Erkek arkadaşın daha ilişki asamasinda, kendi akliyla degil sokma akılla is yapiyor, evlenince degisecegini mi saniyorsun?
Aileye dikkat edin bir dahakine kimsenin sizi böyle ezmesine izin vermeyin çok uzun sürmüş ilişki bir daha bu kadar aile ve sevgili olarak uyumlu olmadığınız biriyle bu kadar uzatmayın Allah kurtarmış gerçekten
Size yazacağı bir mesaj için bile kardeşinden icazet alan,onun saçma sapan yorumlarına dur demeyen biri ile olmazdı zaten.
Hakkınızda hayırlısı olsun. Hiç üzülmeyin bence
İşte ondan ben karşıyım sevgili ailesi ile tanışmaya siz artık varmış bir hayır diyeceksiniz hakkaten varmış valla göbek atın sakin zerre üzülmeyin ayrılık acısı ne yemeniz lazım o acıyı nasıl birşeyden kurtulmuşsunuz varya Anneniz Kadir gecesi doğurmuş deriz biz .Sizin bununla evliliğiniz elm sokaginda kabus filminin son versiyonu olurdu inanınAslinda aile ile tanismak benim istemedigim bir durumdu, ben hep evlilik teklifi aldiktan sonra bu isin icine girmek istedim. Ilk iki yil tanisikligimiz yoktu, yasanan hersey son iki yilda oldu. Ben de soktayim.
Erkek arkadasim once benim ailemle tanismak konusunda cok israrci oldu, sebebini de kizlarinin kiminle disarda oldugunu bilsinler istiyorum dedi (gecen bulusmamizda da evet boyle soyledim ama aslinda tanismak istedigimi belirtirsem evlilik dusundugumu ve isleri ciddiye aldigimi anlarsin sandim dedi) neyse ben de en son lanet olsun tamam tanis dedim hatta cok hazirlik bile yaptirtmadan kimseye oyle ayakustu tanistirdim. Sonrasinda da bir dini bayramda ben gittim o sekilde tanistik. Yani benim tutamadigim onlemini alamadigim bir sekilde gelisti. Keske dur diyebilseydim.
Bu adamdan olmazmış, anacı aileci...... Ortada nişan söz yokken kız arkadaşına ailemi ara sor baskısı yapan adamdan ne koca olur ne sevgili.Asla sizden yana olmayacak ailesi ne derse o olacak.Farklı biriyle aynı problemleri yaşamamak için aynı tür erkeği seçmeyecek öyle dek gelirse ara baskısına net hayır diyecek kendi kurallarınızı aşk sevgi diye ,beni karşı taraf sevsin diye çiğnemeyecek net olacaksınız.Seven sever sevmeyen def olup gider ....
İşte ondan ben karşıyım sevgili ailesi ile tanışmaya siz artık varmış bir hayır diyeceksiniz hakkaten varmış valla göbek atın sakin zerre üzülmeyin ayrılık acısı ne yemeniz lazım o acıyı nasıl birşeyden kurtulmuşsunuz varya Anneniz Kadir gecesi doğurmuş deriz biz .Sizin bununla evliliğiniz elm sokaginda kabus filminin son versiyonu olurdu inanın
Kıyısından donmussunuz kusuruma bakmayın fikrim sabit ben eski sevgilinizi de uygun bulmadım size tek aile değil sorun aileniz üzülür geçer siz bu eski sevgili ile mutlu mesut çocuk buyutemezdiniz dönün okuyun yazdıklarınızı okurken yazmadiklarinizida düşünün ben sizi pek uygun bulmadım fikrim beni bağlar elbette 4 sene sevgili olmak da iyi evlilik garantisi değil benceBir cocuk kolay yetismiyor garciass, hepimiz anne babamizin biricigiyiz, kimse evladinin uzulmesini istemez. Ben bunu erkek arkadasima da soyledim, benim uzulmem ailemi 100 kat daha uzer dedim. Haklisin dedi, ne desin.
İnan bana en doğrusunu yapmışsın.
Belki tam olarak farkında değilsin ama anlattığın şeyler ileride evliliğin içinde çok önemli olacak olaylar
Aranızda resmi bir şey olmadan sürekli aileni aramanı istemesi, seninle ilgili bir karar vermeden önce bunu ailesine danışıp bir de üstüme sana bunları okutması çok fazla birey olamamış insan hareketleri.
