- 30 Mayıs 2015
- 14.300
- 13.963
- 298
normalde bunu kafama takıcak bir insan değilim ama bu akşam sanırım patlama gecem. Bebeğim doğucak çok az kaldı,endişelerim var,korkularım var..
acaba nasıl bir süreç bekliyor beni diye,doğumum nasıl geçecek,onu nasıl yetiştiricem,bir sürü soru işareti.. hazır mıydıım acaba diye düşündüğüm bile oluyor. Bilmiyorum normal mı.. yani çoğu zamanım korkuyla endişeyle geçiyor ama kafamı dağıtmaya çalışıyorum..
her neyse,patlama mevzum aslında eşimle iletişim kuramıyor olmamız..
bir sorunumuz yok genel olarak.. kendisi gayet düşünceli,elinde gülle geldi,ama benim sorunum bunları beklemiyorum artık. O kadar çiçek aldı ki 4 yıldır,şimdi çiçek gördüğüm an pek birşey hissetmiyorum. Hatta boş yere para veriliyor gözüyle bakıyorum. Daha geçen gün koca bir buket çiçekle geldi.. dün de gül şeklinde çikolata ile geldi. Yani geldiğinde de sarıldık öptük birbirimizi.
Biraz sohbet ettik,gününün nasıl geçtiğini anlattı,işlerden bahsetti vs vs.. bizim bu aralar durumumuz biraz sıkışık,ama ben bunu asla sorun etmedim. Hatta doğum için birçok hazırlığımdan vazgeçtim,yani kısmak adına..
bu akşam da sordum çok sıkışıyoruz bu aralar işler mı kötü diye, işlerin kötü olmadığını fakat borçların çok olduğunu anlattı. ( iş ile ilgili kendi işimiz,mal borcumuz var,araba borcu(2 tane)
Vs vs...
ben sakin bir insanım ve hep konuşarak halletmekten yanayımdır her sorunu veya konuşulması gerekeni..
benimki başladı yine ooff bunları şimdi mı konuşucaz,konu nasıl buralara geldi vs vs.. konu ise çok saçma bir arkadaşına geldi,birlikte çok sık dışarı çıkmalarına..
bana dünyaya bir kez geldiğini ve hayatını yaşamak istediğini söyledi.. peki madem öyle neden baştan çocuk istedin,özgürce yaşamak istediğini söyleseydin madem dedim..
ben çocuk ile alakalı birşey söylemedim sen nasıl doğumu özel hastanede takip ediyorsan ben de dışarı çıkıp arkadaşımla takılabilirim dedi..
evet yanlış anlaşılmasın ben onun dışarı çıkmasına karşı değilim,hiç bugüne kadar karışmadım hatta bu akşam da başka bir arkadaşı ile oturdu,saat 11 gibi geldi. Sorun da etmedim. ama bir arkadaşı var inanılmaz rahatsızım,onunla çıkmasından. Bende bu akşam konuşuyorken konuyu açtım.
Başka kimseye takılmayıp bu arkadaşıma takılıyorsun diye sinirlendi.
Sinirlenmekte haksız da değilim adam herşeyin cılkını çıkarıyor. İçmenin de,takılmanın da.
Son zamanlarda onunla çıktığında 11 den geç geldiği olmadı ama beni varlığı bile rahatsız ediyor.
Bende bunu dile getirdikçe her seferinde konu kapanıyor,şuan konuşmayalıma geliyor mevzu. Yine aynı şekilde oldu ve konum kaynadı,eşim oflaya puflaya yatak odasına gitti bende oturdum ağlıyorum:)
Sorumluklarım artıyor ve çok duygusalım.
Korkuyorum da açıkçası ama o aksine Çok rahat. Onun rahat olması beni daha da geriyor. Ben mı bebekten dolayı gerginim acaba üstüne mı gittim?
Karışık geldiyse kusura bakmayın..
ama çok sıkıldım konuşamamaktan içimde patlamasından.
