- 12 Ocak 2010
- 1.811
- 6.065
- 683
- 32
- Konu Sahibi nochoiceno
-
- #61
Bende oyleydim. Erkek cocugu gibi buyudum. Etrafimda hep erkek oldugu icin. Tavirlarim , hareketlerim hep oyleydi. Bende cinsellik konusunda tiksindigim seyler vardi. Ama suan evliyim ve gayet mutluyum. Bazı seyler yasanmadan insan tiksinc gelebiliyor. Cinsellik anlaminda da sukur oyle bir sorunum olmadi. Belki dogru insani buldugunda seninde degisir fikrin.Öyle mi dersiniz? İnanın anlamıyorum da. Bunalıyorum sadece. Kadın gibi kelime öbeğini kullanmak istemiyorum ama kadın gibi hissetmiyorum. Hareket, tavır, düşünce...
Bence öyle..eğer aksi olsaydı bu yaşına kadar bir kadına birşeyler hissetmemen mümkün değildi.Acaba öyle midir? Aslında derine inince bu durum yaklaşık olarak birkaç yıldır var. Biriyle gönül bağım en son geçen yılın eylül ayında olmuştu o da hemen bitti. Çünkü hiçbir şey hissetmemiştim ona karşı. Hani acaba bu yönden mi eksiğim de böyle oluyor diye de düşündüm ama karşıma çıkan çocuk konusunda isteksizdim mesela. Bilmiyorum, karmakarışık kafam.
cinsel kimlikle bir cinsten hoşlanmak apayrıdırBugüne kadar aşık olduklarım hep erkekti.
Ben küçüklükten beri erkeklerle dolaşan, oynayan, arkadaş olmak isteyen bir kızdım. Bu küçüklüğümden geliyor. Ama erkeklere aşık oldum hep, bir kadına o gözle baktığım olmadı. Şuan ise işin içine bir erkekle evlilik münasebeti girse, tiksiniyorum. Bazı şeylerden. Açamıyorum umarım anlaşılmıştır.
her kadın el işi yapacak börek yapacak diye birsey yok senin hayal etmen vok fazla baskılanmandan ötürü erkek olsaydım kurtulursum diyorsunGerçek anlamda artık bunaldığım, birileriyle paylaşırsam iyi geleceğini düşündüğüm bir durumu yaşıyorum. 24 yaşındayım ve şu aralar işsizim, evdeyim. Ailemle yaşıyorum. Ev kızı modundayım 5 aydır. Ancak sorunum bunlarla bağıntılı değil.
Sorunum ailemin "mürüvetimi" görme isteği... Ve benim içimde yaşadığım hadise ile ilgili.
Ben evlilik ve onun getireceği her şeyden tabiri caizse "iğreniyorum" daha açık olamam galiba kurallar var. Bu bir dursun, Anladığınızı varsayıyorum. Ama olay sadece bu da değil. Her anlamda kendimi bir kadın gibi hissedemiyorum. Hareketlerim, sesim, tavırlarım erkek gibi...
Kadınların muhabbetleri beni sarmaz, erkeklerle daha iyi anlaşıyorum hatta. Yine de çevremde kız arkadaşlarım bolca vardır. İşte ben Kendimi onlar gibi hissedemiyorum ki, atıyorum ben temizlikmiş yemek yapmak ya da kadınlara özgü olan makyaj yapmaktan nefret ediyorum. Elbise giymek, süslenmek işkence... Uzun saçtan bile nefret ediyorum.
Her anlamda erkek olarak doğsaymışım diyenlerdenim. Bunaldım çünkü artık ve çevremdeki herkes benim bu onlara göre "tuhaflığımın" farkındalar. Bana el işi yapsana demeler, beni altın günü misali günlere çağırmalar, benden pasta börek beklemeler... Yok yok yok! Kafayı yiyeceğim ya, ben bu değilim ki.
Ama bazen oturup erkek olduğum hayalini kuruyorum, mis gibiyim o zaman. Ancak hayallerde rahatlıyorum anlayacağınız.
Bir yandan mürüvet görmek isteyen ailem, bir yandan içimdeki bastırılmayan şeyler, bir yandan çevre... Ve ben hiç kimseye anlatamadığım için kendi kendimi yiyorum artık. Sırf dertleşmek için yazdım yoksa üyeliğim olmadan kullanıyordum hep. Okumuş olsanız bile yeterli inanın kendi kendime çözmeye çalışmaktan, normal olmak istemekten sıkıldım. Olamıyorum çünkü.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?