Selam! Benim de buna benzer bir derdim var başımda. Başkalarına akıl vermek çok kolay oluyor da insan kendi başına geldiğinde duygu yoğunluğundan olacakki basireti bağlanıyor birşey düşünemiyor sanki, ya da bir ben mi böyleyim diye de sorguladım kendimi epeyce. İlişkilere bugüne kadar hep mantık çerçevesinde yaklaşırdım, kimseye tek birşey anlatmazdım ki zaten hayatımda bundan önce 1 tane erkek girmişti onunla da uzun süreli ve ciddi bir ilişkimiz vardı. Ama yakın zamanda umutsuzca bitti. Herneyse, ben bir süre sonra yeni birisiyle tanıştım, çocukluktan beri ortak çevrede büyümüşüz, başlarda arkadaş olarak konuşuyorduk, sevgililik mertebesine geçmek için çevremin yorumlarını gözönünde bulundurdum bu defa. Ağır efendi oturaklı manevi değerleri olan biri vardı karşımda ve hissettirdiği duygular çok yoğundu. Filmlerdeki gibi çok romantik ilerliyordu herşey. Karşımdaki kişiyle davranışlarımız, düşüncelerimiz her konuda aynıydı, yeme içme düşünme okuma konuşma stilimiz bile aynı. Ruh eşimi buldum diyordum kendi kendime. İkimiz de utangaç yaklaşıyoruz birbirimize derken.. daha da yakınlaştık. İlk aşamada çekingen durdum yaptığımız yanlış dedim, durduk, daha sonra tekrar yakınlaştık. O esnada (eski ilişkimden muhabbetlerimiz esnasında bahsetmiştim, o da kendi geçmişini anlatmıştı) ben bu ilişkimde gelecek gördüğüm için yakınlaşmamızın başında herşeyi anlattım, birşey demedi devam ettik.
Yakınlaşmamızın ertesi günü ayrıldığımızda aramız biraz soğudu, hissediyordum ama benden kaynaklı değil, ona bir sorun mu var yoğunluk mu var diye kaç defa sordugumu hatırlamıyorum bile. Ansızın bir mesaj geldi telefonuma, "ben daha önceki ilişkimde de başta uyumsuzlukları, yanlışları görmezden geldim ama daha sonra karşılıklı acı çektik, ben önceki erkek arkadaşınla ilişkinin boyutlarını bilmiyordum, bahsetseydin hiç görüşmezdik bu şekilde. Bir de yanındayken sessiz kalmamın sebebi sıkılmamdı, seni suçlamyorum ama çok benzeriz. Benim için de üzüntü verici ama aynı şekilde uzun soluklu birşey göremiyorum, arkadaşın olarak yanında olurum ama onun dışında yokum" gibisinden birşeydi. Yanımda olduğu süre boyunca birçok aktivite yaptık beraber, ben herşey ne güzel gidiyor diye havalara uçarken meğer durum ne vahimmiş. Ben kendimi resmen paramparça ettim, ne yaparım bu saatten sonra ne ederim herşeyi düşündüm, delirecektim. Kendi kendime beni yanlış tanımıştır kesin, ben öyle biri değilim dedim durdum, hıncımdan kendimi yedim. Telefonlarıma çıkmıyor, "konuşalım sorun nedir" mesajlarıma cevap vermiyordu. Onun yakın arkadaşıyla görüştüm ne oldu anlamadım, böyle mesaj geldi bir anda herşey güzelken dedim. Arkadaşı da onunla görüşüp ağzını aramış ona beni geri dönülmez biçimde kırdığını söylemiş, ben o anlarda neye inanacağımı şaşırmıştım.
1 mesajla bitmişti yani herşey. 2 gün geçti uykusuz hayalet gibi dolanıyorum evde. Ağzımda uçuk çıktı sıkıntıdan. Baktım telefonla olmuyor, ben de söylemek istediğim herşeyi yazdım kaç mms oldu bilmiyorum ama vicdanını rahatsız edecek herşeyi açıkça yazdım. Çünkü ben ona ilişki öncesinde anlattım durumumu dürüstçe, bana uymaz deseydi, dürüst davransaydı tamam der arkadaş olarak devam ederdik yada görüşmezdik, ama bu şekilde ruhumuz kirlendi. Neyse mesajlarımı aldıktan sonra bana "arıyorum, görüşelim, böyle bitsin istemiyorum, seni üzmek istemiyorum" diye mesajlar geldi o gece zafer rehavetiyle mi diyeyim kafamda sorunu halletmiş olmanın sevinci mi diyeyim, rahat bir uyku uyudum.
