Canlarım eşim çok güzel çok mutlu günleri yaşıyor şu anda ağzı kulaklarında.
Bende çok mutluyum onun adına Ve bu mutluluğumu sizlerle de paylaşmak istedim canlarım.Belki örnek olabiliriz diye.
Eşim 7 kardeş.4 kız 3 oğlan.Ama kendisinden 8 yaş küçük kız kardeşini doğduktan 2 ay sonra evlatlık vermişler.Çünkü çok hastaymış ve kalbinde delik varmış.Bakamamışlar sürekli doktor ve yeni ilaçlar lazımmış.Durumları iyi değilmiş o zaman.
Zengin bir aileye vermişler.bu aile ona çok iyi bakmış.her gün dana eti,süt yumurta gibi besinlerle beslemiş ve kız kalbinden için ameliyat olmaktan kurtulmuş yani delik kapanmış.
10 Yaşındayken kızın doktoru,ailesi ile görüşsün gerçek ailesini tanısın demiş.Kızı göstermişler kayınvalideyle tanışmış oynamış bu aile senin demişler.Ama ben burda kalmıycam demiş ama daha sonra da görüşmeleri devam etmiş.eşim arada yanına gitmiş görüşüyorlarmış.Ama sonradan ne olduysa karşı taraftan araya soğukluk girmiş ve görüşemişler bir daha.
Yıl 2008.eşime dedim ki eğer hangi mahallede oturduğunu biliyorsan muhtarını arayıp soralım dedim.Uzun uğraşlarımız sonucunda mahalle muhtarını bulduk adresi aldık ve mektup yazdık kızın babasına.Mektubu da ben yazmıştım ama eşim yazar gibi olmuştu.Bizim amacımız kızı ordan almak değil sadece bir kez olsun görüşmek hasret gidermekdi.Eşimle ne zaman bu konuyu konuşsak gözleri dolu dolu olurdu.Zaten eşimin ablası çok sulugöz olduğu için onlar bile ağlardı.
Neyse aradan kısa bir zaman geçtikten sonra kızın manevi babası aradı eşimi."Ben yazdığınız mektubu okutamadım kendisine kız benim kafamı bulandırma demiş."Bizim inanmamıştık ozaman tabi.yine de çok üzülmüştük.Çünkü kan bağı vardı ve çekiyordu kendisi.Daha sonra yine görüşmek üzere diye vedalaştı eşim.
yıl 2013 Veeeeeeeeee aradan tam kos koca 5 yıl geçti mektup halen ellerinde ve kız dün eşimi aramış.Abicim ben annemle ve sizlerle görüşmek istiyorum.Yengemle de görüşmek istiyorum beni arasın demiş.Diğer kardeşlerime henüz haber vermeyin hazır değilim daha sonra onlarlada söz veriyorum görüşeceğim demiş.Anne kokusu almak istiyorum annemle başbaşa kalmak istiyorum demiş ve senden daha da cesaret alarak yanınıza geleceğim demiş.Baya konuşmuş
Kendimizi tutmak ne mümkün.Sarıldık birbirimize Salıverdik gözyaşlarımızı."Lütfen beni geçmişimle sorgulamayın manevi babam çok baskı yaptı ailenle kardeşlerinle görüş diye psikolog eşliği ile karar verdim ve o kadar çok kardeşim olduğunu bilmiyordum "demiş.
27 yaşındaymış bekarmış ve şu anda ekonomi üzerine master yapıyormuş.
Allahım dünyalarımız bizim oldu ve görümce sayısı 3 ken 4 e çıktı.Mühim değil yeter ki canları sağ olsun.
Haftaya benim evde büyük buluşma var.Yalnız gelecekmiş.Kayınvalidem de bize gelecek zaten.Şu anda haberi yok sürpriz yapacağız.
Eşim o kadar mutlu ki anlatamam ve kardeş duygusu daha ağır basıyor şu anda.Çok şükür kavuşturuna ve yazdığım mektup sonunda amacına ulaştı kardeşleri buluşturuyorum.Ya mektup yazmasaydım unutulup gidilecekti.Karşı taraf bak sizi arayıp sormuyorlar diyecekti.
Ama kızın ailesinden de ALLAH razı olsun doğru olanı yaptılar.Zaten yaşlı insanlarmış.60-70 yaşlarında.
İşte evlatlık bu kadar kötü bir şey her iki ailede psikojikmen yıkılıyor.
İşte böyle canlar bu gelişme eşimi çok mutlu etti ve halen inanamıyor görüşeceğine.Bende çok merak ediyorum onu.Sanki ben kendime kardeş buldum diye çok mutluyum bende.Duygularım karmakarışık.
Biraz uzun oldu hakkınızı helal edin kızlar.İnşallah bu mutluluğumuza gölge düşmez.