merhaba hayalim her yeni gelen arkadaşa dediğimiz gibi keşke bu sorun nedeniyle biraraya gelmeseydik ama yapacak bişey yok... daha nişanlıyken öğrenmişsiniz bu acı durumu ve sen her zorluğu aşabilceğinizi düşünüp nişanlının elini bırakmamışsın helal olsun sana... bu durum herkesin kabulleneceği ve savaşabileceği bi durum değil... bi çoğumuz eşimizin durumunu evlendikten sonra öğreniyoruz ama siz herşeyi daha yolun başına öğrenmenize rağmen sevginizin gücü galip gelmiş... bence çok doğru bi karar vermişsin... sevdiğin adamla evlenmeye karar veriyorsun ve böyle bi durumla karşılaşıyorsun... kaçıp gitmek kolay ama savaşmak zor... sen zoru seçmişsin... evet istiyorumbebeğiminin söylediği gibi bu süreç çok zorlu, acı verici ama aynı durum bizim içinde geçerli olabilirdi... önemli olan eşlerimizin yanında olup onlara destek olmak... belki çok zaman alacak hayalimize ulaşmamız bunu bilemeyiz ama belki de bu bizim sınavımızdır... allah nasip ettiyse herşey olur... burda paylaşılan biçok yaşam öyküsü okuduk... hepsi bize mucize gibi geliyor... demekki olmaz denilecek hiçbişey yok... evet bayanlar bu konuda da daha vefalı, sabırlı... onlar aynı durumla karşılaşsalarda belki biçoğu çeker giderdi... benim eşimde evlenmeden önce lenf kanseri olmuştu 1 sene kemoterapi gördü iyileşti... tedavi bittikten 1 sene sonra da biz evlendik... kemoterapi gören hastalarda kısırlık olabileceğini biliyordum ama eşimden vazgeçmedim evlendik... test falanda yaptırmadık evlenirken... 8-9 ay sonra yaptırdı eşim sperm sayımını ve herşey yolundaydı... ama sonrasınıda hastalığı tekrarladı ve tekrar bi tedavi süreci başladı... kemoterapi, kök hücre nakli, ışın tedavisi... bunlar sonucunda eşim azosperm oldu... ama asla onu bırakmayı bian bile olsa düşünmedim... aynı durum benim için söz konusu olsaydı da eşiminde benden vazgeçmeyeceğini adım gibi biliyorum... senin verdiğin karar çok cesurca bi karar ve inş verdiğin karardan pişman olmazsın... anne olma istediği çok garip bi duygu... benim ilk 2 sene böyle bi düşünce aklımın ucunda bile yoktu... daha çok erken diyordum hem eşim tedavi görüyo herşey yoluna girsin öyle diyordum...sonra eşimin tedavisi bitti ve ben 2. senemiz bittikten sonra deli gibi çocuk istemeye başladım... 1,5 senedir resmen içim yanıyor... nerede bi hamile yada çocuk görsem perişan oluyorum allahım bana da nasip et diye dualar ediyorum... gerçekten çok zorlu bi süreç katlanmak hiçte kolay değil... onun için bunların hepsine hazırlıklı ol... allahım inş hepimize en kısa zamanda bebişlerimizi verirde bu acıdan kurtuluruz
arkadaşların hepsi bana da kaan aydosu önerdiler... çoğunun eşi onun hastası zaten... bizde haftaya gidicez bakalım... hayırlısıyla başlayalım bi tedaviye allahım yüzümüzü güldürür inş... sizde vakit kaybetmeden kaan hocaya gidin bence... olmaz diye bişey yok herşey allahtan...