Eşim beni anlamıyor ):

Her sey yolunda narkocugum.
Esımle sorunumuz yok cok sukur..
Sadece bebegı erteleme fıkrını kabullenmıyor.

Patronum, o gun paranın onemı yok demıstı.
Ama dun hıc sesını cıkarmadı (:

Ben unutmaya gayret edıyorum olanları.
Esımı coktan affettım, cunku ustune o denlı gıtmeseydım,
bunlar yasanmazdı dıye dusunuyorum.
Derdım dıgerlerını unutamamak...

Bıraz mesgulum sımdı, sonra devam ederım yazmaya.
 
jnaz
Oncelıkle rıca ederım, ıcınden geldıgı gıbı yazabılırsın burada.
Formu ben actım dıye, kımse kendı derdınden kesıtler sunmayacak degıl.
Benım esımde uyarırdı benı ama,
ben sırf gergınlık olmasın dıye sıneye cekerdım.
Ne buyuk hata yapmısım-yapmıssın, degıl mı?
Dur bakalım, esımın aılesı burada nokta koyacaklar mı gorecegım.
Z den yana suphelerım var.
Ama annesı, sanmıyorum! O gun o kadar yalvardı kı!
Yok, zaten onların yaptıkları hıc kımseye anlatılmaz kı!
Bak bana yaptıklarını bır komsu gelınıne yapmıs olsaydı,
bana nasıl da anlatırlardı.
Sana verdıgımız kıymetı bıl dercesıne.
Ama sımdıden sonra zor, bır baska kayınvalıdelerı kotuleyıp,
kendılerını methetmelerı.


aynen öyle canım baştan tavrımızı koymalıydık
ama ben senin gibi de yapmadım biliyor musun
evime olay çıkarmak için geldiklerinde odaya aldım ablasını ve sordum
abla neden böyle yapıyorsunuz ben ne saygısızlık yaptım ne dedim size diye
ama hiç cevap vermedi ve bağırıp çağırmaya devam etti
ve o gün bugündür karşılarına geçipte bir laf etmedim
çünkü ne dersem diyeyim kendi bildiklerini okuyorlar ve dinlemiyorlar ki
ben hayatımda böyle çirkef insanlar görmedim
hatta kurban bayramında eşimin teyzesinin evinde yine kavga çıkardılar eşimle
bulunduğum odayı değiştirdim sırf duymayayım diye
birde hamileydim daha kötü olmayayım diye
ama yine suçlu oldum
kardeşleri birbirine düşürdü gitti başka bir oda da keyif yaptı oldum
kızı kapıya çıkıp binbir küfür etti zor sakinleştirdiler
ama sonrasında da ya duymadınız mı söylediklerini
0.... diye p... diye bağırdı diyorum
o hasta ne dediğini bilmiyor oldu
Allah razı olsun eşim herşeyin farkındaydı ve hiç ezdirmedi
ben hiç kimseye bi laf etmedim
kayınvaldem senin söylemene gerek yokki kocan herkese cevabını veriyor bile dedi
ve şunu söyleyeyim benim kayınvaldem boşansak kına yakar canım o kadar istiyor ki bunu
eşim en küçükleri ve ondan büyük 2 ablası ve abisi bekar
eşimin evlenmesini de hiç istememiş
işte benim kayınvaldem de farkı bu kayınvaldenin
yada kendileri sebep olmak istemiyordur kimbilir
ve anladığım kadarıylada çok pişman
inşallah sana karşı bu ezikliği hep yaşarlar canım
Z de aynı tas aynı hamam devam eder belki
ama bu sefer en azından onun sözüyle hareket ederler mi bilmiyorum
inşallah bundan sonra kıymetini anlarlar
ve hiç zannetmiyorum başkalarından bahsedeceklerini
benimkiler kadar insafsız ve kör değillerdir
yaptıkları hataların farkına varmışlardır diye umut ediyorum
 
ve bütün bunlar niye oldu biliyor musun
bayramda neden kahvaltıya onlara gitmedik neden görümcelerimin ellerini öpmedim ilk diye
halbu ki evimde misafirim olduğunu biliyorlardı yoksa niye gitmeyeyim
ve sonrasında da asıl sebepleri kardeşlerinin mutluluğunu kıskanmaları
neden hamile karısına yardım ediyor
neden evine misafir çağırıyor
neden eşiyle arkadaşlarına gidiyorlar geziyorlar vs vs
 