Sevgi her şey değildir ve bir evliliği yürütmek için sevgi de yetmez.
Belli bir zamam somra seni yorar ve ortaya mutsuz bir kadın çıkar.
Sen kendin için en doğru kararı vermişsin
Belki bugün mutsuzsun ama yarın bu kararın için iyi ki diyexeksin
Kıyısından donmussunuz kusuruma bakmayın fikrim sabit ben eski sevgilinizi de uygun bulmadım size tek aile değil sorun aileniz üzülür geçer siz bu eski sevgili ile mutlu mesut çocuk buyutemezdiniz dönün okuyun yazdıklarınızı okurken yazmadiklarinizida düşünün ben sizi pek uygun bulmadım fikrim beni bağlar elbette 4 sene sevgili olmak da iyi evlilik garantisi değil bence
Cok saygili terbiyeli yetistiginiz belli.kizkardesinin futursuzca varos konusmalarina bir omur maruz kalmayin. Yasiniz genc daha denginizi bulun. Boyle ailelerde sorunlar cok olur. Kesinlikle adim atmayin aramayin derim
geçmişte kız kardesiyle sorun yasadığım bir sevgilim oldu. soeun yasadığım derken, benim sorunum yoktu kızın sorunu vardı benle. kücükken geceleri nöbetler geciren bir kızmış ve bu dönemde hep abisi ilgilenmiş, çok düşkündü ona. o dönem ben 20-21 yasında, erkek arkadasım 27 yasındaydı. kız da 23. kız evli bu arada. biz tanısmadan bir yıl önce evlenmiş. bir arkadas grubumuz vardı, kızın evindeki davetlere ben hiç davet edilmedim, tesadüfen aynı ortamlarda bulunduğumuz durumlarda ise herkesle muhabbet eden kız beni hep görmezden geldi. abartmıyorum, tek bir kelime dahi etmiyordu. merhaba dahi duymadım kızdan. daha sonradan farklı sebepleplerle bir yıl sonra ayrıldık.
simdiki esimle ise komple ailesiyle sorunlarım var. annesi, abileri.. basta o kadar istekli, o kadar sevecendiler kii.. ama nişanlanıp işler ciddiye binince aslında durumun hiç böyle olmadığı, evde eltilerimin dahi en kücük hallerde arkamdan konustuğunu öğrendim. düğünüm ertesi sabahı bile iğrenö şeyler öğrendim. yine de aptal gibi mesafe koymadım. yüzüme karşı bana, aileme laf söylnediğinde ezildim, cevap bile vermedim.
esim her zaman denge kurmaya calisti, zorlamadı. kendimi korumamı, onlara izin vermememi söyledi ama ben yapamadım. sonrasında zor bir sekilde hamile kaldım. esimde de sorun olduğu halde sanki cocuk yapmak konusunda tek kusurlu benmişim gibi davranıldı. yine sesimi çıkarmadım. sesimi çıkarmamamın tek nedeni de esimi üzmek istemememdi.
sonra hamile kaldım ve doğum yaptım. o dönem artık iyice cozuttular. beni hep kötü hissettirdiler. zor yoldan cocuk sahibi olduğumu bile sürekli yüzüme vurdular. 5 cm açıklıkla hastaneye gittiğimde kimse “ne oldu, durum ne?” diye bile sormadı, üstüne kendileri ilgi istedi. doğumdan bir gün önce esim beni yemeğe çıkardı diye olay yaptılar.
uzun anlattım ama sunu söylemek istiyorum; esimi seviyorum. esimle evlendiğim için asla pişman olmadım. ama defalarca “esim bu kadar cektiğim sıkıntıya değer mi?” sorunu sordum. cocugumun onların soyadını tasıyor olması, onlara dede, babanne diyecek olması bile zoruma gidiyor. bebeğim onlara benzetildiğinde sinirden kuduruyorum. bu öyle basit “cocugunu kıskanma” psikolojisi değil. öyle bir aileye benzesin istemiyorum.
ben doğumdan sonra mesafe koydum. benden çekindikleri bir hale geldik artık. bayram, seyran hariç aramam, onlar da aramaz. ama dediğim gibi zor yoldan geldik bu noktaya. en basa dönsem asla taviz vermezdim. bana teklif ettikleri şeyleri söyleyecek cesareti onlara vermezdim.
