Eş ile eğlenememek

Beraber çok şey yapıyoruz ama eğlenmiyoruz. Arabaya atlatıp 8 ülke gezmişliğimiz bile oldu ama eğlenme kısmı hep eksik. Yukarıdaki yoruma katılıyorum, ilişki monotonlaşması… Bu nasıl aşılır bilmiyorum
Nasıl yani 8 ülke gezerken eğlenmediniz mi biz mahalle değiştirince kahkahayı basıyoruz 😂😂
 
Yani ben de eşimle inanilmaz güzel zamanlar geçiririm, kahve içip sohbet etmek, şarap sofrasi kurmak, sarhoş olup onun sirtina atlamaya çalışmak, film izlemek, kitap okumak, kamp yapmak vb vb... ama sizin dediğiniz sanki filmlerde yeni tanışan çiftlerin kafası güzelken girdiği haller gibi... çiftler sürekli kahkahalarla gülüp, sürekli 70ler türk filmlerindeki gibi çılgınca dans edemezler ki, çok deli deli değil mi sizin için de? Yaş ilerledikçe gençken yaşanılanlar yaşanılamıyor bence, bunu da doğal bir akış olarak görüyorum ben.
Kesinlikle katılıyorum yaş ilerledikçe olgunlaşıyo insan yani çocukken evcilik oynardık genç kız olduğumuzda sohpet etmek daha eğlenceliydi gibi bu bence
 
Çok merak ediyorum aranızda eşi ile birlikte eğlenebilen var mı yoksa biz mi anormaliz ?

2012’den beri birlikteyiz. Eğlendiğimiz anlar parmakla sayılacak kadar az. Eğlenmek derken neyden bahsettiğimi de aktarayım: böyle kahve içerken ya da sohbet ederken ya da film izlerken geçirdiğiniz keyifli, huzurlu anlardan bahsetmiyorum. Gülmenizi kontrol edemediğiniz, kahkahalar attığınız veya yüzünüzden şapşal bir gülüşün eksilmediği, içinizden durduramadığınız dans etme hissinin geldiği, zıplayarak yürüdüğünüz anlardan bahsediyorum. Bilmem anlatabildim mi.
Ben bu aralar bunun eksikliğini ve özlemini çok hissediyorum. Biraz önce bu konuyu konuştuk. En son eğlendiğimiz anları hatırlamaya çalıştık. En son 2018’de tesadüfen Amsterdam’da denk geldiğiniz bir festivalde böyle eğlenmiştik. 2019’da da Çeşme’de gittiğimiz bir plajda bir duba üzerinde kahkahalarla eğlenmiştik. Üzerine konuştuk Ama ben hiç böyle bir adam olmadım ve şu an bunun eksikliğini hissetmiyorum dedi. Ben de ‘bu eğlenmeyeceğimiz anlamına gelmez’ dedim. Zaten ülke olarak kasvetli, huzursuz, üzüntülü süreçler yaşadık. Ne zaman en son kahkaha attığımı unuttum resmen. Ömür geçiyor. Gerçekten eksikliğini hissediyorum bu konunun. Özellikle çocuktan sonra bu tarz eğlence anlayışımız çok çok azaldı. Merak ediyorum, sadece biz mi böyleyiz? Bu konuda aranızda bir şeyler yapan bir formülü olan var mı?

Konu bitti ama biraz daha içimi dökeyim. Yani bakıyorum bazı çiftler ortak zevkleri var, konser va takip edip gidiyorlar. Bizimkinin hiç öyle tutkusu hevesi yok. Kaç yıldır söylediğim etkinlikler var, bir tanesine gitmiş değiliz. Sen git, sen eğlen diyor olur mu öyle? Onunla eğlenemedikten sonra ne anlamı var ? Onun yeri ayrı, ben yine giderim ama ben onunla da eğlenmek istiyorum belki. Gerçekten bilmiyorum, normali mi bu, benim beklentim mi fazla, gençlik özlemi mi çekiyorum işin içinden çıkamadım.

biz eskiden çok eğlenirdik.
sonra bi yerlerde kaybettik onu
kendimle de eğlenemiyorum artık
daha ruhsuzum sanki
eşimle benim de ortak noktam yok sayılır bu arada
ama eskiden birbirimize uyum sağlardık
şimdi herkes çok yorgun ve bezmiş gibi
 
Yani eğlenmek anlık bişey eğlenmeye gidersin bişey olur burnundan gelir şartlamayın kendinizi ilka eğlenelim diye
Bizde öyle eğlenicek bişey yapmayız ana geçen gün bulaşık yıkıyodum eşimde ciddi bişey anlatıyodu elinde en son doğrama tahtası vardı onu dinlerken kucağımda gitar tutar gibi tutmuşum 😂😂 birden onla gitar çalmaya başladım kucağına yattım ikimizde çok eğlendik çok güldük hiç planlı değildi ama ikimizde çok eğlendik 😂
 
Çok merak ediyorum aranızda eşi ile birlikte eğlenebilen var mı yoksa biz mi anormaliz ?

