Merhabalar. Çok uzatmadan bahsedeyim ki benimki aslında iç dökme. Çünkü o kadar bunaldım ki bazen sıkıntımı hep içimde yaşıyorum. Üç yıllık evliyim , ailelere 12 saatlik uzaklıkta oturuyoruz, eşimle her aile ziyaretimde kısa kalmamıza rağmen hep kv de kalıp bir gün annemde kalıyorduk, çoğu zaman sadece anneme yemeğe gidip evimize dönüyorduk. (Burda hata senin derseniz haklısınız.) En son böyle 4 gün kv de kaldık , bir gün annemde kalacağız eşimle, yola çıktık yolda kv arayıp eşime , “sen eve gel karın annesinde kalsın “ , eşimde “tamam anne bakarız “ deyince benim film koptu arayıp saydırdım, eşimle de kavga ettim, 2 yıldır kv evine gitmiyorum konuşmuyorum, herkes kendi ailesinde kalıyor. İşin kötüsü en zoruma giden eşimin bir tepki koymaması, ben kv le tartıştığım halde hepsi bana sırtını döndü bütün aile. Eşim beni anneme bırakır gider gezer tozarlar adımı anıp arayıp derdin ne diye soran yok. Eşim bi iki gelir çay içer gider. Çok zoruma gidiyor.
Öncesinde ne yaşandı derseniz tipik kv sorunları, oğlunu yönetmeyi ve baş köşede olmayı çok sever ben bunu hep reddettim, itaat etmediğim için hiç sevilmedim, sürekli laf sokmalar herkes kötü tek iyi kayınvalidem. Küçük görümce ortalığı karıştırır sonra kv bize yüklenir.
Bazen boşanmak geçiyor aklımdan her aile ziyaretlerinde bu kadar rahat ve pişkin olmaları zoruma gidiyor ama uzakta çok iyiyiz, iyi anlaşıyoruz ya hatta çocuk bile istiyorum çok istiyorum ama doğru bir karar olur mu bilemiyorum bu durumda , kafam çok çok karışık. Teşekkür ederim şimdiden yorumlarınız için.