gercekten esinize güveniyor ve sizi ezdirmeyeceğinden emin olmanız gerekiyor (ki o durumda bile benim yasadıklarım ortada.) tek basına bu yeterli değil. sizin de kendinizi savunmanız lazım. varsın sizi sevmesinler, inanın sevmemeleri, samimi olmamaları çok daha iyi. ben de çok isterdik kendi ailemle nasılsam öyle olmak. ama olmuyormus. en iyi kayınaile bile sevilmiyor, bir seyler batıyor. herkes mutlu olmak için evleniyor, sıkıntı çekmeye gerek yok.
onun dısında sizin erkek arkadasınız zaten bastan falso. yani madem hesabı bile bana ödetecek bir maddi sorunun var evlenme muhabbeti neden açarsın? ben nişanlanana kadar kayınailemi ne aradım, ne de görüştüm. bunun böyle olmasını isteyen de annemdi (Allah ondan razı olsun) daha bir seyleri değilsin, yüz göz olma derdi hep. esim de benim ailemi aramazdı, bir beklentileri de yoktu. keske diyorum en bastan her seyi annemin dediği gibi yapsaydım. ama insan bazen sevince her sey güzel olacak sanıyor. bazı seyler siz ne kadar cabalasanız da olmaz.
o yüzden bence üzülmeyin. bu durumlar bence bir kayıp değil. aksine daha zor dönülecek yerlere varmadan her seyi görüp bir karar vermissiniz. siz de barışma durumu olduğunda neden bu hale geldiğinizi hatırlayın. en en mesafeli durumlarda bile senede 1-2 defa bu insanlarla aynı ortama gireceksiniz. kendinizi siz tanırsınız.
Daha iyisi olur 5 sene çıkıp 3 ayda boşanan var neler neler gördük inşallah daha huyu huyuna suyu suyuna gönlüne ailene denk görgü önemli üslup önemli soydur çeker demişler ciddi karar bu çok sevindim ben olmadığınaYok garciass zaten yazdiklarimi yasadiklarimi biliyorum, ilk basta sevgi ile, biraz da ailelerden uzak yasarsak olur vs dedim de evlilik oyle birsey degil sonradan anladim. Kardesi illaki evimize gelecekti, ailesi belki evlilik yolunda sorun cikartacakti bu durum belki beni suankinden bin kat daha cok uzecekti. Allah korudu diyelim.
Bu forumda takıldıysanız kimse zaten eşinden mutlu değil herkes sevip evlenip sonra bin bir tane sorunla uğraşıyor yani o kadar aşık olmak falan fasafiso evlilik düşünüyorsan bu adam sorumluluklarını yerine getirir mi bana bir şey olsa arkamda durur mu saygısını kaybeder mi bunlara takılın sevgilimsiz yapamam moduna girmeyin evlilik bir mantık işi olabilecek en mantıklı kararı alın dönüşü emin ölüm gidişinden çok daha maliyetli oluyorGunaydin herkese, iyi haftalar,
Konumun iliskiler kisminda olmasi gerektigini biliyorum fakat daha fazla insana ulasip daha fazla gorus alabilmek icin buraya actim. Tasimak senin taktirine kalmis sevgili @Mune
Telefondan girdigim icin yazim hatalarim olabilir, simdiden kusura bakmayin.
Yaklasik 4 yillik iliskimi gecen haziran ayinda noktaladim. (Ben 30 erkek arkadasim 28 yasinda) durust olmak gerekirse iyi bir insandi, manevi anlamda cok sevilip sevdigim bir iliski yasadim. Ilk basta sorunlarimiz cok maddiyata dayaliydi, ozel gunlerde kaliteli zaman gecirmek istiyor, guzel anilar biriktirmek, ayda bir kere bile olsa guzel bir mekanda guzel bir yemek yiyelim istiyordum. Bulusmalarimiz genelde evlerimize yakin kafelerde oluyordu. Erkek arkadasim genelde borclarindan cok yakiniyordu, arabasina ve bilgisayarina, ses sistemlerine vb seylere para harciyordu. Ben de borcu oldugunu bildigim icin bir ben bir o hesap odeyerek bulusuyorduk.