2012’den beri birlikteyiz. Eğlendiğimiz anlar parmakla sayılacak kadar az. Eğlenmek derken neyden bahsettiğimi de aktarayım: böyle kahve içerken ya da sohbet ederken ya da film izlerken geçirdiğiniz keyifli, huzurlu anlardan bahsetmiyorum. Gülmenizi kontrol edemediğiniz, kahkahalar attığınız veya yüzünüzden şapşal bir gülüşün eksilmediği, içinizden durduramadığınız dans etme hissinin geldiği, zıplayarak yürüdüğünüz anlardan bahsediyorum. Bilmem anlatabildim mi.
Ben bu aralar bunun eksikliğini ve özlemini çok hissediyorum. Biraz önce bu konuyu konuştuk. En son eğlendiğimiz anları hatırlamaya çalıştık. En son 2018’de tesadüfen Amsterdam’da denk geldiğiniz bir festivalde böyle eğlenmiştik. 2019’da da Çeşme’de gittiğimiz bir plajda bir duba üzerinde kahkahalarla eğlenmiştik. Üzerine konuştuk Ama ben hiç böyle bir adam olmadım ve şu an bunun eksikliğini hissetmiyorum dedi. Ben de ‘bu eğlenmeyeceğimiz anlamına gelmez’ dedim. Zaten ülke olarak kasvetli, huzursuz, üzüntülü süreçler yaşadık. Ne zaman en son kahkaha attığımı unuttum resmen. Ömür geçiyor. Gerçekten eksikliğini hissediyorum bu konunun. Özellikle çocuktan sonra bu tarz eğlence anlayışımız çok çok azaldı. Merak ediyorum, sadece biz mi böyleyiz? Bu konuda aranızda bir şeyler yapan bir formülü olan var mı?

Konu bitti ama biraz daha içimi dökeyim. Yani bakıyorum bazı çiftler ortak zevkleri var, konser va takip edip gidiyorlar. Bizimkinin hiç öyle tutkusu hevesi yok. Kaç yıldır söylediğim etkinlikler var, bir tanesine gitmiş değiliz. Sen git, sen eğlen diyor olur mu öyle? Onunla eğlenemedikten sonra ne anlamı var ? Onun yeri ayrı, ben yine giderim ama ben onunla da eğlenmek istiyorum belki. Gerçekten bilmiyorum, normali mi bu, benim beklentim mi fazla, gençlik özlemi mi çekiyorum işin içinden çıkamadım.
İlişkiler bence belli bir süre sonra monotonlasiyor. Belli bir rutine biniyor. Tarif ettiğiniz ilişkilerde eşler birbirine aşktan ziyade kanka gibi yakın gerçekten kafaları çok uyumlu evliliklerde oluyor. Yani öyle kişilerle evleniyorlar ve mutluluk eğlence eksik olmuyor. Ama çok yok bunlardan. Sosyal mecrada gördüklerimizin büyük bir kısmı yanılsamadan ibaret. İnsanlar sorunlarını kavgalarını değilde çok mutlularmis superlermis gibi iki kare fotoğrafla belgeliyorlar.. bir de hayat şartları dediğiniz gibi yıpratıyor insanı..
Ufak ufak suprizler ile belki hayatınıza renk katabilirsiniz..
 