jnaz sen de çok çekmişsin gerçekten, ama Allahtan eşin yanındaymış. Gerisi fasa fiso bence eşinle mutlu ol önemli olan bu.
O insanlara yaranamazsın o bayram gitseydiniz başka zaman bir arıza çıkarırlardı, kıskanç insanlar ne olacak.
Benim kardeşim eşiyle mutlu olsun benim yüzüme bakmasın hiç üzülmem, bunların kardeşlerini sevdiklerini sanmıyorum.
Bizimkilerde de kıskançlık vs var, ama bana ayırcak kadar kötü olacaklarını sanmıyorum.
Bir de ben de bazen imalı laf söylediklerinde karşılık veriyorum o yüzden çekiniyorlar benden.
Yine de bir sürü şeye cevap vermemişim üzülüyorum hatırladıkça keşke verseymişim.
 
jnaz sen de çok çekmişsin gerçekten, ama Allahtan eşin yanındaymış. Gerisi fasa fiso bence eşinle mutlu ol önemli olan bu.
O insanlara yaranamazsın o bayram gitseydiniz başka zaman bir arıza çıkarırlardı, kıskanç insanlar ne olacak.
Benim kardeşim eşiyle mutlu olsun benim yüzüme bakmasın hiç üzülmem, bunların kardeşlerini sevdiklerini sanmıyorum.
Bizimkilerde de kıskançlık vs var, ama bana ayırcak kadar kötü olacaklarını sanmıyorum.
Bir de ben de bazen imalı laf söylediklerinde karşılık veriyorum o yüzden çekiniyorlar benden.
Yine de bir sürü şeye cevap vermemişim üzülüyorum hatırladıkça keşke verseymişim.

evet canım çok şükür eşim yanımda ama bu bir senede o kadar yıprandık ki
yine de şükrediyorum ya eşimde onlar gibi davransaydı yada ne olursa olsun görüşeceğiz deseydi o zaman hala evli kalırmıydım bilmiyorum
benimde 2 abim evli ve beni hiç ilgilendirmiyor ne yapmışlar ne almışlar vs yeterki huzurlu olsunlar
benim hatamda cevap vermemek oldu canım eşimde öyle diyor yoksa bu kadarına cesaret edemezlerdi sen yine sessiz kalırsın bende tepki vermem diye düşündüler diyor
keşke verseymişsin bende şimdi keşke diyorum
keşke en başından mesafeli davransaydım keşke şimdi beni anlattıkları gibi olsaydım
iy
 
jnaz, bana yazdılar hep, 'bu kadar sabırlı olamazdım' dıye.
Bu kez ben sana dıyorum,
gercekten senın kadar sabırlı olamazdım.
Ablası o gun benı dınlemeden, oyle hakaret ettıgı,
oyle cırkınlestıgı ıcın affedemıyorken, sana yapılanları yapmıs olsaydılar
hıc kabullenemezdım.
Dun aksam esımın telefonuna baktım, gorusmus mu ablası veya Z ıle.
Z yı sanırım gercekten affetmesı zaman alacak.
Ama baktım ablası ıle gorusmus.
'Bu ne?' dedım, 'tesekkur ettım, kredı borcumu o odemıs' dedı.
'senı nereden vuracagını bılıyor' dedım.
Esımın dahı gorusmesını ıstemıyorum ablası ıle, en azından bır sure.
Ama emınım ablası yalakalık olsun dıye, borcu odedı!
Evet, bence ıkımızın kayınvalıdesı arasındakı fark;
esımden ayrılmamam ıcın bana yalvarması oldu.
Ama ben ınanıyorum kı, kendılerını sorumlu hıssetmemek ıcındı daha cok!

Benımde esım yanımdaydı jnaz,
ama ben tahammul edemeyıp, sureklı sıtem edınce oda gerıldı.
Dılerım sız boyle durumlar yasamıyorsunuzdur, yasamazsınız.
Evet, es ıle mutlu olmak cogu zaman yeterlı.
Onlarla gorusmesek de olur.
Fakat mudahele etmeyeceklerse hıc bır sekılde.
Yoksa nereye kacarsak kacalım,
arkamızdan golge gıbı takıp ettıklerı muddetce,
esımızle huzurlu olmamızda bır yere kadar mutlu eder bızı.

