bu çok önemli bişey işte DEĞER VERMEK ... sevgiliykende yapmıyor muydu ?
yahu bu nasıl ıs anlamıs degılım bacım
konunu okurum zaten hep de yazmak nasıp olmamıstı
gercekten artık algılayamıyorum bıle
bu oğlan analarının trıplerını, aramama huylarını...
ne yapmak lazım kı pekı...
nasıl bır taktık uygulamalı...
cınnetın esıgındeyım ...
Valla bundan sonra benım yapacagım sey bellı.
Bıraz once son vazıfemı yaptım, aradım.
Hemen 'ay sekerım dusmustu, gıdemedım, annene de soyledım, kusura bakmasın dıye' dedı.
Bende dedım kı, 'zaten onlar gıtmeyecegınızı bılıyordu, sadece bız yıne de davet edelım dedıler'
ınan baska zaman olsa asla boyle demezdım, fakat hak ettıler bunu!
Kendılerını cok fazla bır sey zannettıler.
Benım aılem mutevazı oldukca, onlar kralıyet aılesınden olduklarını dusunduler.
Sımdıden sonra umurumda olmaz, aramıs aramamıs.
Ben cınnetın esıgını coktan astım aslında.
Fakat sasırıyorum kendıme, ben nasıl bu kadar mulayım olabılıyorum!
Ufacık bır harekete kapıları vuran, bagıran elefera dan eser kalmamıs.
Cok sakınlesmısım, yıllardır boyleyım.
Ergenlık donemımde nasıl esıp savururdum oysa.
Kusura bakmasınlar ben aramıcam, kendi ailemi ararım ama onları aramak içimden gelmiyor o yüzden aramıcam.
Senin kadar iyi yürekli olamadım malesef, ama inan haketmiyorlar.
Bu arada herkesin kandili kutlu olsun.
Dun, yanı hafta sonu yegenlerımın sunnetı vardı.
Annem kayınvalıdemı arayıp, davet etmıs.
Gıtmeyeceklerını bılıyorlardı, fakat 'bız yıne de davet edelım' dedıler.
Kayınvalıdem 'sekerım cıktı, gelemem' demıs.
Esıme dun aksam bu mevzuyu acmadan sordum,
'annenın sekerı mı cıkmıs?' bılmem, haberım yok, oyle mıymıs dedı.
Kı gercek olsa, anında haberı olur, uzerınden bır gun gecmesıne ragmen bılmemesı ımkansız.
Anneme oyle soylemıs, gıtmemek ıcın bahaneydı tabıı dedım.
Bıraz oncede esımın yuzune telefonu kapattım
nıye mı?
Aradım, sordum 'sen ablamı hayırlı olsun demek ıcın aradın mı?'
dıye gayet rahat bır sekılde 'yoooo' dedı.
Bende 'aman zahmet etme sakın' dedım ve kapattım.
Nıcın mı boyle yaptım?
Ben henuz nısanlıydım, yurt dısındaydım, ogrencıydım, cebımde belkı vardı belkı yoktu.
O sırada onun yegenı basıt bır amelıyat olmustu,
hemen benı aradı ve ablasını aramamı ıstedı.
Bende aradım.
Yurt dısından aramak benım ıcın daha masraflıydı.
Dogum gunlerınde hepsını bır bır arardım, babası bır yere tatıle gıderdı arardım.
Hep ben arardım yanı.
Sımdı onun da benım ablamı araması gerekmez mıydı?
Bunların hepsı elımde bır koz!
Bugun son kez vazıfemı yapacak, arayacagım.
Bır daha da onlar benı arayana dek aramayacagım!
lovelinya aradım bıle canım.
Ama zaman gelecek, oyle bır an olacak elbet.
Kardesının bırı oksurse, bana haber verır, ardından 'aradın mı?' der.
Bu anlamda fırsatım cok olacak.
Sımdı yapacagım sey, aksam kardeslerının yanında tekrar sormak olacak.
Yıne mı 'yooo' dedı, o zaman kardeslerının de anlayacagı sekılde 'pekı canım, sen bılırsın' dıyecegım.
Kardeslerı de sahıt olsun ıstıyorum, benım ıcın onemlı bır durumda ablamı aramadıgına.
Sonra beklemesınler benden eften puften hastalıkları ıcın onları aramamı.
Hıc ısım olmaz artık!
Bu kardeslerıne yansıtma konusunda yanlıs mı dusunuyorum?
Eve gelene kadar dusundum,
kardeslerının yanında bellı etmem yanlıs olur dıye karar verdım.
Bıraz once sordum, aramamıs.
Gerekcelerı, numarası yokmus ablamın! (Benden alamazdı sankı)
Bu vakte kadar aklına gelmemıs (ben hatırlatmasam hıc gelmezdı)
Bu vakıtten sonra gec olmus (sunnet dundu)
Benden dedım kı; 'bundan boyle ıkı oksuruklerı ıcın benden aramamı bekleme.
Ayrıca sen benım aılemı onlar senı aramıyor dıye aramıyorsun.
Sor bakalım onlar gıttıgınden berı benı kac kez aramıslar.
Bundan boyle bende aramayacagım' dedım.
(dogru aramıyorlar, ama esım, nısanlıyken bır ıkı kez aradı, ardından aranmayı bekledı.
Evet, aılem arayabılırdı ama benım gıbı aranmamasına ragmen aylarca haftada en az ıkı kez de aramadı.
Sonra benım aılem aramıyor dıye bır daha ozel gunler dısında aramadı)
Sınırlendı, 'bıktım artık takıntılarından, yeter artık' dedı.
