böyle bi sancı, her adımımı işkenceye çevirir.
Misafir gelecek diye balkon yıkanacak, o görev bana verildi, defalarca sancım var dememe rağmen. Neyse bi sinirle sancıyı çeke çeke yıkadım balkonu, ben balkon yıkarken geldi yanıma ve emreder tonda "çabuk yıka kahvaltı hazırlayacağız!" dedi.
O anki sinirimi anlatamam. "Senin sancın var otur balkonu ben yıkayım" diye bi düşünceli davranış beklerken benim maruz kaldığım davranış bu oldu. Aslında otur demesine bile gerek yok, bana daha zahmetsiz bi iş verip kendisi balkonu yıkayabilirdi. Paspasla suyu itip çekmek çok zorladı çünkü beni.
Onu da geçtim, neden kahvaltıyı hazırlamak için beni bekliyor ki bu kız? Boş boş dolanıyor ortada ama kahvaltı için benim işimi bitirip yanına gitmemi bekliyor. Balkonu bitirdikten sonra geçtim mutfağa tek başıma hazırladım her şeyi çıktım, gelmedi bile mutfağa. Ben de muhatap olmadım. İyice de soğudum zaten.
Yani anlayacağınız böyle bi huyu var ve çekemiyorum.
Bugün bi baktım beni whatsapptan engellemiş, aklıma bir sebep geliyor sadece. Bu bizim yaşadığımız şehirde dersaneye gidecek ve yurt falan bakıyorlar. Bi kaç kez bizde kalmasının lafı edildi ama oralı olmadım, ben hiç teklif etmedim. Çünkü aynı evde yaşarsam hem bu uyumsuzluğuyla beni çıldırtır, hem de ona ayıracak yerimiz yok gerçekten. İki odamız bir salonumuz var. salon zaten küçük ve dolu. Odanın birisi yatak odamız, birisinde de iki koltuk var, ütü masası vs. Biz 2-3 aya kadar o koltukları elden çıkarıp orayı bebeğin odası olarak dizmeye başlayacağız. Beşiği, dolabı, eşyaları, ıvırı zıvırı. E biz bu kıza nereyi ayıralım? Mutfağı mı? Nereye çalışma masası falan kurmayı düşünüyor acaba? Zaten yurt bakıyoruz falan dediklerinde iyi güzel diye geçiştirdiğimden beri suratı asıktı ve yüzüme bakmıyordu. Bugün de engellemiş.
Şimdi size sorum şu; illa ki aynı ortama girip yüzyüze geleceğiz, sizce "beni whatsapptan engellemişsin, hayırdır" diye sorayım mı yoksa hiç umursamayıp farketmemiş gibi yapıp konusunu bile açmayıp hiçbir şey olmamış gibi mi davranayım? Zaten mesafeli davranırım genelde, aynı şekilde devam mı edeyim, napayım?