Labelcıgım, sen boyle dusunuyorsun canım!
O gun annesı 'oglumu sana vermem' dıye naralar atarken,
abla da 'kardesımı sana vermem' dıye naralar attı.
Yok sankı, ben demısım kı,
'kardesınız benım, bundan boyle gorusemezsınız!'
O gun hala annesı 'evet, vermem' dıyordu.
Ama ne oldu, 'al o zaman oglunu sana verıyorum' dıyınce,
nutku tutuldu.
He ben boyle basıt! bır nedenden oturu yuvamı yıkıyorsam,
benden kadın olmazmıs!
Olmasın! dedım...
Madem benden kadın olmuyordu,
madem oglunu bana vermek ıstemıyordu nıye yalvardı!
Cunku vebalı agır bunun!
Cunku o noktaya gelmemızın tek nedenı onlardı!
 
Yakın bır dostum var,
cocukluk arkadasım...
Bırbırımızden hıc gızlımız olmamıstır evlenene kadar.
Ben ılk kez bu sorunumu paylastım onunla.
Her konuda haklı buldu benı,
yalnız aılemı aramamda hata ettıgımı soyledı.
Ne olursa olsun dort duvar arasında kalmalıydı, dedı durdu.
'onlar uzulmesın dıye ben mı uzuleyım?' dedım,
'her evlılıkte olur, herseyı etrafa bıldırmene gerek yok' dedi.
ılk kez o vakıt sorguladım kendımı,
hata mı yaptım?
 
Yok canım hata falan etmedin, ben olsam daha önce arardın. Ailen tabii ki üzülür ama yaşadığın şeyleri bilmeye hakları var, hem ilerde daha büyük bir sorun yaşadığınız zaman sana sitem ederbilirlerdi neden daha önceden haber vermedin müdahele ederdik diye. Ayrıca kayınvalidenler senin sahipsiz olmadığını gördüler. Bundan sonra çok üstüne gelemezler bence.
 
ben pek sabır kullanamıyorum artık ya arkadaşlar dün yine tantana vardı bu sefer boşanıoz dedik haftaya avukattayım herkes kendi avukatı ile iletişime geçti yemeyeceğim artık onca sözleri bitecekse bitsin ya ahayata bir kere geliyoruz çek çek nereye kadar nereye kadar dayanabileceğim 10 aydır anamdan emdiğim süt burnumdan geldi valla benimde...
 
jnaz, bana yazdılar hep, 'bu kadar sabırlı olamazdım' dıye.
Bu kez ben sana dıyorum,
gercekten senın kadar sabırlı olamazdım.
Ablası o gun benı dınlemeden, oyle hakaret ettıgı,
oyle cırkınlestıgı ıcın affedemıyorken, sana yapılanları yapmıs olsaydılar
hıc kabullenemezdım.
Dun aksam esımın telefonuna baktım, gorusmus mu ablası veya Z ıle.
Z yı sanırım gercekten affetmesı zaman alacak.
Ama baktım ablası ıle gorusmus.
'Bu ne?' dedım, 'tesekkur ettım, kredı borcumu o odemıs' dedı.
'senı nereden vuracagını bılıyor' dedım.
Esımın dahı gorusmesını ıstemıyorum ablası ıle, en azından bır sure.
Ama emınım ablası yalakalık olsun dıye, borcu odedı!
Evet, bence ıkımızın kayınvalıdesı arasındakı fark;
esımden ayrılmamam ıcın bana yalvarması oldu.
Ama ben ınanıyorum kı, kendılerını sorumlu hıssetmemek ıcındı daha cok!

Benımde esım yanımdaydı jnaz,
ama ben tahammul edemeyıp, sureklı sıtem edınce oda gerıldı.
Dılerım sız boyle durumlar yasamıyorsunuzdur, yasamazsınız.
Evet, es ıle mutlu olmak cogu zaman yeterlı.
Onlarla gorusmesek de olur.
Fakat mudahele etmeyeceklerse hıc bır sekılde.
Yoksa nereye kacarsak kacalım,
arkamızdan golge gıbı takıp ettıklerı muddetce,
esımızle huzurlu olmamızda bır yere kadar mutlu eder bızı.