Yanlış anlamayın beni ama ben hiç anlayamıyorum bu durumları, bu adam gökten başınıza düştü ve hemen nikah mi kıydınız?
Hiç mi bilmiyorsunuz adamin eğlence tarzını, konsere sinemaya içmeye , festivallere gitmekten keyif alıp almadığını?
Yani insan evlenirken düşünür bunları, neticede ömür geçirmek üzere evleniyoruz , bir taraf için bu tarz aktiviteler önemliyse evlilik kararı alırken de önemli olmalı
Sorduğunuz soruya cevaben de , eşimle zevklerimiz ortaktır, beraber eğleniriz, güleriz, ben zaten çok gülen bir insanim eşim de esprili biri , baya baya keyif aldığımız şeyleri yaparken güler eğleniriz
 
Beraber çok şey yapıyoruz ama eğlenmiyoruz. Arabaya atlatıp 8 ülke gezmişliğimiz bile oldu ama eğlenme kısmı hep eksik. Yukarıdaki yoruma katılıyorum, ilişki monotonlaşması… Bu nasıl aşılır bilmiyorum
Belki arabaya atlayıp 8 ülke gezmedik iş ypgunlugundan fırsat bile olmadı ama akşam eve gelince saçma sapan birseylerden kahkahalar çıkar, hatta evde kızımızla beraber taklalar ikimizi de kaldırıp firlatmalar vs baya eğleniriz....dışarı çıktığımızda eğleniriz yani evdeyken de eşinizin yapısı mi böyle ?
 
Yani hiç bir şey olmasa kendisine balkondan terlik atıp gülüyorum🤣🤣 Gün içinde de beni videolarla taciz ediyor, kendisi akşama kadar oturduğu için🤪 seri bir şekilde video atıyor bana öyle gülüyoruz. (Ne kadar sosyalmişiz🤣) Bir yere gitmek istediğimde buna çok gitmek istiyorum diyorum, o da bana uyuyor bazen istemese de🙈 yaptığım planları kabul eder ama kendisi plan yapmayı seven biri değil. Bunu sorun yapmıyorum.
Biz eşimle genel olarak aynı şeylerden zevk alıyoruz ama. Siz de yanlış kişiden yanlış şeyler bekliyor olabilir misiniz?
 
Yanlış anlamayın beni ama ben hiç anlayamıyorum bu durumları, bu adam gökten başınıza düştü ve hemen nikah mi kıydınız?
Hiç mi bilmiyorsunuz adamin eğlence tarzını, konsere sinemaya içmeye , festivallere gitmekten keyif alıp almadığını?
Yani insan evlenirken düşünür bunları, neticede ömür geçirmek üzere evleniyoruz , bir taraf için bu tarz aktiviteler önemliyse evlilik kararı alırken de önemli olmalı
Sorduğunuz soruya cevaben de , eşimle zevklerimiz ortaktır, beraber eğleniriz, güleriz, ben zaten çok gülen bir insanim eşim de esprili biri , baya baya keyif aldığımız şeyleri yaparken güler eğleniriz
Tabii detay vermediğim için bunu yazdınız, çok normal ama evlenmeden önce Kadıköy barlarında bir dönem stand up yapmış biri eşim. Sevgiliyken çok gülerdim, sürekli güldürürdü. Saçma videolar çekip güldüğümüz de çok oldu ama mesela benimle hiç dans etmek eğlenmek için bir mekana, konsere gelmedi. Bir kere yukarda bahsettiğim tesadüf festivale gelince çok eğlendi orası ayrı. Demek ki diyorum ‘benim mayamda yok sevmem’ dediği zamanlar aslında kaçıyor.
 
İlişkiler bence belli bir süre sonra monotonlasiyor. Belli bir rutine biniyor. Tarif ettiğiniz ilişkilerde eşler birbirine aşktan ziyade kanka gibi yakın gerçekten kafaları çok uyumlu evliliklerde oluyor. Yani öyle kişilerle evleniyorlar ve mutluluk eğlence eksik olmuyor. Ama çok yok bunlardan. Sosyal mecrada gördüklerimizin büyük bir kısmı yanılsamadan ibaret. İnsanlar sorunlarını kavgalarını değilde çok mutlularmis superlermis gibi iki kare fotoğrafla belgeliyorlar.. bir de hayat şartları dediğiniz gibi yıpratıyor insanı..
Ufak ufak suprizler ile belki hayatınıza renk katabilirsiniz..
Evet özellikle Pandemi ve çocuktan sonra sosyal yaşamımız da yok denecek kadar azaldı. Bunun da monotonlaşmasında etkisinin olduğunu düşünüyorum. Ufak sürprizler işe yarayabilir. Bunu bi planlayayım.
 
