- 22 Eylül 2022
- 6.912
- 21.804
- 298
Prensese bakın çalışmak zor geliyormuş
Prensese bakın çalışmak zor geliyormuşMerhaba hanımlar
Kafam çok karışık size danışmak istiyorum
eşim Homeofis çalışıyordu. Hep rahat ve az kazançlı bir işi olmuştu. Fazla çalışmayı sevmezdi. Ben de kendimce kazancı olan biriyim. bağımsız çalıştım arada hep gelirim oldu. Babamın vefaatıyla da bir ev kaldı. Yıllarca onun kirasını ve büyük küçük her kazancımı eve verdim, eşimin kazancı düşük diye. Eşim evlenirken eşya alamamıştı, umurumda olmamıştı. Edindiğim birikim ve mehrim ile birkaç yıl sonra evi sıfırdan ben güzelce döşedim. Sonra babamdan kalan evi satıp bir ödemeli eve girdik epey güzel bir ev. Aidatları bir yıl ben ödedim eşim sadece üstüne azıcık koydu. Derken ben artık rahatsız olmaya başladım. Çünkü eşim sanki ona sürekli bakmamı ister gibiydi. Kenara para koysam hemen eriyordu. Ben kazandıkça daha az çalışıyordu. Ama iyi anlaştığımız için sorun etmemiştim. Derken bir gün artık böyle olmaz sen daha çok çalış ve eve bak, ben üstlenmeyeceğim deyip kazancımı ayırdım, altın yapıp kenara attım. Sonunda annemle ortak bir ev aldım. Evi aldıktan sonra kendimi kullanılıyormuş gibi hissettim bir de yoruldum ve çalışmayı bıraktım. Üçüncü çocuğu istedik ve şuan da hamileyim. Sorun bundan sonra başladı. Benim aktif olmam, ailemden miras gelmesi vs falan eşim o kadar alışmış ki, afalladı. Meğer arka planda pekte çalışmıyor ve kazanmıyormuş. Sonra birden işten çıkarıldı. Aslında işten çıkarılacağı bariz gibiydi ama eşim kafaya takmamıştı. Şimdi asla işleri beğenip bir işe girmiyor. Bir taraftan iş arıyor gibi görünüyor yani anlayamıyorum. Çalışma dünyası ona ağır geliyor gibi. Ben artık hiçbir şey yapmayacağımı net olarak ilan ettim ki, kesin kararlı olduğumu anlayınca epey üzüldü ama bana asla çalış diyecek değil. Benim evin yükünü kendiliğimden üstleneceğimi sanmıştı çünkü ben aşırı işgüzar biriyim. Ama artık bu rol değişimden bıktım. Kendimi ve çocuklarımı geliştirecek bir hayata geçtiğimi ilan ettim. Yazarlık falan yapıyorum ki bunlar para getirmiyor. Kişisel hayatımda aşırı mutluyum şuanda adeta yaşadığımı hissediyorum ilk defa. Ama o epeydir boşta olduğu için evin aidatları, birikti borçlar arttı. İşi gücü çocukların dersleri, çocuklara kitap okuyup ufuklarını geliştirmeye çalışmak, onlara yabancı dil öğretmek, onlarla pasta yapmak, eğitim seminerlerine katılıp iyi bir baba olmaya çalısmak falan vs hep bizimle birşeyler yapmaktan keyif alıyor ne yapacağımı bilemiyorum. Çalışması için resti çekemiyorum. Onu dinleyince hemen hak veriyorum. Nasıl rest çekilir bilmiyorum. Kavga etmeyi bilmem, parasız da yaşarım ama böyle bir yapıda olmam onu buna mı itiyor acaba? Sorun benim beklentisizliğim mi, başka bir kadın olsa ne yapardı? Lütfen bana bir akıl verin kendi alttan alıcı huyumda kayboldum sanırım.