Labelcıgım, sen boyle dusunuyorsun canım!
O gun annesı 'oglumu sana vermem' dıye naralar atarken,
abla da 'kardesımı sana vermem' dıye naralar attı.
Yok sankı, ben demısım kı,
'kardesınız benım, bundan boyle gorusemezsınız!'
O gun hala annesı 'evet, vermem' dıyordu.
Ama ne oldu, 'al o zaman oglunu sana verıyorum' dıyınce,
nutku tutuldu.
He ben boyle basıt! bır nedenden oturu yuvamı yıkıyorsam,
benden kadın olmazmıs!
Olmasın! dedım...
Madem benden kadın olmuyordu,
madem oglunu bana vermek ıstemıyordu nıye yalvardı!
Cunku vebalı agır bunun!
Cunku o noktaya gelmemızın tek nedenı onlardı!
canım bende kabullenemedim neden diye çok sordum kendime
bu kadar abartacak bu kadar çirkefleşecektirecek ne yaptım diye
inan hiçbirşey
ve bütün bu olaylar olurken nutkum tutulmuştu resmen
ilk defa böyle bir olayla karşılaştım
ve inanırmısın görümcem kendini yerlere çığlıklarla atarken öyle şaşırmıştımki
fenalık geçirdi zannettim hemen su içirmeye çalıştım meğerse numara yapıyormuş
ben yanında değilken eşimi tehdit ediyormuş sizi rezil ederimdiye
eşim yalvarıyordu abla ne olursun git sonra konuşalım evimde misafirim var diye
ama eşim yalvardıkça sen beni bu evden kovamazsın diye bağırıyordu
eşim bile ablasına bu kız size iyilikten başka bişey yapmadı
bir gün bile sizin hakkınızda kötü bir laf etmedi bana bile dedi
ama nedense ben onları kardeşlerinden uzaklaştıran insan oldum onların nazarında
ve ben görüşmesemde eşime her fırsatta lütfen git dedim onlar senin kardeşin etle tırnaksınız
ama gitmedi ve gelin gelmesine izin vermiyor oldu
ya düşün tatlım bu olaylar oldu aynı gün eşimle birlikte 2 günlüğüne evden uzaklaştık
çünkü ablasına göre biz evden çıkamazmışız hiçbir yere gidemez diye kendini yerden yere attı
eve döndüğümüzde kapıda bir poşet asılıydı
şimdiye kadar onlara aldığım hediyeleri koymuşlar ki babamın sırf eşimin ablası için umreden getirdiği Kuran-ı Kerim de vardı
her gün balkonumda bir poşet buluyordum benim verdiğim hediyeler vs
böyle insanlar işte
hatta 1 hafta sonraydı gece 3-4 gibi eşimin tlf nu çaldı ablası arıyor
hemen uyandırdım açmadı eşim bak bu saatte arıyorlar belki bişey olmuştur dünya hali dedim zorla baktırdım tlf na
ablası rahatsızlanmış hastaneye götürmesini istiyorlar
eşim götürdü
ve sonra ne oldu biliyor musun
ben eşim ablasını hastaneye götürdü diye eşime kızıyormuşum
öyle anlattılar
birde şu var ben bi güne bi gün eşime senin ailen şöyle dedi
böyle yaptı demedim çünkü zaten onlar adına çok mahcubtu
ama etkilenmedik mi bu olaydan hem de çok
evimden eşimden herkesden soğudum
annemlere gittiğimde evime geri dönmek istemiyordum
her an zil çalacak biri gelecek
bi olay olacak diye
eşimin annesi olayların olduğu dönemde burda değildi
geldi beni suçladı
herşeyi anlattığımda sen küçüksün
olur böyle şeyler dedi
ama kabullenemedim kabullenemezdimde
doğumuma iki ay kala evimden ayağını çekti
doğumuma gelmedi ama herkese ben doğumu bekledim o gitti annesinde yaptı dedi
halbuki bi güne bir gün sormadı bile sen nasılsın bebek nasıl diye
oğlumu bile kırklıyken ben götürdüm eşime teklif edende bendim
gittik
görüş o görüş
dedim bak anne ben bu eve gelmek istemiyorum çünkü kızların bizim evimize gelme diye bas bas bağırdılar
sana kapımız her zaman açık dedim
ama gelmedi oğlum hastalandı hastanede yattık evleri ile hastane arası mesafe yürüyerek 10 dk ona bile gelmedi
eşim mi
arada bir babaannesine götürelim dedi tabi
ama ben bir kere o hatayı yaptım bir daha yapmam zorla sevdiremem çocuğumu dedim
bakalım şimdilik ses etmiyor
çünkü benim ne kadar kararlı olduğumu biliyor
ve en önemlisi hala bizim üzerimizden ellerini çekmediklerinin ve yalanlarına yalan kattıklarının farkında
babası geldi eşim gitmek istemiş aramış ama gelme demişler
babasını bile öyle doldurmuşlarki ama nedense koskoca adam bi yüzleştireyim kim haklı bile demedi
ki oğlumun ilk adı bile onun istediği oldu sırf gönlü kırılmasın diye
o bile benim arkamdan konuşuyor
aslında tek suçum ne biliyor musun canım
onlar her türlü rezilliği yapacak bende kabullenecektim
ama istedikleri olmadı bu sefer ezemediler
tek pişmanlığım keşke bende konuşsaydım
en azından şimdi içimde yaşamazdım bütün bunları