10 dk dan fazla konuşma uzuyorsa oflaya puflaya kalkıyoruz yani. Bu erkeklerin iletişim bozukluğu genel birşey diye biliyorum ama yanlış mıyım? Siz herşeyi konuşarak halledebiliyor musunuz?
acaba nasıl bir süreç bekliyor beni diye,doğumum nasıl geçecek,onu nasıl yetiştiricem,bir sürü soru işareti.. hazır mıydıım acaba diye düşündüğüm bile oluyor. Bilmiyorum normal mı.. yani çoğu zamanım korkuyla endişeyle geçiyor ama kafamı dağıtmaya çalışıyorum..
her neyse,patlama mevzum aslında eşimle iletişim kuramıyor olmamız..
bir sorunumuz yok genel olarak.. kendisi gayet düşünceli,elinde gülle geldi,ama benim sorunum bunları beklemiyorum artık. O kadar çiçek aldı ki 4 yıldır,şimdi çiçek gördüğüm an pek birşey hissetmiyorum. Hatta boş yere para veriliyor gözüyle bakıyorum. Daha geçen gün koca bir buket çiçekle geldi.. dün de gül şeklinde çikolata ile geldi. Yani geldiğinde de sarıldık öptük birbirimizi.
Biraz sohbet ettik,gününün nasıl geçtiğini anlattı,işlerden bahsetti vs vs.. bizim bu aralar durumumuz biraz sıkışık,ama ben bunu asla sorun etmedim. Hatta doğum için birçok hazırlığımdan vazgeçtim,yani kısmak adına..
bu akşam da sordum çok sıkışıyoruz bu aralar işler mı kötü diye, işlerin kötü olmadığını fakat borçların çok olduğunu anlattı. ( iş ile ilgili kendi işimiz,mal borcumuz var,araba borcu(2 tane)
Vs vs...
ben sakin bir insanım ve hep konuşarak halletmekten yanayımdır her sorunu veya konuşulması gerekeni..
benimki başladı yine ooff bunları şimdi mı konuşucaz,konu nasıl buralara geldi vs vs.. konu ise çok saçma bir arkadaşına geldi,birlikte çok sık dışarı çıkmalarına..
bana dünyaya bir kez geldiğini ve hayatını yaşamak istediğini söyledi.. peki madem öyle neden baştan çocuk istedin,özgürce yaşamak istediğini söyleseydin madem dedim..
ben çocuk ile alakalı birşey söylemedim sen nasıl doğumu özel hastanede takip ediyorsan ben de dışarı çıkıp arkadaşımla takılabilirim dedi..
evet yanlış anlaşılmasın ben onun dışarı çıkmasına karşı değilim,hiç bugüne kadar karışmadım hatta bu akşam da başka bir arkadaşı ile oturdu,saat 11 gibi geldi. Sorun da etmedim. ama bir arkadaşı var inanılmaz rahatsızım,onunla çıkmasından. Bende bu akşam konuşuyorken konuyu açtım.
Başka kimseye takılmayıp bu arkadaşıma takılıyorsun diye sinirlendi.
Sinirlenmekte haksız da değilim adam herşeyin cılkını çıkarıyor. İçmenin de,takılmanın da.
Son zamanlarda onunla çıktığında 11 den geç geldiği olmadı ama beni varlığı bile rahatsız ediyor.
Bende bunu dile getirdikçe her seferinde konu kapanıyor,şuan konuşmayalıma geliyor mevzu. Yine aynı şekilde oldu ve konum kaynadı,eşim oflaya puflaya yatak odasına gitti bende oturdum ağlıyorum:)
Sorumluklarım artıyor ve çok duygusalım.
Korkuyorum da açıkçası ama o aksine Çok rahat. Onun rahat olması beni daha da geriyor. Ben mı bebekten dolayı gerginim acaba üstüne mı gittim?
Karışık geldiyse kusura bakmayın..
ama çok sıkıldım konuşamamaktan içimde patlamasından.
10 dk dan fazla konuşma uzuyorsa oflaya puflaya kalkıyoruz yani. Bu erkeklerin iletişim bozukluğu genel birşey diye biliyorum ama yanlış mıyım? Siz herşeyi konuşarak halledebiliyor musunuz?