gamzecim....... biz yıllarca doktorlarda dolaştık.. tıpkı buradaki bir çok arkadaşım gibi... çocuğumuz olmayınca doktora başladık.. tabii 1 yıl aradan sonra.. doktorlar hep beni inceledi. hiç biride birde eşin test yaptırsın demedi. uzun zaman ben hep yumurtlama ilaçları kullandım. doktorum herşeyimin normal olduğunu sadece şansı yükseltmek için ilaç kullandırdığını söylüyordu.... artık evliliğimin 5. yılını doldurmuştuk. bizim sokakta kadınlar kapıda oturmaya bayılırlar. ben çalışıyorum o zamanlar. doktora para yetişmiyorki... işten gelip sokağa girince kadınlar kapıda oturuyormu diye çok bakmışımdır.. eğer oradalarsa arka sokaktan dolaşıp evime gitmek için... hep aynı korku... ya biriyle karşılaşırsam... şimdi bana yine soracaklar.. hala yokmu bişey... kein yine birisi hamiledir.... bak felanda hamile, sen daha bekle..... kimseye gitmem, pek arkadaşım yoktur. 1, yada 2 tane.... neyseki onlar bir şey sormuyor... apartmanda hırsız gibiyim... aman sessiz çıkayım, biri kapıyı açmasın... yine soracaklar... adım soğuk geline çıktı. ama neden diye birde kendilerine sorsalardı.. eşimle hep tartışıyoruz. çünkü bu evlilikte birşeyler eksik. bebek yok evde ses yok... hep ağlıyorum, çok yanlızım.allahım ne olur diyorum ne olursun banada evlat ver. sabrım tükendi artık.. başka bir doktora başladık. artık o kadın doğumcular nefret ettim.. nihayet doktor eşinde sperm testi yaptırsın dedi. test sonucunu almaya gittik. laboratuvardaki görevli şaşkın şaşkın bakıyor. sonucu doktorumuz gördü. testi tekrarlayalım dedi. galiba yanlışlık oldu. biz birşey anlamadık tabi. test tekrarlandı. sonuç aynıydı. doktor bize iyi bir ürolog ile görüşün dedi. artık benim maraton bitmiş ve eşiminki başlamıştı.. defalarca tekrarlanan testler... nerdeyse her gün iğne vuruluyordu. artık yanları iyce morarmıştı. bir sürü hap hepsi çeşit çeşit. vitaminler..... çinkolar... aktarda karışımlar hazırlattım. bal, polen, bir sürü ot... ne duyduysam yaptım. ama sonuç hiç değişmedi. hep sıfır. sonunda ürolog biopsi yapılacak dedi.. testisin 3 ayrı yerinden parça alınmış. sonuç yine sıfır.. doktot çok rahat konuşuyor.. bakın boşuna doktor doktor gezmeyin. paranıza yazık.. sizin çocuğunuz olmaz.. allahım bu ne acı bir haber.. yıkıldık..... ağlamaktan zor konuşuyorum. peki doktor bey, ya tüpbebek.. yok sizin tüpbebek şansınızda yok. çünkü vücut sperm üretmiyor...odadan çıktık, sarıldık eşimle... sımsıkı... ikimizde ağlıyoruz.. ben ilk defa eşimin ağladığını gördüm... eve geldik ruh gibiyiz. herşey bitmişti. eşim ayrılalım dedi. ben seni anne yapamayacağım. olmaz dedim. sorun bende olsaydı sen beni bırakırmıydın... doktoru bıraktık. artık doktora gitmeyeceğiz. hiç konuşmuyoruz artık. sanki bunlar hiç yaşanmamış. içim kan ağlıyor. ben hep gülüyorum.... eşim biraz kilo aldı. işte o zamanlar herkes kekik suyu içip zaflıyor. alıyımmı sana içermisin dedim. al bakalım dedi. eczaneci nasıl kullanılacak tarif etti. bir şişe bir ay kullandı sanırım... en yakın arkadaşım bizde konuşuyoruz. ya tekrardan test yaptırsın. allahtan ümit kesilirmi hiç. kesilmez tabii..eşimle konuştum. aradan birbuçuk yıl geçmişti, bu konu hiç açılmadan.. tamam dedi gidelim ama sonuç değişmeyecek. sırf sen istiyorsun diye... ben hep diyorum olacak. benim bebeğim olacak.. kim ne derse desin olacak.. test yapıldı sonuç için gittik. allahım sen merhametlilerin merhametlisisin bize yardım et. sonucu aldık laboratuvarun önünde çığlık atıyorum sevinçten. herkes bize bakıyor.. sevinçten ağlamakta varmış, duymuştum bunu ama şimdiyeymiş kısmet.doktorun yanındayız. sonuç güzel dedi.. allahım inşallah bir yanlışlık yoktur. hadi dedim eşime başka yerlerdede yaptıralım. bir kaç kez tekrarladık testi. farklı yerlerde. yanlışlık yoktu... artık sıfırlar milyon olmuştu. tüpbebek yaptırıcaz hemen randevu alalım... tüpbebek için başka bir kuruma müracaat ettik. bütün tahliller elimizde... doktor çok güzel ilgilendi. baktıı, baktıı... beni dinlerseniz bekleyin bir süre durumunuz gayet normal. en azından bir kaç ay daha. yinede siz bilirsiniz. ama sizin normal yolla çocuğunuz olur. tabi bizim sevinçten gözlerimiz parlıyor. tamam dedik bekleyelim... hayat devam ediyor. ben çalışıyorum...1 şubat 2003 en yakın arkadaşım öğle tatilinde hadi eczaneye gidelim dedi. neden dedim. gebelik testi yaptırıcam dedi.. günü geçmiş.... eczacı hamilesin tebrik ederim dedi. benim içimde buruk bir sevinç.. sarıldım arkadaşıma tebrik ettim. ama iç sesim bir duyulsa .. çığlık atıyor, inliyor, ağlıyor.. ona sarılırken allahım bnde istiyorum diye feryat ediyor.... eve dönerken bebek mağzasında buldum kendimi. bebeğime elbise aldım. henüz olmamış, belkide hiç olmayacak bebeğime.. ama kendime bile bunu söylemedim. benim bebeğim olacak bu elbiseyi giyecek dedim.. 1 mart ben adet olmadım. öyle korkuyorumki... şimdide bendemi sorun başlayacak. eşim düzeldi şimdi sıra bendemi... eşime hiç söylemedim günümün geçtiğini.9 mart evde test yaptım iki çizgi. biri çok hafif. yok yok ben bunun nasıl yapıldığını bilmiyorum. yanlış yaptım galiba. 10 mart klinikteyim test yaptırdım sonuç bekliyorum. hemşire geldi hamilesiniz dedi.. ben o kadar aptallaştımki dondum kaldım. hiç tepki vermemişim. hemşire yanımda bekliyor. iyimisiniz istemiyormuydunuz dedi.. ben ağlamaya başladım. istemezmiyim ben onu 7 yıldır bekliyorum. o ggün eşimin doğumgünüydü ona hediye almadım. akşam oldu eeee demeyeyim diyorum ama dayanamıcam unuttunmu doğumgünümü dedi. unuturmuyum. sana en güzel hediyeyi getirdim ben hamileyim dedim................................... arkadaşım 26 eylülde bir kız bebek doğurdu... bende 27 ekimde oğlua kavuştum..... allah önce hepinize hayırlı evlatlar nasip etsin. sonrasında benide ayırmayıp bir evlat daha versin....