2 yıllık üniversite mezunuyum. Normalde ben çalışan bir insanım. Bugüne kadar pek çok yerde çalıştım. Çalışmak benim içim sorun değil fakat eşim acayip acayip işler buluyor bana. Acayip dediğimde günde 12-14 saat ayakta kalmam gerekecek 1 saat yol gitmemi gerektirecek türden işler. Bu işleri yapan yok mu? Evet var tabiki. Ama ben kaldıramayacağımı düşünüyorum.
Kendim işlere başvuruyorum. Ya aramıyorlar ya da görüşmeye gidiyorum olumsuz oluyor sonuç. Kaldı ki eşim nişanlıyken bir süre işssiz kaldı. Şu anda bana bulduğu işlerin hepsine zamanında kendisi burnunu kıvırdı zor dedi falan. Şimdi o işlerde benim çalışmamı istiyor. Şu an kendisinin çalıştığı iş evet yorucu ama nezih bir yerde çalışıyor. Çalıştığı her dakikanın hakkını alıyor mesaiye kaldığı zaman. Servisi var yemeği var. Cumartesi yarım gün pazar tatil. Ve en önemlisi insanlarla muhattap olmuyor insanların kaprisini çekmiyor.
Bana bulduğu işler tamtersi. Günde 12-14 saat arası insanlarla uğraşacağım ve her tür işi yapacağım. Kendisinin zamanında istemediği işlere benim girmemi istemesi bana haksızlık geliyor. Şu an borçlarımız yüzünden sıkışıyoruz. Ben o işlerde çalışmaktansa bu şekilde bir süre idare etmeyi yeğlerim.
Gerçekten artık bu tür işleri kaldıramam. Eskiden öğrenciykende çalıştım ben yoğun tempoda fakat artık o gücüm ve enerjim yok. İnsanlara tahammülüm yok. Bilmiyorum haklı mıyım haksız mıyım? Bugün yine öyle bir iş bulmuş yerel bir market git başvur dedi. Hemde ben daha yeni düşük yapmışım sinirlerim hala bozukken kendimi toparlamaya çalışırken.
Kendim işlere başvuruyorum. Ya aramıyorlar ya da görüşmeye gidiyorum olumsuz oluyor sonuç. Kaldı ki eşim nişanlıyken bir süre işssiz kaldı. Şu anda bana bulduğu işlerin hepsine zamanında kendisi burnunu kıvırdı zor dedi falan. Şimdi o işlerde benim çalışmamı istiyor. Şu an kendisinin çalıştığı iş evet yorucu ama nezih bir yerde çalışıyor. Çalıştığı her dakikanın hakkını alıyor mesaiye kaldığı zaman. Servisi var yemeği var. Cumartesi yarım gün pazar tatil. Ve en önemlisi insanlarla muhattap olmuyor insanların kaprisini çekmiyor.
Bana bulduğu işler tamtersi. Günde 12-14 saat arası insanlarla uğraşacağım ve her tür işi yapacağım. Kendisinin zamanında istemediği işlere benim girmemi istemesi bana haksızlık geliyor. Şu an borçlarımız yüzünden sıkışıyoruz. Ben o işlerde çalışmaktansa bu şekilde bir süre idare etmeyi yeğlerim.
Gerçekten artık bu tür işleri kaldıramam. Eskiden öğrenciykende çalıştım ben yoğun tempoda fakat artık o gücüm ve enerjim yok. İnsanlara tahammülüm yok. Bilmiyorum haklı mıyım haksız mıyım? Bugün yine öyle bir iş bulmuş yerel bir market git başvur dedi. Hemde ben daha yeni düşük yapmışım sinirlerim hala bozukken kendimi toparlamaya çalışırken.