"acaba diyorum çocuğum olsa nasıl olurdu?
melankolik,romantik yazılar okuyup,derin düşünmeyi seven bir annenin çocuğu nasıl olurdu?
belki bir edebiyatçı,belki bir ressam ya da müzisyen.ama illa sanattan birisi olurdu.
bunca yıldır okuduklarım,örnek olayım diye frenlerine bastığım kimi davranışlarım
dizginlenmesini önce kendim,
gelecekte beni bekleyen çocuklarım için sağlamıştım
ama şimdi boşlukta mı kalacak bunlar?
şimdi düşünüyorum da eşim için bu dünyaya gönderildim belkide
eşimin derdine ortak olmam için,
bir çocuğum olmayacaksa neden olmuyor diyemeyeceğim
kendi irademle karar verdim
bu sonucu baştan kabul ettim."
16 aylık evliyim.daha önce çok önce bahsetmiştim benim de eşim küçüklükten hormonlarıyla alakalı beyinden gelen işlevsel bir bozukluk vardı ve o da azospermiydi.ve bunu ben ta baştan evlenmeye eşimle karar verdiğimden beri biliyordum.bir fedakarlıktı benimkisi ama o an için bunun farkında değildim.sonra evliliğimin sanırım 3.ayında eltim ve kardeşimin sürpriz hamileliği karşısında yukarıdaki satırları eşimden gizlice yazmıştım bir kenara.hamileliği,anne ve babayı olmayı düşünürken...
eşimin üniversite yıllarından başladığı tedavisinde ara vermeden inatla devam ediyordu ilaçlarını kullanmaya.ve bitkisel destekli macunlar da kullanmaya başlamıştı.aralıktan bu yana.keçiboynuzu çayı,son zamanlarında azospermiyle iştişare eden doktorunun aktar önerisiyle böğürtlen kökü çayı ve özel bir karışım da kullanmaya başlamıştı.ocak ayında 150 sperm çıkışı olmuştu.doktor bir süreçte güzel bir noktada olduğumuzu sabırla devam etmemizi söylemişti.haziran da sayı 400 bin olmuştu.doktor tedavi ile oluşan spermlerin daha canlı ve sağlıklı olduğunu 2 milyon spermle hamile kalınabileceğini söylemişti.sonra eşim dayanamayıp ramazan başlamadan tekrar spermiyogram vermiş sayı farklı bir hastane de 500 olarak görünüyordu.moral bozukluğu oluşmuştu.ama denilen süreç işte inişli çıkışlı bir süreç hem ruhen hem bedenen...eşimin tedavisi devam ederken ben de kendimi bir ay önce bir kontrolden geçirtmiştim.aralıkta yaptırdığım tahlilllerde fsh oranım yüksekti ve yeni tahlilimde doktor şayet fsh aynı çıkarsa bu oranda doğurganlığın çok azaldığından söz edebiliriz demişti.çıkan tahlil sonuçlarında herşey yolundaydı.
ramazan ayı içi çağıracağımız misafirler,dışarda yapacağımız sahurların planlarını yaparken benim de adet günüm geldi çatmıştı.karnım kocaman şişmiş,kasıklarım her bir yanım ağrılar içindeydi.gergindim.bir an önce adet olsam artık diyordum.ha şimdi oldum ha şimdi oldum derken 3 gün geçmişti.eşim öncesinde hamile misin yoksa dediğinde yok canım daha neler daha senin spermler iyi bir sayıya ulaşmadı demiştim.(korunmuyorduk evliliğimizin ilk gününden beri)Allahın işi belli mi olur demişti.geçen sene de beni gaza getirmiş gizli yaptığım hamilelik sonucu negatif çıkmıştı.yine öyle olur düşüncesiyle 11.07.2013 perşembe günü yaptığım testte pozitif görünce şok olup evimizin yakınındaki hastanede soluğu zor almıştım.hemen bir doktora eşimin durumunu ve az önce gördüğüm durumu anlatınca ultrason da bakmış.evet bir kese görünüyor demişti.hayretler içindeydim.
nasıl olabilir diye sordum.emin olalım kan tahlili yaptıralım dediğinde kan tahlilinde de 4 haftalık hamile olduğum ortaya çıkmıştı.eşimin söylediği çıkmıştı.ilk haberi verdiğimde o da çok şaşırmış ve öğle namazı sonunda gözleri yaşlı Yüce Allah'a dua etmişti.yalnız tam gebelik olup olmadığından emin olmak için kalp atışlarını da duymak gerekti.doktor 22 temmuz yani bugüne randevu vermişti.belki kimyasal gebelik belki dış gebelikti.arkadaşım 10 hafta gebelik yaşamış ama sonuç hüsran bir türlü kalp atışını duyamamışlar hatta kesecik kendi kendine yok olmuştu.temkinliydik eşimle...randevu günü çattı farklı bir doktordan randevu aldık ve bugün evet bugün 6 hafta 5 günlük hamile olduğumu söyledi doktor.kalp atışını da duyunca inandım artık.ama hala şoktayım üzerimdeki şaşkınlığı atamıyorum.24 saat bulantılar içindeyim.yemek yapamıyor,yiyemiyorum.tüm planlarımız değişti.eşime her şey çok güzel geliyor.o çok mutlu.12 yaşında ümidi kesmiş çocuğum olmayacak diye.o çok iyi hissediyor bunun anlamını.artık günlük tutmaya başladık.
tabi Yüce Allah'ın işi belli olmaz.verir ama aladabilir...hala temkinliyiz.güzel haberi aile büyüklerimiz bilmiyor.3 ayı doldurmak istiyorum.ama süreç ne gösterir bilemem.
uzun bir yazı yazdım ama yazmak istedim.hepimiz bir umut peşindeyiz.güzel haberler çoğaldıkça edilen dualar daha sık yapılmakta,kendimize çevremize anlamları kaybetmeden daha güzel bakmaktayız.hepsi güzel haberlerden dolayı.
içimdeki his yine yanıltmadı.güzel şeyler senin beklediğin değil Yüce Allahın takdir ettiği zaman da hiç ummadığın zaman da oluyor.herkese güzel sürprizler yaşatsın Yüce Allahım...