Erkeklere tahammülüm yok, normal miyim?

Surrender .!.:

Biriyle evli kalmak ve hayati paylasmak bana gore asla degildi ve maalesef ki hala degil. 18 yasinda da ayni dusuncedeydim.
Evliyim bu arada.

Evlilik bana gore degil, hic olmadi. Ama napalim sisteme uyduk iste!

Genişletmek için tıkla...

TeslaninOsilatoru .!.:

Çok mu aşık olarak evlendiniz

Genişletmek için tıkla...

Surrender .!.:

Severek evlendik evet. Ve o kadar zorlukla evlendik ki.
Normal insanlar gibi yasamak istedim bir muddet sonra.
Normal sekilde evlenip, cocuk yapip bir sekilde hayati gecirmek iste.

Cok manyaktim ben
Deliydim zamaninda.

Genişletmek için tıkla...

TeslaninOsilatoru .!.:

Her şey zamanında güzel. İnsan arkadaslarının birer birer evlendiğini görünce boşluğa düşüyor. Zamanında çok eğlendiğimiz arkadaşlar gün gelip eşiyle çocuguyla mutluluk pozlarını paylaşmaya başlayınca evlilik fikri oluşmaya başlıyor sanırım.

Genişletmek için tıkla...

herkadinozeldir .!.:

Merhaba arkadaşlar 23 yaşındayım bugüne kadar doğru düzgün ilişkim olmadı birisiyle uzun süre duygusal yakınlık kuramıyorum sürekli aranmaya, mesajlaşmaya, görüşme buluşma isteklerine gelemiyorum. Normal arkadaşlarımla ve ailemle daha mutluyum. Normal bir günde iş dışında arkadaşlarla buluşur sonra kitap, tv, gazetelere vakit ayırırım, yemek iş yaparım bunlar zaten yeterince zamanımı alırken bir de hayatı iki kişi yaşama ve sürekli birlikte hareket etme düşüncesi bana korkunç geliyor.
Yalnız mutluysan sorun ne diyeceksiniz ama tek düzelik ve hayatını kuramama ve tüm bunların sonucunda yitip giden zaman kaybı ileri de pişmanlık yaratır mı diye de korkmuyorum değil. Çevre baskısı da çabası.

Biriyle evli kalmak, aynı yerde uyumak, hep bir arada olmak korkunç ama hayat boyu yalnız olmak, hayata bağlayan bir uğraşının çocuklarının olmayacak olması da düşündürücü.
Benim durumumda olan ya da olan bir tanıdığı olan var mı? Ne kadar normalim, ileri de değişir miyim, pişmanlık duyar mıyım diye içimi dökmek istedim. Şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

herkadinozeldir .!.:

Merhaba arkadaşlar 23 yaşındayım bugüne kadar doğru düzgün ilişkim olmadı birisiyle uzun süre duygusal yakınlık kuramıyorum sürekli aranmaya, mesajlaşmaya, görüşme buluşma isteklerine gelemiyorum. Normal arkadaşlarımla ve ailemle daha mutluyum. Normal bir günde iş dışında arkadaşlarla buluşur sonra kitap, tv, gazetelere vakit ayırırım, yemek iş yaparım bunlar zaten yeterince zamanımı alırken bir de hayatı iki kişi yaşama ve sürekli birlikte hareket etme düşüncesi bana korkunç geliyor.
Yalnız mutluysan sorun ne diyeceksiniz ama tek düzelik ve hayatını kuramama ve tüm bunların sonucunda yitip giden zaman kaybı ileri de pişmanlık yaratır mı diye de korkmuyorum değil. Çevre baskısı da çabası.

Biriyle evli kalmak, aynı yerde uyumak, hep bir arada olmak korkunç ama hayat boyu yalnız olmak, hayata bağlayan bir uğraşının çocuklarının olmayacak olması da düşündürücü.
Benim durumumda olan ya da olan bir tanıdığı olan var mı? Ne kadar normalim, ileri de değişir miyim, pişmanlık duyar mıyım diye içimi dökmek istedim. Şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...