Selamlar,
Esim ve ailesi hatta akrabalarıyla ilgili maruz birakildigim sıkıntıları, hadsizlikleri, müdahaleleri bir türlü asamiyor ve unutamıyorum. Araya giderek ciddi mesafe koydum ama yok yine de olmuyor.
Son zamanlardaki vakalarindan birisi ise artık sabrımı iyice zorladı. Meyve bahçeleri var, ürün satıp senelik yüklü miktar kazanıyorlar. Yanında da bize ait küçük bir bahçe var. Buradan hiç bir gelir elde etmiyoruz. Hep ağaçların küçük olduğunu söylüyordu eşim. Üstüne masraf oduyorduk. Gecen sene "bu ağaçlar on senede büyümedi mi" diye kızınca 1000 lira getirdi. Yok efendim 800 lira kazanmışiz, sevgili babası da bize 1000 lira vermis diye gururlaniyor (baban önce bizden aldığı borçları ödesin).
Neyse gelgelelim lohusaydim, eşim bana, bizim bahçenin üzerine babasının ev yaptığını, böylelikle bahçe işlerinde babasına kolaylık olacağını söyledi. Kendi bahçesinde ağaçlardan yer yokmusmus. Eğer biz bahçeyi satarsak evin bedelini babasına odeyecekmisiz. Arkadaşlar ben mi boşuna kızıyorum, bana sormadan baba oğul karar vermişler. O bahçenin ödemesi için her seyimden kıstım çalıştığım halde. Üstelik daha önce de eşimin abisi o bahcenin tapusunu gizlice üzerine geçirmeye çalışmıştı. Eşimi güzel bir hasladim. Çünkü o güzel konuşmadan anlamaz. Sadece kök ailesi ile beni enayi yerine koymaya çalışırlar, maddi manevi sömürmeye calisirlar. Haklısın falan dedi ama sadece göz boyama. "Ben de çalışmaya başlayınca aileme yardım edeceğim" dedim. Çünkü benim aileme yardım etme fikrim onu çok rahatsız ediyor. Hatta annesi bir gün güya bana ayar vermek için komşu kızından bahsediyor, babası perisanmis, yardım topluyormus adam ama öğretmen kızı ona yardım edemezmis çünkü evliymis falan.
Ya gercekten ben bu kadar geçimli biriyken beni canavara donusturecekler. Kizsam olmuyor, alttan alsam olmuyor, kussem ağlasam bagirsam olmuyor. Çok mesafeliyim olmuyor. Ben ne yapayım Allah aşkınıza? Benim gibi andaval bir insana bu insanlarla baş etmek için ne önerirsiniz?
Hemen cevaplayamazsam kusuruma bakmayin