Benimle evlenmek istedigini soyluyordu, ben ise daha isimi tam oturtamamis, calissam bile genelde asgari ucret aldigim icin evlilik gibi bir yukun altina girmek istemedigim icin olumsuz konusuyordum. Kendisi benim ailem ile tanisti, ailem de cok sevdi, ben onun ailesiyle tanistim, ilk deneyimimdi, guleryuzlu ama mesafeliydim. Ozel gunlerde erkek arkadasim surekli ailesine mesaj atip bayram seyran kutlamami istedi, hastalikta ziyaret ettim. O da ayni seyleri yapti tabii. Onun haricinde ailesiyle her gun iletisimimiz olmadi. Yine de kardesiyle iliskinin basindan beri iyi bir enerjiye sahip olamadim. Erkek arkadasim baslarda soguk oldugumu adim atmam gerektigini soyledi, yaptim da, fakat karsi taraftan karsilik alamayinca biraktim. Sonucta is ciddiye binerse ben onlarin ailesine gelecektim, onlarin beni benimsemesini istedim.
Simdi anliyorum ki bizim sorunumuz ne maddiyat ne baska birseymis. Erkek arkadasim benim ve ailesi arasinda iyi bir kopru gorevi gorememis. Her ne kadar benim arkamda durdugunu soylese de ayrildiktan sonra ailesinin beni arayarak sorunu bir de benim tarafimdan dinlemek istemediler, ne yazdilar ne ilgilendiler. Gecen gun erkek arkadasimla tekrardan bulusup sorunlarimizi konusmak ve neler yapabilecegimizi dusunmek icin bir araya geldik, ailesiyle ilgili dusuncelerimi belirttim. O sirada bana bir mesaj gosterdi, bence galeyana gelip acti, erkek arkadasim kardesine beni ozledigini yazmak istedigini ama neden yazmamasi gerektigi konusunda fikir istedigini yazmis. Kiz kardesi de benim icin seviyesizce ithamlarda bulunmus. (Zehirlendigin bir yemegi bir daha yer misin, yirtik donu bir daha giyer misin?) Vb mide bulandirici seylerdi. Terbiyemi bozmadim, sessiz kaldim. Bulusmayi bitirdim ve eve geldim.
Erkek arkadasimi hala seviyorum fakat sorunumuz sadece sevgiyle halledilebilecek birsey degil. Ilerisi icin dusundugumde ezilmek, uzulmek, boyle bir ailede cocuk yetistirmek istemiyorum. Yine de neler yapilabilir, erkek arkadasimla bir yola ciksak, atlatabilir miyiz bilemiyorum. Bir araya gelirsek (su an ihtimal dahilinde degil ama nasip), nasil bunlarin ustesinden gelebilirim? Ya da gelecekte farkli biriyle ayni problemleri yasarsam kacmak yerine nasil savasabilirim? Tesekkurler
daha mesafeli olurdum. ben sandım ki benim annemle, ailemle ilişkim nasılsa onlarla da öyle olacağız. ama yok o tamamen hayal. o yüzden mesela bazı söylediklerini “olsun bunları ailem söylese alınmazdım” diyerek unuttum, cevap vermedim.Hemen hemen ayni seyleri yasamisiz. Ben sizden tavsiye istiyorum, mesela bekar oldugunuz zamanlara donup, evlilikle ilgili ne dusunurdunuz, partnerinizden ve ailesinden ne beklerdiniz? Tavirlariniz en basinda nasil olurdu?
Bu hissettikleriniz çok normal ,hak ettiğiniz ilişkiyi yaşamanızı dilerimKarsima hic iyi insan cikmiyor. Calistigim yerde de bulamiyorum. Sosyal ortamim da ancak spor. Arayis icinde de degilim ama birinin araci vs olmasi lazim. Hayatimda biri olmak zorunda degil keyfim yerinde ama ben de bir duzen kurmak isterim. Durust olmak gerekirse 30 yasindayim ve daha once hic cinsel iliski yasamadim, artik duzgun bir insanla evlenip ben de kadinligi tatmak, gercekten yetiskinlerin yasadigi gibi guzel bir iliski, cinsellik yasamak istiyorum.