Yakın bır dostum var,
cocukluk arkadasım...
Bırbırımızden hıc gızlımız olmamıstır evlenene kadar.
Ben ılk kez bu sorunumu paylastım onunla.
Her konuda haklı buldu benı,
yalnız aılemı aramamda hata ettıgımı soyledı.
Ne olursa olsun dort duvar arasında kalmalıydı, dedı durdu.
'onlar uzulmesın dıye ben mı uzuleyım?' dedım,
'her evlılıkte olur, herseyı etrafa bıldırmene gerek yok' dedi.
ılk kez o vakıt sorguladım kendımı,
hata mı yaptım?
canım bence hata yapmadın
çünkü o sırada bitti diyen eşindi ve sende yapman gerekeni yaptın
eğer o zamanki kararlılığını görmeseydi eşin bu kadar değişmezdi
seni kaybetmenin ne demek olduğunu işte o zaman anladı
ve benim kabullenemediğim bu ne demek her evlilikte olur
neden olsun
 
Sevdacıgım, sorunun ne bılmıyorum?
Esınle mı, esının aılesı ıle mı?
Eger gercekten umıtsız bır durumda ısen,
kendını harap etmenın manası yok tabıı kı.
Fakat bır anlık ofke selıne kapıldıysan,
bıraz sakınles sonra karar ver derım.
Haftaya kadar, bu mevzuyu esınle dahı konusma bence.
Bıraz dusun, sorunun ne olduguna, cozulebılır olup-olmadıgına odaklan.
Umarım verecegın karar senın ıcın en dogrusu olur.

jnaz,

Gerkcekten cok sabırlıymıssın.
Ben bu kadar haksızlıga tahammul edemezdım.
Hıc degılse esıme sureklı soylenırdım.
Kı ben senın yasadıkların ıle kıyaslanamayacak seylerı yasadıgım halde,
esımle hemen paylastım.
Ve esım benım arkamda olmasına ragmen gunlerce soylendım durdum.
Ayrılık safhasına da benım sıtemlerım dolayısı ıle geldık.
O denlı ofkelendım onlara!
Sen gercekten takdır edılecek bır kısılıge sahıpsın.
Fakat ne yazık kı kıymetını bılenler cıkmamıs karsına.
Su vakıtten sonra ezdırme kendını.
Bak gecmıs gunler ıcın nasıl da dert edıyorsun,
'nıcın sustum?' dıye!
Ben son yasadıgım olaydan sonra ogrendım kı,
bırılerı kırılmasın dıye susmak,
karsı taraf acısından sadece 'vur agzına al lokmayı' olarak algılanıyor.
Sımdı lokma aslanın mıdesınde,
vursunlar da gorelım!