Toplumun karamsar aurası (yani para) işe, güce, eğlenceye, kahkaha desibeline, huzuruna, hareketine her şeyine sirayet ediyor maalesef. E çocuk olunca sorumluluk var, saçma sapan davranma lüksün yok gibi oluyor. Misal konsere gitsen bi gerginliğe rastlayıp tadının kaçma ihtimali çok yüksek, hadi rastlamadın yedin içtin eğlendin eve geldin sessizce odana geçmek çocuk uyanırsa ilgilenmek veya sabah o kahvaltıyı öğlen yemeğini hazırlamak zorundasın. Hazırlarken de gece ödediğin miktarları düşündükçe hüzün gelir soldan soldan. O paraya kafandaki şeyleri alsam daha mi iyi olurdu dersin. Sonra işe gittin orda ayrı problem. Amaaaan velhasıl nerde eski zamanlar 🤣
O kadaaaaar haklı bir yorum ki 😅 biraz önce bi restorana 4 haneli bir rakam ödeyip kalktık, onunla bir haftalık alışveriş yapardık diye dolanıp duruyorum ortada. 😅
 
Beraber çok şey yapıyoruz ama eğlenmiyoruz. Arabaya atlatıp 8 ülke gezmişliğimiz bile oldu ama eğlenme kısmı hep eksik. Yukarıdaki yoruma katılıyorum, ilişki monotonlaşması… Bu nasıl aşılır bilmiyorum
aynı dertten muzdarip biriyim
Gençken çok eğlendik ama son zamanlarda hatırlamıyorum her gün aynı
 
Bizde neşeli ve eğlenmeyi seven taraf eşimdir. Hatta bu sebeple senelerce eğlence sektöründe çalışmış. Hem kendi eğlenmiş, hem başkalarını eğlendirmiş. Ben daha ciddi, ağır, kontrollüyümdür. Hobilerimizde pek uymaz. O rakı-balık sever, ben sinemaya gitmeyi, kitap okumayı. Ama önemli olan birbirinin hayat arkadaşı olmak. Biz çok konuşuruz. Her şeyden konuşuruz. Politikadan, magazinden, modadan.. O anlamadığı konularda bile ben sıkılmayayım diye yorum yapar. Evde iş bölümü yaparız. 2 çocuğumuz var. Onların bakımını paylaşırız. Ben çok yorgun olduğumda “hadi sen bir Avm yap, gez” der. Yoksa hayat vur patlasın, çal oynasın diye geçmiyor.
 
Ne kadar eğlenirsen eğlen bir zaman sonra rutine biniyor herşey.Zaten yaşadığın sürece boyunca kısıtlı yapabileceğin, yapmakta olduğun şeyler.
Tekrar aynı şeylerle nekadar eğlenmeye devam edebilir ki insan? 🙂
Şimdiki zaman okadar buhranlı ve karmakarışık ki.Eğlenirken insanın aklına gelip, keyfini kaçırıveriyor gerçeklerden kaçamıyorsun bir süre sonra.
Bebekten önce ve bebekten sonra olarak iki ayrı evre şeklinde görüyorum evliliğimizi.
Bebekten önce daldan dola konan şehir şehir ülke ülke gezen bir çift olarak çok güzel mutlu zamanlar geçirdik.
Şuan bebekle yine mutluyuz tabiki ama eskisi kadar gezip,eğlenebilmemiz mümkün olmuyor.Önceliğimiz bebeğimiz çünkü. Ona göre plan program yapıyoruz. Çocuktan sonra bazı şeyler rutine biniyor istesek de istemesek de.
Çocuğunuz olmadan ne yaptıysanız kardır.🙂
Eski günlerimizi yad edip,fotoğraflarımıza bakıp gülüyoruz artık.
Bebeğimiz büyüyünce onunla da anılar biriktirebiliriz umarım. 🥰
Nefes aldığımız her anın tadını çıkarabilsek, keşke...
 
Çok merak ediyorum aranızda eşi ile birlikte eğlenebilen var mı yoksa biz mi anormaliz ?