Arkadaşlar! Erkek arkadaşlarınızın ailesi samimi olmayın. Mümkünse nişana kadar tanismayin bile. Ne kadar çok muhabbet tez ayrılık getirir. Evlenene kadar, hatta evlenince bile bir parça yabancı size bu insanlar. Neden bu kadar meraklısınız iç içe girmeye. Artık şu ilişkileri iki kişi yaşamayı öğrenin yahu! Yok ayrilinca arayıp sormamışlar, ne münasebet ne ogullarina sorsunlar ne de bana. Biz yaşamışız, biz öyle uygun görüp ayrılmışız. İşte arada mesafe olmayınca boyle terbiyesizlikler yapma hakkını kendilerinde buluyor insanlar, çünkü biz izin vermiş oluyoruz.Gunaydin herkese, iyi haftalar,
Konumun iliskiler kisminda olmasi gerektigini biliyorum fakat daha fazla insana ulasip daha fazla gorus alabilmek icin buraya actim. Tasimak senin taktirine kalmis sevgili @Mune
Telefondan girdigim icin yazim hatalarim olabilir, simdiden kusura bakmayin.
Yaklasik 4 yillik iliskimi gecen haziran ayinda noktaladim. (Ben 30 erkek arkadasim 28 yasinda) durust olmak gerekirse iyi bir insandi, manevi anlamda cok sevilip sevdigim bir iliski yasadim. Ilk basta sorunlarimiz cok maddiyata dayaliydi, ozel gunlerde kaliteli zaman gecirmek istiyor, guzel anilar biriktirmek, ayda bir kere bile olsa guzel bir mekanda guzel bir yemek yiyelim istiyordum. Bulusmalarimiz genelde evlerimize yakin kafelerde oluyordu. Erkek arkadasim genelde borclarindan cok yakiniyordu, arabasina ve bilgisayarina, ses sistemlerine vb seylere para harciyordu. Ben de borcu oldugunu bildigim icin bir ben bir o hesap odeyerek bulusuyorduk.
Benimle evlenmek istedigini soyluyordu, ben ise daha isimi tam oturtamamis, calissam bile genelde asgari ucret aldigim icin evlilik gibi bir yukun altina girmek istemedigim icin olumsuz konusuyordum. Kendisi benim ailem ile tanisti, ailem de cok sevdi, ben onun ailesiyle tanistim, ilk deneyimimdi, guleryuzlu ama mesafeliydim. Ozel gunlerde erkek arkadasim surekli ailesine mesaj atip bayram seyran kutlamami istedi, hastalikta ziyaret ettim. O da ayni seyleri yapti tabii. Onun haricinde ailesiyle her gun iletisimimiz olmadi. Yine de kardesiyle iliskinin basindan beri iyi bir enerjiye sahip olamadim. Erkek arkadasim baslarda soguk oldugumu adim atmam gerektigini soyledi, yaptim da, fakat karsi taraftan karsilik alamayinca biraktim. Sonucta is ciddiye binerse ben onlarin ailesine gelecektim, onlarin beni benimsemesini istedim.
Simdi anliyorum ki bizim sorunumuz ne maddiyat ne baska birseymis. Erkek arkadasim benim ve ailesi arasinda iyi bir kopru gorevi gorememis. Her ne kadar benim arkamda durdugunu soylese de ayrildiktan sonra ailesinin beni arayarak sorunu bir de benim tarafimdan dinlemek istemediler, ne yazdilar ne ilgilendiler. Gecen gun erkek arkadasimla tekrardan bulusup sorunlarimizi konusmak ve neler yapabilecegimizi dusunmek icin bir araya geldik, ailesiyle ilgili dusuncelerimi belirttim. O sirada bana bir mesaj gosterdi, bence galeyana gelip acti, erkek arkadasim kardesine beni ozledigini yazmak istedigini ama neden yazmamasi gerektigi konusunda fikir istedigini yazmis. Kiz kardesi de benim icin seviyesizce ithamlarda bulunmus. (Zehirlendigin bir yemegi bir daha yer misin, yirtik donu bir daha giyer misin?) Vb mide bulandirici seylerdi. Terbiyemi bozmadim, sessiz kaldim. Bulusmayi bitirdim ve eve geldim.
Erkek arkadasimi hala seviyorum fakat sorunumuz sadece sevgiyle halledilebilecek birsey degil. Ilerisi icin dusundugumde ezilmek, uzulmek, boyle bir ailede cocuk yetistirmek istemiyorum. Yine de neler yapilabilir, erkek arkadasimla bir yola ciksak, atlatabilir miyiz bilemiyorum. Bir araya gelirsek (su an ihtimal dahilinde degil ama nasip), nasil bunlarin ustesinden gelebilirim? Ya da gelecekte farkli biriyle ayni problemleri yasarsam kacmak yerine nasil savasabilirim? Tesekkurler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?