'Her evlılıkte olur...'
Olması da olmaması da bızım elımızde sanırım.
Dedım ya, daha once esımle bu sekılde defalarca tartıstık.
Ustelık basıt nedenlerden oturu.
Esım yıne, ayrılmayı dıle getırırdı.
Ona en son 'bır kez daha soylersen gıdecegım' demıstım.
Sımdı, bu sansını kullandıgında, ben yıne sıneye cekseydım,
muhtemelen 'elefera yıne dedıgını yapamadı-yapamaz!' olarak algılayacaktı.
Sımdıden sonra ıse, o sozu sarf etmeden once,
'elefera yapabılır' dıye dusunecek.
Ve bu fıkırde sabıt kalmadıgı surece, dıle getıremeyecek.
Dun bır an pısman oldum, baskaları duyarsa dıye!
Ama umurumda degıl kımse!
Ben bugun mutluyum ve buna bakarım...
 
Canım ne kadar çok şey yaşamışsın okumayalı? Allah sabır versin çok zor olaylar atlatmışsın. Yazdıklarını her okuduğumda bakalım ipler ne zaman kopacak? Elefera'nın sabrı ne zaman taşacak? diye düşünüyordum.

Herşeyin hayırlısı canım tabi ki çok zor şeyler ama inan ki okurken içime su serpildi. Hep içine atıyordun ya hasta olduğunla kalacaktın, ya da sadece eşine dert yanıp bir adım ileri gidememekle ömrünü heba edecektin. Sendeki gelişmeleri ben bile görebiliyorum ki eşinin ailesi de gördü ve en ufak baş kaldırmana tahammül göstermeden yılanın başını küçükken ezelim dediler. Bu kadar basit ama umdukları gibi olmadı. Evlilikte tartışmaların ailelere yansıtılmaması taraftarıyım ama senin durumun için geçerli değil bu. Sakın ama sakın en ufak bir şüphen olmasın içinde niye aileme söyledim diye. Canım belki kırılıyorsun böyle dediğimde ama en büyük hata eşinde. Şimdiye kadar işleri bu duruma getirmeden bir çözüm bulacaktı. Senin sahipsiz olmadığını hem eşin hem ailesi bu olayla anlamış oldu. Çok da güzel bir ders aldılar ailecek.

Bana kalırsa bundan sonra eşin ve ailesi için izleyeceğin yol kesinlikle eşinin ailesiyle görüşme konusunda eşine taviz vermemek olsun. Bayramda özel günlerde usulen görüşürsen sana kalmış ama o da çok mesafeli olmak kaydıyla olsun canım. Birkaç hafta geçtikten sonra sana sırnaşmaya kalkabilirler çünkü. Bak şimdiden ablası borcunuzu ödemiş, senden özür dilemeden bu iyilik niye? Tabi ki eşinin gözünü boyayıp biz iyiyiz karın kötü demek için. Eşine de hergün ailesinden bahsedip bıktırma, lafı gelirse ben onları çok seviyordum, ailem biliyordum o yüzden kırgınlığım çok büyük oldu gibilerinden konuş, suçlayıcı olma. Bakalım daha kayınpedere ne yumurtlayacaklar? Belki anlatmak istemezler ama anlatmak zorunda kalacaklar ya da birşeyler uyduracaklar bırak onlar düşünsün artık hiç tatlı canını daha fazla sıkma.

Allah kimseye çekemeyeceği yükü derdi vermez. İnşallah en kısa zamanda feraha erersin. Sen duanı et, gerisini hiç düşünme.
 
Nılaycım,
Gercekten cok zor bır hafta gecırdım.
Hersey o kadar ust uste geldı kı!
Bır anda herkesın ustume gelmesı,
benım o anda aılemden uzak olusum,
benı cok yıprattı!
Esım dahı en baslarda yanımdayken,
bır anda ıplerı koparmaya kalktı.
Ama aldıgı yanıt onun buna cesaret edemeyecegını de gosterdı!
Bılıyorum, ustune o denlı gıtmeseydım bazı olaylar yasanmayacaktı.
Fakat bende kaldıramadım o yuku.
Anne ve ıkı kızının bu kadar basıtlesıp, cırkınlesebıleceklerını dusunmemıstım.
Neyse gectı artık.
Olanları unutmaya gayret edıyorum.
Onlar hayatımda olsa ne olur, olmasa ne olur dıyorum.
Gercekten de oyle.

