Nasıl yapıyorsunuz?
Siz de yalnız hissediyor musunuz?
Bana baştan dedi aslında bu hayat tarzını, bak ben acayip acayip ülkelere uçup duruyorum
Neden hala bekarım sanıyorsun demişti
Ya ben her şeyinden çok memnunum çok ponçik, minnoş, sakin, kavga etmeyen, ne desem yapan, sen nasıl istersen diyen bi adam
Allah var çok memnunum ya beraberken yan yanayken
Aslında özgüvenli, kendi başının çaresine bakabilen bi' kadınım
Ama bazen zorlanıyorum
Özellikle iyi mi değil mi şüphesi zorluyor
Mesela İspanyaya, Finlandiyaya uçarsa sıkıntı yok haberleşmede sıkıntı olmuyor
Avrupa içi hatlar hep çekiyor
Ama Gambia, Yeşil Burun Adaları gibi acayip yerlere gidince hat düşer mi düşmez mi, mesajım gider mi gitmez, sinyal kesilir mi kesilmez mi bazen çıldırıyorum
Ona yansıtmıyorum tabi sonra o da çıldırıyor bir mesaj bana ulaşana kadar resepsiyonda dikilmekten, hat düşmemesi, sen Avrupa gibi sanıyorsun diyor
Geçen nöbeti vardı saat 5te, pilotun biri gelmeyince Tenerifede buldum adamı, hayır onun suçu da değil ben kalktım mesaj attım o da resim falan attı bak burdayım çalışıyorum diye ama tabii o uçaktan inip mesaj gidene kadar ben 4 saat öldüğünü düşündüm adamın ya sıyırıcam
Adam artık çalıştığı için özür diler oldu onu da o hale sokmak istemiyorum
Yavaş yavaş da sindirmeye başladım gibi aslında hani artık hususi almıyorum zaten işini neden şahsi olarak alacaksam?
O da ayrı mevzu ama oturup gelen geçen uçağı gözlüyorum işte dönsün diye
O gidince sıkılıyorum falan
Ama adam kendi doğum gününde yılbaşında bile çalışabiliyor
Ayın yarısında başka ülkede
Ne diyebilirim ki baştan "Ben senin işine saygı duyuyorum" dedim
Şimdi in aşşağı oradan diyemem
Aslında güzel yönleri de var ne bileyim heyecanla beklemek, özlemek gibi
Bilemedim var mı tavsiyeniz? Gittikçe daha da kolay olur mu?