ben kızmadım bu hastalık benimde başıma gelebilir di ben seni seviyorum dedim ama ilacını düzenli içersen benimle mücadele verirsen ölene kadar yanındayım mücadele vermezsen benim elimden birşey gelmez dedim doktorilac biyere kadar kendisinin mücadelesi lazım diyor
Ben ilk kez duydum bu hastalığı
Tedaviyi reddetme sebebi ne, onu da anlamadım ama ailenize katılıyorum
Tek taraflı özveri ile evlilik yürümez maalesef
ben kızmadım bu hastalık benimde başıma gelebilir di ben seni seviyorum dedim ama ilacını düzenli içersen benimle mücadele verirsen ölene kadar yanındayım mücadele vermezsen benim elimden birşey gelmez dedim doktorilac biyere kadar kendisinin mücadelesi lazım diyor
Bu hastalık genetiktir ama. Çocuğa da yazık değil mi şimdi?
Onda da başlarsa ayrı bir dert daha.
Ve çok zor olduğunu siz de biliyorsunuz.
O yüzden evleneceği insanın bilmesi gerekirdi. Bir şey dememek büyük bir hatadır.
Basit bir şey değil ki. Bir şeker hastalığı, migren falan değil ki.
Beyinle ilgili, psikolojiyi mahveden bir rahatsızlık sonuçta.
Hem çok zor, hem de ortada hiçbir şekilde çaba harcamayan bir koca var.
İşte hepsi size patladı.
sorun sadece ılaclarla cozulebılıyorsa;keşke gozunuzun onunde ıcmesını sağlasaydınız..
tabı ılac ıctıgınde sorumluluk duygusu olan bı ınsan olabılıyorsa..
yoksa hayat sızın,cekemıyorsanız,dayanamıyorsanız boşanın tabıkı..
evlılık hastalıkta sağlıkta ama kocanız ınadına yapıyor..
ilaç içtiğindede fazla sorumluluk almaz istediği zaman çalışır istemezse çalışmaz arkadaş çevresi fazla değil o yüzden dışarıya çıkmaz devamlı evde yatar film izler aslında çalışsa iş var ama zormuş çalışmak istemiyor biraz hazırcıda
Bu tür hastalıklarda kişi kendisi tedaviye gönüllü olmadıkça çözmek çok zor
Sen elinden geleni yapmışsın, önce can sonra canan. Evladına da yazık, sürekli bu sorunun içinde yuvarlanıp duracak, bir müddet sonra ikinizde dengenizi kaybedeceksiniz. Gayret etmemiş olsaydın önce bir deneyin derdik hepimiz ama sen zaten olabilecek her şeyi yapmışsın, bu saatten sonra kendini ve çocuğunu düşünmelisin, Allah yardımcın olsun.
yine ilacını içmediği bi gece ben bağırdım niye içmedin diye kızda köşede sessizce ağlıyor içim parçalandı görünce ben önceden sinirli biri değildim şimdi küçücük şeye bağırıyorum
Ahh ya aklıma kardeşim geldi;bir gece annemle babam kavga ediyordu, annem terlik, küllük ne bulursa fırlatıyor rahmetli, ablam beni masanın altına soktu, küçük kardeşim ortada kaldı, duvara yaslanıp, gözleri fal taşı gibi, çenesi titriyordu. Genç kız olana dek korkusu geçmedi, annem ne zaman evde sesini yükseltse aklı başından giderdi, altına kaçırdığı zamanları bilirim. Hep derler ya huzursuz bir evde çocuk büyütmektense boşanmak daha iyidir diye, bu cümle hikaye değil gerçekten. Çocuklar gördükleri hiç bir şeyi unutmuyorlar ve sonraki hayatları ona göre şekilleniyor. Senin de sinirlenmen çok doğal, bir yerden sonra insanın takati kalmıyor, en doğrusu kangren olmuş uzvu kesip atmak ki hayat devam etsin.