Ertesi gün çok yakın arkadaşıma herşeyi açıkça anlattım, bana arama sorma burnu sürtsün böyle olmaz dediyse de ben bu kızların durduk yere trip yapma naza çekme durumlarını yapmamı salık verdi ben anlamlı bulmadığımdan yapamayacağımı söyledim, yapmadım da. Ama erkek arkadaşımla aramızda bir soğukluk var eskisi kadar sevecen yaklaşamıyorum doğal olarak. İşi dolayısyla çok sık görüşemiyoruz ama o hafta şansa 3-4 gün sonrasında tekrar görüştük. Ben kesin bir tavırla kafamdakileri tek tek anlattım, eğer bu şekilde düşünüyorsan, üzeceksen hiç devam etmeyelim, buara daha fazla üzülmek istemiyorum dedim, ona güvenmemi hep dürüst olacağını söyledi. O akşam öyle geçti, ertesi gün işi için uğurladım.
İşi dolayısyla telefonu çekmiyor, internetten 4 günde 1 falan görüşme imkanı oldu, ben ilk aşamada gene çok anaç davrandım, aslında çok ta özlüyordum, manevi yönden ona destek vermek istiyordum, hep mail yazıyordum, fırsatı oldugunda okusun diye. Ama benim mesajlarıma karılık 10 cümle yazdıysam 1 cümle geliyor o da ilk zmanlara göre epey resmi. İstanbula geldiğinde telefonla görüşme imkanımız oldu, daha doğrusu ben aradım, neden beni hiç aramadığını sordum, pek içimden gelmediğini söyledi. Eski ilişkimde yaptığım hataları tekrarlamayacağıma dair kendime söz vermiştim. O pek içimden gelmedi dediği anda gözyaşlarım şıp şıp döküldü yüreğime. Belli etmedim, telefonu kapadık, sınavıma çalışıyordum o gece, geceyarısı bir mesaj geldi sanki hiçbirşey olmamış gibi "çalışmalar nasıl gidiyor" gibi birşey. O kadar hisli duygulu insan neden bu kadar değişti, alttan almıyorum söylediklerini kesinlikle ama gene de bir şans daha bir şans daha vere vere derken ne yapacağımı bilmiyorum.
Bu zamana kadar yaklaşık 1 ay oluyor yüzyüze görüşmeyeli. Az önce bahsettiğim yakın kız arkadaşım onu arama sorma diyor, zaten seni gerçekten tanısaydı böyle yapmazdı diyor, gerçekten sen de onu tanısan bu kadar yüceltmezdin diyor. Ama diyorum ya arada duygu olmayınca bu lafları söylemesi çok kolay oluyor, keşke ben de içim acımadan diyebilsem aynılarını. Kız arkadaşımın tavsiyesi ile ben de aramıyorum, mesaj da yazmıyorum. Şimdi ilk mesajlar mailler ondan geliyor, hala içimde umut kırıntıları var, onu da seviyorum ama kırılmak istemiyorum, nasıl davranmam gerektiğini kestiremiyorum.
Bir de işin garip yanı bana sıkıldım falan dedi ama kendimi övmek için değil ama birçok kızlı erkekli arkadaş grubum var, hepsinde genel olarak aktifim ve muhabbetimi de severler. Yani sıkıldım işin bahanesi onu biliyorum, fiziki olarak ta kötü değilim, yolda yürürken dahi dikkat çekerim. İlk başlarda da zaten birbirimize çeken muhabbetimizdi. Kendime defalarca soruyorum ne oldu da biz olamadık. Bu adam sadece benim kendime güvenimi yaraladı. Bana hala mantıklı gelmiyor bu kaçan kovalanır tarzı süründürmeli ilişkiler ama bu durumda ne yapmak lazım, bakıyorum şimdi mesajlar ondan geliyor.
Güvenmeli miyim bundan sonra napmalıyım. Fikir verirseniz çok müteşekkir olurum.