Adamda acı yok ki. Evlenmiş, aile kurmuş, çocuk yapmış, çocuklarının her şeyiyle ilgilenen biri. Acı sizde var çünkü önünüzdeki gerçeği kabullenemiyorsunuz. Siz de inkar içindesiniz. Eşle ayda bir kez ilişkiye girmenin normal olduğunu size düşündüren ne? Gay pornosu aramalarını yakalamasaydınız bile şüphelenmeniz lazımdı. Bu adam genç sağlıklı, fiziksel bir sorunumu var diye o zaman doktora psikoloğa gitmeniz gerekirdi. Rica ediyorum doktor teşhis koydu ve tedavi oldu masalını kendinize saklayın. Adamı ilk kez yeni evliyken 10 sene önce yakalamışsınız, evde başkaları da varmış onların üstüne atmış, bir kaç sene sonra tekrar yakalamışsınız mecbur itiraf etmiş. 6 ayda mı tedavi oldu bitirdi? Çocukken istismar edildiği bile doğru olmayabilir, çünkü bunu duyunca hemen acıma koruma duygusu giriyor devreye.Aslında buraya okuduklarımı değil bana yapılan yorum ve yönlendirmeleri yazdım
Ne yazıkki ben evlenirken travmatik bir gecmisi olan ağır şartlar yaşamış birine eşlik edeceğimi asla tahmin etmezdim. Tabi bunu kimse tahmin edemez. Ağır olmayan şeyler meğer bir şekilde aşılırmış ama taciz gibi vakalar zaten hep hayatımızın bir parçası oluyor.
Ya eşinize ben yapamayacağım sen yoluna ben yoluma demeniz gerekiyor ya da onun acılarına eşlik etmeniz gerekiyor.
esimde gay olma durumu ortaya çıksaydı elbette devam edilmez ama doktorun yönlendirmesiyle bir taciz dosyası ile yuzleşince ve mesele başka yöne evrilince süreçte onunla devam etmeyi tercih ettim
Maddiyat konusuna gelince burada ben hata yaptım ne yazikki
kimin odediginin zerre onemi yok. Ev hanimi olsaniz kocaniz "tamamini ben odedim bir gun sgk kaydi yok bu da kaniti" dese mesela ev hakkkiniz olmayack miydi?Bu konuyu hiç bilmiyordum doğrusu
Şöyle söyleyim
Ödemesi az kalan evin tapusu tamamen benim üstüme ve ödemeleri ben yaptım belki üç beş arada atmıştır yetismeyince o da benim eve verdiğim onca paranın yanında devede kulak bile değil
Diğer evin tapusu de benim üstüme ve dörtte biri annemin ama şuanda kirasi ile ödeyip kalan kısmına da almak üzereyim
Yani onun tırnak kadar payı yok ikisinde de ama tabi böyle bir yasa varsa ne yapılır şuanda bilemedim
Ya tedavi falan görmüş adam, terapiye başlamış galiba. Yani herhangi bir sebeple tedavi görmeye başlamış birinden büyük kararlar almasını da beklememek lazım Bibi. Yani zaten çocukları varmış, hiç olmasa neyse diyeceğim de.Çocuk biraz da ağza bal çalmak gibi gay değilim
Zaten bu durum çıkmamış olsa bile böyle bir adamdan 2 çocuk yapan bir kadın bilemedim biz mi çok umursuyoruz herşeyi acabaYa tedavi falan görmüş adam, terapiye başlamış galiba. Yani herhangi bir sebeple tedavi görmeye başlamış birinden büyük kararlar almasını da beklememek lazım Bibi. Yani zaten çocukları varmış, hiç olmasa neyse diyeceğim de.