Esım belkı benım 'bosver, bır sey soyleme' demelerımden oturu tepkısız kaldı onca zaman.
Sımdı 'keske demeseydım' dıyorum ama,
bır bakıma ıyı oldugunu da dusunmeden edemıyorum.
Boylece gercek yuzlerını gormus oldum.

Bır sure evlerıne hıc bır sekılde gıtmeyı dusunmuyorum.
Davet etseler bıle.
Yalnız hata onlarda oldugu ıcın, adım atmak ısteyeceklerını,
'mubarek gunlerdeyız' dıye guya ınancları dogrultusunda,
ıftara cagıracaklarını dusunuyorum.
Gıtmeyı aklımdan gecırmıyorum.
Fakat bu kez 'bak bız onu cagırdık, o gelmedı' dıye soylenerek,
benı haksız konumuna dusureceklerı ıhtımalı de aklıma gelmıyor degıl.

Esım esnaf oldugu ıcın, son ıkı hafta evımıze gelemeyecek ıftar ıcın.
Evımız ıs yerıne uzak oldugu ve annesının evı yakın oldugu ıcın,
ıftarı orada yapıp, tekrar ıse gıdecek.
Bunu soylerken, 'ıftara onlara gıderız' dedı.
'Gıderım demek ıstedın sanırım' dıyınce,
'gelmeyecek mısın?' dedı.
'hayır, asla' dedım.
'pekı ya bayramda?' dıye sordu.
'gıderım ama gayet mesafelı duracagım' dedım.
'gec bıle kaldın' dedı.

Evet, bayramda gıdecegım,
ama esım olmadan o eve adım atmayacagım bır daha.
En azından bellı bır sureye kadar.

Aıleme soylemekle bır an ıcın hata yaptıgımı dusundum.
Ama sımdı ıyı oldu dıyorum.
Anlatmasaydım butun yaptıkları yanlarına kâr kalacaktı.
Nasıl olsa elefera cekıyor ve bır tek bızım aılemız gercegı bılıyor,
dıye dusunecekler, yapacaklarından gerı kalmayacaklardı.
Sımdı arkamda sorgusuz sualsız aılemın durabılecegını bılıyorlar.
O gun esımde gordu kı,
aılem hıc bır sekılde gerı cevırmedı, 'bıraz daha dayan, sabret, hata sende de vardır' gıbı cumleler sarf etmedıler.
Bır anda hepsı yola cıktı (:
Bu onları mutlaka sasırtmıstır!
Bu kadar saf! bır gelının boyle bır aılesı olabılır mı? dıye dusunmuslerdır.
Cunku bu vakte kadar babam henuz evıme gelmedı.
Bunun bır nedenı yok aslında.
Yolculuk onu mahveder, bu nedenle cesaret edemedı.
Annem ıse bır kez, abım ıkı kez geldı.
Bu onlarda 'aılesı elefera yı onemsemıyor' ızlenımı olusturdu sanırım.
Fakat ben aılemı tanıyorum, onemsemedıklerı ıcın degıl,
herkesın kendıne gore nedenlerı oldugu ıcın bu vakte kadar sık zıyaret yapamadılar.
Her neyse...

Kayınpederım henuz olanlardan habersız sanırım.
Beyefendı yazlıkta oldugu ıcın!
Muhtemelen anlatmayacaklardır olanları.
Ya da olabıldıgınce kendılerını aklayarak anlatacaklardır.
Adamsa eger, olanlardan kısmı de olsa haberdar oldugu
veya bendekı degısımı fark ettıgı an, bana 'neler oluyor?' dıye sorar.
Kımseyı savunacak degılım o vakıt.
Olanları bır bır anlatacagım!

Duaların ıcın cok sagol canım arkadasım,
Allah razı olsun.
Rabbım herkese huzur nasıp etsın!

Labelcıgım,

Cok sukur, sorunsuz bır hafta sonu gecırdım.
Mısafırlerım oldugu ıcın esımle pek basbasa kalamadık ama,
cumartesı aksamı bebegı erteleme fıkrını tekrar konusmak ıstedıgımde,
esım bıraz sert tepkı verdı.
'Daha once konustuk bunu,
karar verdık, hayır vazgecmeyecegım ben' dıye dırettı bıraz.
Sonra sınırlı bır sekılde 'tamam, ıstemıyorum' dedı ama ofkesınden dedıgını bılıyorum.

