Merhaba arkadaslar deneyimli insanlar. Biz uc yillik evliyiz ve artik esim cocuk istiyor. Yani bi sene icinde artik dusunelim ve olsun istiyor. Baskalarinin bebeklerini severken gozlerinin ici parliyor. Sokakta buldugumuz kedi kopek kus ne olursa severiz. Hatta oturdugumuz yerde sokak kedileri var hergun onlara yemek gotururuz. Uzun yillar bi papaganimiz vardi. Gozu gibi bakardi ona. Oldugunde yikildik resmen. Gecen sene kaybettik. Bunlardan yola cikarak iyi bir baba olabilir mi yorumunu yapabilir miyim bilmiyorum. O kadar deneyimsizim ve fikir sahibi degilim bu konuda. Ben kendimi hic hazir hissetmiyorum. Hazir hissedecegim bir an gelecek mi onu da bilmiyorum. Sorumluluktan korkuyorum. Bi taraftan da esimin bi cocugumuzun olmasini istemesi hosuma gidiyor. Ama kendimi anne olarak dusunemiyorum. Cok korkuyorum ama neyden korktugumu da bilmiyorum. Kafam cok karisik. Sizinle dertlesmek niyetim. Icine atilmadan bu guven gelmez mi acaba. Ya pisman olursam cocuk sahibi olunca. Ya cocuk sahibi olmazsam da o zaman pisman olursam. Kafamda deli sorular. Cocugumuz olursa ailemiz daha mi guclenir yoksa sorunlar mi bas gosterir. O kadar cok soru var ki aklimda.