Ki 10 sene önce de yakalamışsın diyor kızlar baksana. Hadi diyelim adamın tercihleri böyle değil, dediği gibi travmaları var. İşte yine çocuk yapılacak durumda değilmiş. Şimdi konu çocuk mu diyecekler vardır, ya maalesef ne olursa olsun konu hep çocuk. Şimdi şu tabloda sadece bir üçüncü çocuk mu eksikmiş? 2 tane varmış zaten, hamile olmasa mis gibi çalışır evlatlarına bakar, kocası da çalışmamakta ısrar ederse resti çekerdi.Zaten bu durum çıkmamış olsa bile böyle bir adamdan 2 çocuk yapan bir kadın bilemedim biz mi çok umursuyoruz herşeyi acaba
Eşinizle 10 yıllık evlisiniz. Evliliğinizin ilk 6 ayında, siz 1 hafta ailenizin evine gidip, döndükten sonra eşinizin şahsi bilgisayarında gay filmlerini izlediğini fark etmişsiniz. Adam siz yokken misafir gelen akrabalarına atmış suçu. Siz de bu yalana inanmayı seçmişsiniz.Merhaba hanımlar
Kafam çok karışık size danışmak istiyorum
eşim Homeofis çalışıyordu. Hep rahat ve az kazançlı bir işi olmuştu. Fazla çalışmayı sevmezdi. Ben de kendimce kazancı olan biriyim. bağımsız çalıştım arada hep gelirim oldu. Babamın vefaatıyla da bir ev kaldı. Yıllarca onun kirasını ve büyük küçük her kazancımı eve verdim, eşimin kazancı düşük diye. Eşim evlenirken eşya alamamıştı, umurumda olmamıştı. Edindiğim birikim ve mehrim ile birkaç yıl sonra evi sıfırdan ben güzelce döşedim. Sonra babamdan kalan evi satıp bir ödemeli eve girdik epey güzel bir ev. Aidatları bir yıl ben ödedim eşim sadece üstüne azıcık koydu. Derken ben artık rahatsız olmaya başladım. Çünkü eşim sanki ona sürekli bakmamı ister gibiydi. Kenara para koysam hemen eriyordu. Ben kazandıkça daha az çalışıyordu. Ama iyi anlaştığımız için sorun etmemiştim. Derken bir gün artık böyle olmaz sen daha çok çalış ve eve bak, ben üstlenmeyeceğim deyip kazancımı ayırdım, altın yapıp kenara attım. Sonunda annemle ortak bir ev aldım. Evi aldıktan sonra kendimi kullanılıyormuş gibi hissettim bir de yoruldum ve çalışmayı bıraktım. Üçüncü çocuğu istedik ve şuan da hamileyim. Sorun bundan sonra başladı. Benim aktif olmam, ailemden miras gelmesi vs falan eşim o kadar alışmış ki, afalladı. Meğer arka planda pekte çalışmıyor ve kazanmıyormuş. Sonra birden işten çıkarıldı. Aslında işten çıkarılacağı bariz gibiydi ama eşim kafaya takmamıştı. Şimdi asla işleri beğenip bir işe girmiyor. Bir taraftan iş arıyor gibi görünüyor yani anlayamıyorum. Çalışma dünyası ona ağır geliyor gibi. Ben artık hiçbir şey yapmayacağımı net olarak ilan ettim ki, kesin kararlı olduğumu anlayınca epey üzüldü ama bana asla çalış diyecek değil. Benim evin yükünü kendiliğimden üstleneceğimi sanmıştı çünkü ben aşırı işgüzar biriyim. Ama artık bu rol değişimden bıktım. Kendimi ve çocuklarımı geliştirecek bir hayata geçtiğimi ilan ettim. Yazarlık falan yapıyorum ki bunlar para getirmiyor. Kişisel hayatımda aşırı mutluyum şuanda adeta yaşadığımı hissediyorum ilk defa. Ama o epeydir boşta olduğu için evin aidatları, birikti borçlar arttı. İşi gücü çocukların dersleri, çocuklara kitap okuyup ufuklarını geliştirmeye çalışmak, onlara yabancı dil öğretmek, onlarla pasta yapmak, eğitim seminerlerine katılıp iyi bir baba olmaya çalısmak falan vs hep bizimle birşeyler yapmaktan keyif alıyor ne yapacağımı bilemiyorum. Çalışması için resti çekemiyorum. Onu dinleyince hemen hak veriyorum. Nasıl rest çekilir bilmiyorum. Kavga etmeyi bilmem, parasız da yaşarım ama böyle bir yapıda olmam onu buna mı itiyor acaba? Sorun benim beklentisizliğim mi, başka bir kadın olsa ne yapardı? Lütfen bana bir akıl verin kendi alttan alıcı huyumda kayboldum sanırım.
