Bir derdim var yardımcı olursanız sevinirim arkadaşlar.
4 yıllık evliyim ve eşimi 5 yıldır tanıyorum. 1,5 yaşında da dünya tatlısı bir oğlumuz var. Ancak eşimle uzun zamandır sorunlu zamanlar geçiriyoruz. Sık sık kavga ediyoruz ve kavgalarımız genelde oğlumuzun gözünün önünde oluyor. Şuanda henüz ufak belki bişeylerin farkında değil ama hissediyor eminim ve eşime oğlumuzun yanında kavga etmeyelim dedikçe daha da uzatıyor konuyu. Çok şikayetçiyim bu durumdan çünkü oğlumun böyle bir ortamda büyümesini istemiyorum. Bunu eşimle birçok kez konuşmaya çalıştım ama umursamadı sanırım fazla. Ayrıca oğlumuzun üzerinde hiçbir emeği yok. Herşeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum.
Eşimle son kavgamız on gün önce gerçekleşti ve bu kavgamızda benim kadınlığıma ve namusuma uzanacak kadar ağır hakaretlerde bulundu. Çok zoruma gitti ve artık boşanmak istediğimi söyledim kendisine. Sadece oğlum için bir şekilde yürütmeye çalıştığım evliliğin artık yürüyemediğini farkettim o gün. Oğlumun böyle bir babayı örnek almasını istemiyordum çünkü. Ancak boşanma kelimesini ettiğim günden bu yana eşim inanılmaz değişti. 5 yıldır tanıdığım kişiden çok başka biri haline geldi. Hayatında hiç çiçek almamış adam hergün çiçeklerle gelmeye başladı. Yemek yapmalar, bulaşık yıkamalar, temizlik yapmalar, oğlumuzla ilgilenmeler, arabaya binerken kapıyı açmalar falan. Bir bayanın isteyipte bulamadığı erkek diyebilirim şuan onun için. Ama içimden bir ses bu durumun geçici olacağını söylüyor ve eğer şuan affedersem bikaç ay sonra tekrar eski haline gelmesinden korkuyorum. Çünkü bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur bana göre, huy değişmez. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum kafam çok karışık fikirlerinize ihtiyacım var.
Not: Çalışıyorum ve çok şükür iyide bir işim var. Ayrılırsak oğlumu kimselere muhtaç olmadan da büyütebilirim inşallah.
