Herkese merhaba. Konum başlıktan da anlaşılacağı üzere eşimin ailesi. 8 yıllık evli ve 1 çocuk annesiyim. Evlendiğim ilk günden itibaren beni sevmezler ve aşırı derecede ilgisizler. Benim kimsem yok. Hastalığımda, ameliyatımda falan hiç sormadılar geçmişte. Bir kez ciddi şekilde boşanmanın eşiğinden döndük hakkınızda hayırlısı olsun denerek kenara çekildler. İlk 3-4 yıl çok umursamadım ve ben yaklaşmaya çalıştım olmadı. Sonra ben de bayramdan bayrama, hastalık ve özel durumlarda arar oldum sadece. Nadiren biraraya geldiğimizde sahte bir yakınlık gösterileri var. Sanki hiç sorun yok. Eşimin onlara yaptığı iyilik verdiği değerin sonu yok. Haklısın ama onlar benim ailem diyip kenara çekiliyor. En son olayda trafik kazası geçirdik. Ölümden döndük. Eltime haber verdim. O sırada başka birşey için aramıştı. Geçmiş olsun dedi kapattı. Kardeşi eşimi aradı. Annelerine söylememişler bile sanırım. Çünkü beni aramasa da eşimi arardı sanırım. Onların başına en ufak birşey gelse bütün kardeşlerini annelerini alıp evlerinde alıyorduk soluğu iyimisiniz diye. Bu yazdığım en son olay. Bunun gibi çok şey var. Bu kadar değersiz olmak çok zoruma gidiyor. Bu konuyu kafama o kadar taktım ki gece gündüz aklımda onlar var. Sürekli onlar için yaptıklarımız geliyor aklıma sinir oluyorum. Bu gidişle ya sinir hastası olacağım ya da küt diye birgün bir yerde gideceğim. Bu takıntımdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum.