Esim cocuk istiyor!!!

Mesela ben kirk yasinda anne olsam cocuk 30 yasindayken ben yetmis. Yani tren daha da kacabilir. Ust sinirda degilim de konumuz bu da degil zaten. Neyi dert ettiniz siz.
 
Hakilimi .!.:
Mesela ben kirk yasinda anne olsam cocuk 30 yasindayken ben yetmis. Yani tren daha da kacabilir. Ust sinirda degilim de konumuz bu da degil zaten. Neyi dert ettiniz siz.
Genişletmek için tıkla...
O kadar matematigim var sukurler olsun : ) bisey dert etmedim bana ne arkadasim istersen 50 yasinda ol. Caniniz nasil isterse cevap yazdim kusura bakma konuna.
 
23 yaşındayım 11 aylık bir oğlum var. Onunla büyümek, onunla çocuk olmak istiyorum.. Çünkü dertlerimden sıyrılıp yeniden çocukluğuma dönebilmek için başka şansım yok :) en iyi arkadaşımı doğurdum.. Kucağıma aldığımda hiçbir şey hissedememiştim. Narkozun etkisi hala üzerimdeydi. Ama sonra elimi tuttu gözlerimin içine baktı, bana tutundu. Bana ihtiyacı olduğunu söylüyordu sanki. O an da bağlandım. Önceleri sizin gibi korkularım vardı. Ama o an parçamı bulmuş gibiydim. Sanki hep vardı ama yeni kavuşmuştuk. Canımın parçası, benliğim..

İnanın size "anne" diye seslenmeye çalışırken neden daha önce yapmadığınızı düşüneceksiniz. Saklanıp, kapının arkasından başınızı uzattığınızda nasıl kahkahalar attığını onu kucaklamanız için çırpındığını gördükçe içiniz pır pır edecek. O minicik ayaklarını yere vuracak :) Eminim size kavuşmak için can atıyordur.. Ona annesi olma fırsatı verin.

Bebek bakmak sorumluluk ister evet. Ama kimse size sorumluluk yüklemez. Siz içgüdüsel olarak zaten her şeyi kolayca hallediyorsunuz. Bunlar sorumluluk gibi değilde, "bebeğim iyi mi?" Fikriyle yürüyor o zaman. Onu düşünmeye engel olamıyorsunuz. Aslında tamamiyle annelik duyguları bu sorumluluk dedikleri şey.. Yani bunu bu kadar gözünüzde büyütmeyin.

O kadar da zor sayılmaz. Karnı doyar, altı değişir ve uyur :) ilk doğduğunda hepsi bu. He birde gaz çıkarır hepinizi güldürür :) çünkü hepinizden daha vahşiii gaz çıkaracak :))) biraz biraz büyüdüğünde gülmelere oynamalara başlayacak. Daha tatlı bir hal alacak. Gündelik işleriniz aksayabilir. Ama planı bebeğe göre ayarlıyorsunuz ve sorun olmuyor. Aslında bebekler daha planlı yaşamamızı sağlıyor. Daha düzenli.

Eğer istiyorsanız sakın korkmayın. Güzellikler sizi bekliyor emin olun. Bugün bebek isteyip sahip olamayan o kadar çok kadın için dua ediyoruz ki.. Eğer böyle bir nimetiniz varsa lütfen bunu düşünün.
 
Iyide esinle iyi bi anlasma yap gerisi gelir herhalde, sozunun eriyse tabiiki..sirf onlar yuzunden esinide kendinide bu guzel duygudan mahrum birakmak??? Birde istediginde hemen olacak mi bakalim? Belki tedavi gerekecek? Belki bi kac yil daha bekliyceksin? Yani nasip kismet isi bunlar..
 
Aynen ben de hissedemiyorum. düşünemioyrum. benim de 1 yıl oldu evleneli sizce düşünmeli myim ? 30 umda olurum diyordum, 2 yıl daaha beklesem mi ?
 
İnsan kendini hiçbir şey için hazır hissetmez.
Ancak işin içine girince öğrenirsiniz bazı şeyleri.
O yüzden kendinizi hazır hissetmeyi beklerseniz,bakarsınız ki koca bir ömür geçmiş.
Biran önce icraata geçin bence.
Emin olun, keşke daha önce doğursaymışım bu çocuğu diyeceksiniz.
 
öncelikle çocuğun olduğu için asla pişman olmazsın. zorlanırsın, ağlarsın, sızlanırsın, depresyona girersin belki! ama pişmanlık hiç olmaz. eşini de en iyi sen tanırsın. iyi bir eşse iyi bir baba da olur
 
ben ilk çocuk değilde hep 2.cocuk için hep öyle düşündüm bir kızım var rabbıme 1000 şükür
2 yıla yakındır denemediğimiz tedavi kalmadı ikincisi olmuyor ve ben deli gibi istiyorum ,
emınım sende delıymışım ben senı dogurmamışım der seversin bebegını inşallah
 
Çocuklarımın arası 1,5 yaş. Bi gün bile pişman olmadım.. Zaten anne olduktan sonra, keşke olmasaydı diyebilmek çok çok zor. İlerleyen yıllarda, neden istemedim zamanında diye pişman olma ihtimalin daha fazla. Çocuğun mutlu bir evliliğe kötü anlamda etkisi olmaz. Aksine, mutluluk katar.
 
Cocuk icin maddi hazirlik evet ama manevi hazirlik hayir ,
Cunku hersey sifir ,yepyeni bir deneyim gercekten ne olacak kimse bilmiyor ,
Siz cocuk isteyip istemediginize bir karar verin ,eger evet ise yap gitsin ,
Hayirsa konuyu sonsduza kadar kapat esine anlat ki ,
Beklentileri onu yormasin
 
Ben de boyleyim, hem isterim Allah nasip ederse anne olmayı hem de hic bi zaman hazir hissederim gibi gelmiyor, ruhum biraz ozgur ve cocuk sanirim, ona bagliyorum, sanki birden buyuyecekmişim gibi geliyor cocugum olursa.. Sorumluluk cok cok fazla.. Öte yandan, dedigim gibi istiyorum da.. Ilerde pisman da olmak istemiyorum hem..
3yil az bi zaman degil, evliligin gidişatı az cok bellidir, guvensizlik sevgisizlik saygisizlik gibi problemler yoksa bence dusunulmeye baslanabilir.. Bi arkadasim da benim gibiydi, hic hazir hissetmiyordu, esi cok istiyordu, o da tamam dedi, Allah nasip etti hamile kaldi, gayet mutlu simdi.. Tabii tam tersi de olabilir.. Biraz da kisinin psikolojisine bagli bence..
Rabbim evladin varligiyla da yokluguyla da sinamasin, hayirli imanli tertemiz evlatlar yetistirmeyi nasip etsin..
 
neyin treni kaçmış hayret valla nasıl yorum atlı mı kovalıyor arkadan herkes 30 dan önce anne olmak zorunda değilki
 
3 yıllık evlilik çocuk için yeterli bir zaman ama hala istemiyor olman da garip değil. istemeyebilirsin tabi, herkes çocuk sahibi olmak istemek zorunda değil. yalnız eşinin de baba olmayı istemesi gayet doğal. oturup uzlaşmaya çalışın. ya sana biraz daha vakit versin düşünmen için yada sen kesinlikle istemiyorsan adam bilsin. çok ciddi bir konu bu. ne sana ne eşine baskı yapılamaz. ikinizin uzlaştığı bir nokta olmazsa da boşanıp istediğiniz şekilde yaşayacağınız yeni evlilikler yapmaktan başka çare yok..
 
Çocuk olunca annenin hayatı tümden değişiyor.
Sadece uykusuzluk bebek bakmak eve kapanmak vs.degil demek istediğim.
Yani hayatınız boyunca hep endişe edeceğiniz hep düşüneceğiniz bir canlı olacak.
Herkes buna hazır olmayabilir yaşı 28 olsa da hazır olmak zorunda değil kimse.
Siz baskılara toplumsal normlara falan aldırmayın hiç ne zaman istiyorsanız o zaman düşünürsünüz.
 
daha önce buna çok benzer bir konu açmıştım, çok benzer durumumuz. ben 28 yaşındayım, eşim 29. ekimde evliliğimizin 2.senesi dolacak. ama uzun yıllardır beraberiz. oturmuş bir ilişkimiz var. eşim çok istiyor bir çocuğumuz olmasını. hep gelecek planları yapıyor onunla. ben hiç hazır hissetmedim kendimi anne olmak için. her ne kadar uyumlu bir çift olsak da eşim daha evcimen evine bağlı biridir, bense gezmeyi, eğlenceyi ve dışarı hayatını seven biriyim. çocuğun bize hep maddi manevi yük olacağını düşündüm. fakat eşimi baba olma isteğinden mahrum etme hakkımın olmadığının da farkındayım. çünkü başından beri çocuk istediğini biliyordum. artık gözümde o kadar büyümüyor, ben de alıştım sanırım çocuk sahibi olma fikrine. ilk defa korunmayı bıraktık, daha çok yeni. olursa kısmet :) içgüdüsel bir şey oldupunu düşünüyorum, elbet seveceğiz, bakacağız. benim daha ziyade maddi kaygılarım var ama onunla ilgili de şimdiden bir şeyler yapmaya başladım. şu anda farkında değiliz belki ama ilerki yıllarda büyük ailenin ne kadar güzel bir şey olduğunu daha net anlayacağız sanırım.
 
Zor...cocuk hic kimseye cok kolay gelmemistir zaten..hazir degilim diyorsun ya...kendini dinle...zira çocuğa en cok sen bakacak ve yipranacaksin
 
Biraz daha bekleyin psikolojik hazir degilseniz

Yasiniz genc, eve kapanmaya hayatinizdan vazgecmeye hazir olmamaniz da normal bence. Birkac yil daha bekleyin oyle yapin derim.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Q
Esimin cocuk baskisi?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
850
ebraarrr
L
Kızlar bir yakınımla birlikte yazıyorum
Yorumlar
0
Görüntüleme
630
leylosvemecnun
L
M
Asosyal, öfkeli bir eş
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
Labratory
L
G
Bana cimri Esimle anlasamiyoruz
4 5 6
Yorumlar
119
Görüntüleme
8K
Umberlee
M
Yarım rahimle gebe kalmak
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
2K
merve5537
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…