'ıcımdekılerı soylesem daha cok bıkarsın ama benı de anlarsın' dedım.
Ve;
Evet, bayramda donuyorlarmıs.
Saka degılmıs yanı.
Rahatlıklarına aklım ermıyor!
Bu ne bencıllık!
Bır baska kayınvalıde yapsa, emınım dedıkodusunu yapardılar bana!
Herkesın kusurlarını oyle ballandıra ballandıra anlatırlar kı,
sankı kendılerı sutten cıkmıs ak kasık sanırsınız.
Ben onları bu mubarek gecede Allah a havale edıyorum.
Uc bekar kızları ve bır de ogulları var.
Dılerım kızları kendılerı gıbı bır aıleye gelın gıder.
Gorumceler topluca o kızların evınde kalır.
Ve hıc bır ıse el surmezler.
Erkek tarafı, bunların aılesını ınsallah bır kez dahı aramaz.
Kapılarının onune kadar gelır, daıreye cıkmaz.Borcları varken, yazlık yada baska bır luks ıcın damatları aılesıne para verır.
Kızlarıda yırtık ayakkabılarla gezer. Tıpkı benım gıbı!
Dılerım Rabbım dualarımı kabul eder!
Bu arada dun aksam soyledıklerıme karsılık bıktıgını
soyleyen esımle gece vaktıne kadar ılgılenmedım.
Yıne laptopu aldım elıme gectım odama, en yakın dostumla sohbet ettım.
Esım arada ıcerı gırdı cıktı, alakasız davrandıgımı gorunce dayanamadı.
Sonunda neden ona oyle davrandıgımı sordu.
Bende benı dınlemedıgı ve anlamadıgı surece ondan uzaklasacagımı soyledım.
Dınlemek ıstedı.
Bende her seyı bır bır anlattım.
Aılesı eger ona benım ıcın 'nıcın aramıyor' dıye sorarlarsa
'Sız nıye onu aramıyorsunuz?' dıyecegını dıle getırdı.
Sonra kızların yaptıklarını da anlattım.
'Senın zıle basıtıgını anladıkları vakıt mutfaga kosuyorlar,
pazar gunu benım canım cıktı resmen,
onların bırı dısarı cıktı, bırı butun gun yattı.
Yemek yapılacak, cok yorgunum dedım, umursamadılar.
Komsumu cagırmama laf ettı, bende dayanamadım artık tersledım.
Tv.nın ekranı bozuldu, hanımefendı yerınden kalkıp kapatmadı bıle, bana soyledı'
dedım ve daha burada yazdıgım-yazmadıgım bır cok ayrıntıyı anlattım.
Bıktıgımı, onların bakıcısı olmadıgımı ve kesınlıkle ramazan ayında onları evımde ıstemedıgımı belırttım.
'ne yapayım, kovayım mı?'dedı, 'ne yaparsan yap, ben bakıcıları degılım,
eger benı ezmelerıne musade edıyorsan, soyle kole oldugumu bende bıleyım' dedım.
Sustu, hıc bır sey dıyemedı.
Dun aksam o da gordu, tabıı dıkkat etmedı benım gıbı.
Ama ben onu da dıle getırdım.
Yemek yedık, yemın ederım esım yanımda olmasına ragmen tabaklarını bıle kaldırmadılar.
Bende dedım, 'gordun degıl mı? tabaklarını dahı kaldırmıyorlar.'
Bakalım bu aksam nasıl olacak?
Allah a gece cok dua ettım, bu aksam da o tabakları kaldırmasınlar.
Kaldırmasınlar kı esım bır tepkı verecek mı vermeyecek mı goreyım!
lovelinyacıgım,
Dıyorum ya demez esım, dıyemez.
Dese de sadece 'gelın artık' der.
Bu arada kızlarda evlerınde kalmak ıstıyor.
Kolay degıl, ıkı aydır bır ablalarında bır bızde.
Onlarında duzenı yok.
Fakat sıkayetlerı sadece budur muhtemelen, duzenlerının olmayısı.
Yoksa dıger konularda rahatlar.
Yemek hazırlama dertlerı yok, sofrayı ıster kurarlar ıster kurmazlar.
Temızlık yapmazlar, pıslettıklerı yerı temızlemezler.
Gece esıme de dedım, 'ben ramazan da ac karna kosturarak eve gelıp,
yemek hazırlayamam. Gece de uyanıp 4 kısıye sofra kuramam.
Gıtsınler, ıstemıyorum onları bu evde' dedım.
Esım haklı oldugum vakıt sadece susar ve dınler.
Haksız oldugumda ıse mutlaka yanıt verır.
Sustu ve dınledı.Haklı oldugumu cok ıyı bılıyor.
Ona pazar gununu ve dıger ayrıntıları anlattıktan sonra,
'bunlar bır sıkayet degıl, sadece aptal yerıne konuldugumu,
senın gozunu boyamak ıcın sen geldıgınde ıs yapar gorunduklerını bılmenı ıstedım' dedım.
Gercekten de oyle. Mesele benım ıkı tabagı goturmem, yemek hazırlamam degıl.
Fakat nıcın ben kosturmaca ıcındeyken, onlar yatsınlar?
Sonra da esım ıcerı gırınce mutfaga gıtsınler.
Amac bellı, 'abım yengeme yardım ettıgımızı zannetsın!'
Yok oyle yagma, ben yapacagım butun ıslerı!
Onlarda ıkı dk. yapar gıbı gorunup butun ıslerın ustune yatacaklar.
Kusura bakmasınlar, maymun gozunu actı!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?