2012’den beri birlikteyiz. Eğlendiğimiz anlar parmakla sayılacak kadar az. Eğlenmek derken neyden bahsettiğimi de aktarayım: böyle kahve içerken ya da sohbet ederken ya da film izlerken geçirdiğiniz keyifli, huzurlu anlardan bahsetmiyorum. Gülmenizi kontrol edemediğiniz, kahkahalar attığınız veya yüzünüzden şapşal bir gülüşün eksilmediği, içinizden durduramadığınız dans etme hissinin geldiği, zıplayarak yürüdüğünüz anlardan bahsediyorum. Bilmem anlatabildim mi.
Ben bu aralar bunun eksikliğini ve özlemini çok hissediyorum. Biraz önce bu konuyu konuştuk. En son eğlendiğimiz anları hatırlamaya çalıştık. En son 2018’de tesadüfen Amsterdam’da denk geldiğiniz bir festivalde böyle eğlenmiştik. 2019’da da Çeşme’de gittiğimiz bir plajda bir duba üzerinde kahkahalarla eğlenmiştik. Üzerine konuştuk Ama ben hiç böyle bir adam olmadım ve şu an bunun eksikliğini hissetmiyorum dedi. Ben de ‘bu eğlenmeyeceğimiz anlamına gelmez’ dedim. Zaten ülke olarak kasvetli, huzursuz, üzüntülü süreçler yaşadık. Ne zaman en son kahkaha attığımı unuttum resmen. Ömür geçiyor. Gerçekten eksikliğini hissediyorum bu konunun. Özellikle çocuktan sonra bu tarz eğlence anlayışımız çok çok azaldı. Merak ediyorum, sadece biz mi böyleyiz? Bu konuda aranızda bir şeyler yapan bir formülü olan var mı?

Konu bitti ama biraz daha içimi dökeyim. Yani bakıyorum bazı çiftler ortak zevkleri var, konser va takip edip gidiyorlar. Bizimkinin hiç öyle tutkusu hevesi yok. Kaç yıldır söylediğim etkinlikler var, bir tanesine gitmiş değiliz. Sen git, sen eğlen diyor olur mu öyle? Onunla eğlenemedikten sonra ne anlamı var ? Onun yeri ayrı, ben yine giderim ama ben onunla da eğlenmek istiyorum belki. Gerçekten bilmiyorum, normali mi bu, benim beklentim mi fazla, gençlik özlemi mi çekiyorum işin içinden çıkamadım.
Aslında herkesin birlikte keyifli zaman geçirme şekli farklidir. Kendinizi ille de eglenmeliyiz, gözümüzden yaş gelene kadar gulmeliyiz olarak sartlamayin. Belki eşiniz daha sakin bir ruh yapısına sahiptir. Sessizce yürümek onun için keyifli bir vakittir. Yada film izlemek, sarılmak. Tabi sizin beklentilerinize de ayak uydurması gerekir.
Ortak hobiler bulmaya çalışsanız. Başta birbirinizin hatırına yapa yapa mutlaka bir yerde bulusabilirsiniz.
Mesela ilk zamanlar Ben futbol sevmezdim. baktım bu maça gitmeye ölüyor, başlarda onunla ortak vakit geçirelim diye takildim peşine. bir süre sonra bir baktım stadda koltuk tepesinde omuz omuza üçlü çekiyoruz ama nasıl keyifliyiz. O gün bugündür ortak zevkimiz oldu. Her evlilik yıldönümü hediyemiz kombine😂
Ben de konserciyimdir mesela. o pek sevmez. baktı ben futbol adımını attım,o da konserleri takip etmeye başladı. Festival, halk ,açık hava müsait olduğumuz her konsere gideriz ama kalabalığa karışmadan en gerilerden sandalyelerimize oturur dinleriz.
Şimdi birkaç yıldır da balık tutma hobisi çıktı. aslında hiç benlik değil saatlerce beklemek falan. ama seviyorum onunla gitmeyi.atıyoruz sandalyeleri sohbet ede ede bekliyoruz.
Bu arada 20 yıldır birlikte,15 yıllık evli ve 2 cocukluyuz
Adım atın, deneyin, vazgeçmeyin ama eşinizi de kendinizi de şunu yapacağız çok eglenecegiz diye şarta koşmayın.
 
Karsilikli caba gerekiyor bazen.

Bir de eski zamanlarda sorumluluk az, o zaman kolaydi simdi baska, caba veyahut da iste farkindalik gerekli.

Biz esimle birbirimize gaz veriyoruz, ama yine de bazen sorumluluklarin altinda bunaldigimiz cok oluyor.

Birlikte yeni bir hobiye/spora baslamak,
Ara ara kisa tatiller planlamak,
Bazen bos gun ilan etmek,
Cok nadiren de cocuklarin okulda oldugu gun izin kullanip sehirde basibos dolasmak

Bizim denedigimiz seyler. Cogusu guzel bitiyor. Yillardir esime dans kursuna gidelim diyorum, ona bir turlu gecemedik, bence o da cok keyifli olurdu.
 
Back
X