Merhaba yeni üye oldum.8 yıllık evliyim 7 yaşında kızım var eşimle 16 yaşında evlendim sonra hasta olduğunu öğrendim ailesi bizden saklamış.ben tebki göstermedim herkes hasta olur allah dert vermiş dermanıda var dedim ilacını içersin bişey olmaz dedim ben nerden bileyim bu kadar zor hastalık olduğuno 3 yıl ilaçlarla idare ettik sonra manik atak geçirdi 18 gün hastanede yattı çıkınca ilacını düzenli kullandırdım 1ay sonra eski haline döndü çalışmaya başladı işe giderken ilacını veriyorum aradım içtın mi diye evet dedi içmemiş hergün çöpe atmış.sonra atak geçirdi babam beni evine götürdü eşime nezaman ilacını düzenli kullanırsan gel karını kızını götür içmezsen yollamıyorum dedi.eşim kullandı ilacını bir sene çok iyiydi.çalıştı keyfi yerindeydi.sonra sallamaya başladı 1 gün içiyo 1gün içmiyo niye böyle yapıyosun diyorum ben iyiyim içmem diyo.bu şekilde 2 sene geçti.devamlı depresif çalışamam zor geliyor gitmicem işe diyo sabah giderse öğlen geri geliyo çalışma isteği yokmuş içinde bu arada 2gün çalışıyor 5 gün yatıyor evde.herşey benim üstümde fatura alışveriş kız okula başlıcak çanta yok gidelim alalım diyorum yatıyo bende çok bunaldım artık çok sinirlenmeye başladım eskisi gibi bizimle ilgilenmiyo 6 ay depresyondan çıksın diye bekledim.sonradan fark ettimki benim evde olmadığım zaman ilacını içmemiş kızdım bağırdım ağladım ben böyle uğraşırken senin yaptığına bak böyle ilacını içmezsen ben boşanıcam bende insanım dayanamıyorum dedim tamam bundan sonraiçecem bambaşka birisi olucam seni üzmeyecem dedi 2 gün sonra ilacı takip ettim içmemiş.sustum ya sabır dedim.böyle yaptığı için yeniden atak 2 ay hastanede yattı eve geldiğinde iyi değildi hastanedede içmemş ilaçları bi takım olaylar oldu çocuğu götürdü dokyorların araba kullanmasın demesine ragmen koştum ama yetişemedim ailem geldi bu şekilde olmaz senin mücadelenle bu evlilik yürümez dedi ve ben boşanma davası açtım çocuk ağlıyor ben ogünlaerin geri gelmesini istemiyorum diye 2 ay yanımda yattı korkudan bu ailede çocuğu büyütmek sağlıklımı sizce yorumlarınızı bekliyorum
benim de eski sevgilim bipolardı. tedaviyi reddetmişti. sonra benim zorumla kabul etmişti, sonra yine aksatmıştı ve eskiye dönmüştü. ben sevgili olarak o kadar etkilendim ki, sizi bir eş ve anne olarak hele düşünemiyorum. bu hastalık düzenli ilaç kullanınca normale dönerkeni tedaviyi aksatınca atak geçirmesine neden oluyor. ömür boyu düzenli ilaçlarını kullanmasını gerekiyor. eğer aksatırsa gerçekten çok zor. sadece sizin zorlamanızla da olacak birşey değil. o kişinin çabalaması da lazım, istemesi lazım tedavi olmayı... yoksa evliliği sürdürmek çok zor olur sizin için...
slm micra gerçekten çok zor eşim ilaç konusunda çok rahat 3 te içmesi gerekirken 4 içiyo bir saatten bişey ola diyo1 gün içiyo 1 gün içmiyor eski sevgilinde halisünasyon varmıydı hastaneye yattımı
Çok yakın bir arkadaşım vesilesiyle maalesef ki bu hastalık hakkındaki her şeyi biliyorum. Zamanında bu teşhis bana da koyulmuştu ki hala neden o doktorun ümüğünü sıkmadığıma hayret ederim. Yanlış teşhis, yanlış ilaç kullanımı vs. Neyse konu ben değilim.
