ben gercekten özeleştiri yapıp söyleyebilirim ki her zaman konusup anlasılabilecek biriyimdir, herkes bunu söyler etrafımda...ama eşimin insan ilişkileri, iletişimi benim kadar iyi değildir. onun belli baslı konustugu kişiler wardır o kadar. maalesef 2 yıllık ewliliğimde bende pek cok seyi istedigim gibi yaşayamadım, pek cok hayal etmedigim seyler oldu. ama her zaman onun yanımda olması bana güç werdi. maalesef pek cok kişinin ewliliğinde olan monotonluk sürecine de girdik heralde. çocugumuz da yok we normalde hep erkekler eslerinden cocuk ister. bizde tam tersi, esim cocuk da istemiyor. cocuk sewmiyor, kimin cocugu olursa olsun. hatta bir arkadasımın cok yaramaz bi kızı war bize gelmek istediler oturmaya ama o onlar gelmesinler diye yapmadıgını bırakmadı, hep atlatmak zorunda bıraktı beni we cagıramadım onları ewime

bir türlü cocuk düşüncesine ikna edemedim. ben bunları hakkettigime inanmıyorum artık. benden cocuk istemez, ailemden hoşlanmaz, ee bana werdigi deger de görünür dercede azaldı. şimdi ben napayım bu adamın neresinden tutayım bilmiyorum. kafam cok karısık. bugün ewe geldi mesela ama kendini hiç suclu hissetmedigi cok belli, aldı yine bilgisayarını gecti odasına kapıyı da kapatmıs. orda yatıyor, orda kalkıyor. asla benle konusmaya gelcek bi tip değil. gercekten bu adamla ömür gecer mi diye sorgulamaya basladım.....