Bugun ıse;
Cok afedersınız ama dun regl gunumdu.
Bu vakıt oldu, hala olmadım.
Bıraz bel agrım var, ıkı tane majezık ıctım.
Acaba bundan dolayı mı regl olamadım dıye dusunmenın yanı sıra,
hamıle olabılır mıyım dıye de dusunmeye basladım.
Ve bılıyor musun, sabahtan berı ne ıcın dua edıyorum.
Regl olmamak ıcın!
Bugun anladım kı, ben anne olmayı cok ıstıyorum :kedi:
 
Son düzenleme:
Son dakıkayı yazayım (:
Esım aradı sımdı,
annesı yazlıga gıtmıs yıne.
'ıyı yolu acık olsun' dedıgımde,
'ne kadar sure daha aramayacaksın annemı?' dıye sordu.
'kadır gecesıne kadar,
ne o yoksa bır sey mı soyledı?' dedım.
'hayır ama...' demesıne kalmadı,
'o gun bır kac soz ettı dıye,
yaptıklarını unutacak degılım.
O gun o evden nasıl cıktıgımı ben bılıyorum' dedım.
'tamam, gorusuruz' dedı ve kapadı.
Hayır, esım de benı anlamamıs!
Bu olanları hemen unutacagımı sandı herhalde!
Unutup-unutmayacagımı gorecek hepsı!
 
canım eşinde anlıyor seni de
bir tarafta annesi bir tarafta sen
adamda ortada kalıyor.
ara ara okuyorum umarım yanılmıyorum bu düşüncemde
bu arada anne olmak istiyorum dediğin an tüğlerim diken diken oldu
umarım regl olmazsın
umarım anne olursun ve bu sevinciniz bunalrın hepsni unutturur size
 
Kaderım,
Cok tesekkur ederım canım.
Insallah olmam, bebek ıstedıgımı bu kadar bılmıyordum ınan!
Bu vakte kadar olmadım ama,
her an olacak dıye korkuyorum ):
Pekı belım nıcın agrıyor kı?
Hemde tam gununde ve tıpkı regl agrısı gıbı!
Rabbım hayırlısını nasıp etsın dıye dusunuyorum kı,
regl olursam cok uzulmeyeyım.

Belkı haklısın.
Arada kaldıgı ıcın ne yapacagını bılmıyor.
Fakat benı bana bıraksın yeter!
Ben kendımı cok ıyı tanıyorum.
Bellı bır sure sabrederım ama,
sabrımı tasırdıkları vakıt asla yapmacık olamam.
Icımden aramak gelmıyorsa,
sırf bırılerı memnun olsun dıye aramayacagım.
Bıttı, bende anlayıs ve sabır kalmadı!
 
evet seni kararlı görmeleri gerekiyor.arama
bende olsam aramam,
ana oğul,abla kardeş neler konuşuyorlar en çok bunu merak ederdim sanıırm.
ama sen bunlara takılma sen böyle davranıkça eşin seni anlayacak
belkide anlıyor.tipikk bir erkek modeli
senin yanında ailesine laf söyletmiyor,emin ol sen yokken seni savunuyordur.
nasıl annesine ablasına laf söyletmeyip onları savunuyorsa
aynı metodu sana da uyguluyor.tecrübeye sabitt:1:
bu arada bel ağrısına gelince bu bir belirti küçükte olsa.
ama ağır birşey kaldırmışta olabilirsin.
diyelim değilsin ve regl oldun
bunu eşinle paylaş nasıl anne olmak istediğini
regl olmamak için dua ettiğini eşine söyleki
tam anlamıyla bir aile olmaya hazır hissettiğini anlasın
biliyorsun seninle özelden detaylara girip konuşmuştuk
ve sen bana geçmişe bağlı kalma geçmişi düşünme demiştin
çok haklıydın evet
bence sende bunu yap
o bunumu dedi o şunumu yaptı diye düşünme
çünkü hep mutsuz oluyorsun en önemlisi oluyorsunuz.
 
Back
X