Çocuklara kim baktı siz çalışırken?Merhaba hanımlar
Kafam çok karışık size danışmak istiyorum
eşim Homeofis çalışıyordu. Hep rahat ve az kazançlı bir işi olmuştu. Fazla çalışmayı sevmezdi. Ben de kendimce kazancı olan biriyim. bağımsız çalıştım arada hep gelirim oldu. Babamın vefaatıyla da bir ev kaldı. Yıllarca onun kirasını ve büyük küçük her kazancımı eve verdim, eşimin kazancı düşük diye. Eşim evlenirken eşya alamamıştı, umurumda olmamıştı. Edindiğim birikim ve mehrim ile birkaç yıl sonra evi sıfırdan ben güzelce döşedim. Sonra babamdan kalan evi satıp bir ödemeli eve girdik epey güzel bir ev. Aidatları bir yıl ben ödedim eşim sadece üstüne azıcık koydu. Derken ben artık rahatsız olmaya başladım. Çünkü eşim sanki ona sürekli bakmamı ister gibiydi. Kenara para koysam hemen eriyordu. Ben kazandıkça daha az çalışıyordu. Ama iyi anlaştığımız için sorun etmemiştim. Derken bir gün artık böyle olmaz sen daha çok çalış ve eve bak, ben üstlenmeyeceğim deyip kazancımı ayırdım, altın yapıp kenara attım. Sonunda annemle ortak bir ev aldım. Evi aldıktan sonra kendimi kullanılıyormuş gibi hissettim bir de yoruldum ve çalışmayı bıraktım. Üçüncü çocuğu istedik ve şuan da hamileyim. Sorun bundan sonra başladı. Benim aktif olmam, ailemden miras gelmesi vs falan eşim o kadar alışmış ki, afalladı. Meğer arka planda pekte çalışmıyor ve kazanmıyormuş. Sonra birden işten çıkarıldı. Aslında işten çıkarılacağı bariz gibiydi ama eşim kafaya takmamıştı. Şimdi asla işleri beğenip bir işe girmiyor. Bir taraftan iş arıyor gibi görünüyor yani anlayamıyorum. Çalışma dünyası ona ağır geliyor gibi. Ben artık hiçbir şey yapmayacağımı net olarak ilan ettim ki, kesin kararlı olduğumu anlayınca epey üzüldü ama bana asla çalış diyecek değil. Benim evin yükünü kendiliğimden üstleneceğimi sanmıştı çünkü ben aşırı işgüzar biriyim. Ama artık bu rol değişimden bıktım. Kendimi ve çocuklarımı geliştirecek bir hayata geçtiğimi ilan ettim. Yazarlık falan yapıyorum ki bunlar para getirmiyor. Kişisel hayatımda aşırı mutluyum şuanda adeta yaşadığımı hissediyorum ilk defa. Ama o epeydir boşta olduğu için evin aidatları, birikti borçlar arttı. İşi gücü çocukların dersleri, çocuklara kitap okuyup ufuklarını geliştirmeye çalışmak, onlara yabancı dil öğretmek, onlarla pasta yapmak, eğitim seminerlerine katılıp iyi bir baba olmaya çalısmak falan vs hep bizimle birşeyler yapmaktan keyif alıyor ne yapacağımı bilemiyorum. Çalışması için resti çekemiyorum. Onu dinleyince hemen hak veriyorum. Nasıl rest çekilir bilmiyorum. Kavga etmeyi bilmem, parasız da yaşarım ama böyle bir yapıda olmam onu buna mı itiyor acaba? Sorun benim beklentisizliğim mi, başka bir kadın olsa ne yapardı? Lütfen bana bir akıl verin kendi alttan alıcı huyumda kayboldum sanırım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?