Düzenli ilaç kullanımı ile bu hastalık geçmez. Geçer, iyi olursunuz demeyi çok isterdim lakin geçmez. Sadece atak dönemleri daha sakin olur o kadar. Ne yazık ki bipolar kişi ömür boyu ilaç kullanmak zorundadır. Benim arkadaşım çocuk sahibi olmak istemiyor. Ve evet yıllardır ısrarla hastalığı kabul etmiyor ve ilaçları aksatıyor. Bu yüzdendir ki gerek ailesinin gerek benim de dahil olduğum arkadaş çevresinin sabrını zorluyor.
Bunun dışında gerçekten sabredeceğinize inanıyorsanız devam edin. Ki çok iyi bilirim sabretmek neredeyse imkansızdır. Kendimi ifade etmekte pek zorlanmam lakin şu an yazıp yazıp siliyorum uygun kelimeler bulamadığım için. Çok zor yahu...
Üzülerek söylüyorum ki hastalık genetik olduğu için çocuğunuzda da çıkma ihtimali var. Umarım bu ihtimal gerçekleşmez. Gerçekleşmese dahi tedaviyi reddeden bipolar bir babanın var olduğu evde yaşamaya devam ederse ruh sağlığı iyiye gitmeyecektir...
Size boşanın diyemem. Ben olağanca zarar görmeme rağmen bitiremedim arkadaşlığımı. Boşanmak çok daha zordur eminim. Yapabileceğiniz çok da bir şey yok aslında. Bipolar bozukluk fazlaca ego barındırır içinde. Doğru olan onun fikridir ve ne derseniz deyin fikri değişmeyecektir. Sadece depresif döneminde ikna edilebilir ancak mani ataklarında bildiğini okuyacaktır. Ne desem bilemedim. Allah yardımcınız olsun...
evet onda da vardı. biz birlikteyken en az 2 kez yattı hastaneye. insanların kendisine düşman olduğunu, kendisine baktıklarını düşünüyordu, bir de kendisini çok önemli biri gibi görüyordu, saldırganlığı vardı... ilaçlarını kullandığı zaman gayet sakin birisi oluyordu, paranoyaları olmuyordu. ama sonra tedaviyi reddetti işte, ben iyiyim,ihtiyacım yok, ben normalim dedi. ben de destek olmak uğruna kendimi çok yıprattım ve baktım ki hiç bir şey yapmıyor, çabalamıyor. ayrıldım en sonunda. okulunu da bırakmıştı öğrenciydi... meslek sahibi olmak ya da çalışıp para kazanmak gibi bir gayesi de yoktu... kendimi neden onun için o kadar üzdüm hala şaşıyorum kendime. bir yandan onun durumuna da çok üzülüyordum sonuçta hasta olmayı kimse istemez ama bile bile tedaviyi reddetmek de yanlış...
evet onda da vardı. biz birlikteyken en az 2 kez yattı hastaneye. insanların kendisine düşman olduğunu, kendisine baktıklarını düşünüyordu, bir de kendisini çok önemli biri gibi görüyordu, saldırganlığı vardı... ilaçlarını kullandığı zaman gayet sakin birisi oluyordu, paranoyaları olmuyordu. ama sonra tedaviyi reddetti işte, ben iyiyim,ihtiyacım yok, ben normalim dedi. ben de destek olmak uğruna kendimi çok yıprattım ve baktım ki hiç bir şey yapmıyor, çabalamıyor. ayrıldım en sonunda. okulunu da bırakmıştı öğrenciydi... meslek sahibi olmak ya da çalışıp para kazanmak gibi bir gayesi de yoktu... kendimi neden onun için o kadar üzdüm hala şaşıyorum kendime. bir yandan onun durumuna da çok üzülüyordum sonuçta hasta olmayı kimse istemez ama bile bile tedaviyi reddetmek de yanlış...
1 senedir bipolarla ilgili internette ne kadar yazı varsa hepsini okudum şu anda halen bipolrı araştırıyorum evliliğini sürdüren varmı diyehalen mücadele bende
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?