1,5 yıldır evliyim ve evlendiğim ilk günden beri farkındayım ki eşimle asla anlaşamıyoruz.düşünce tarzımız yaşam şeklimiz herşeyimiz farklı.sürekli kavga hali sürekli bir yarış halinde benimle ve ben buna artık anlam veremiyorum.çoğu zaman kendimi onun düşmanı gibi hissediyorum. sürekli haklı çıkmaya çalışan çocuk gibi hatta ağır olucak kapris yapan bir insan. evlendiğimizden beri evimizle ilgili tek bir sorumluluk almamıştır. ne faturaların ne zaman ne kadar yattığını bilir,ne eve yapılan market alışverişinin fiyatını bilir ve hatta evde çoğu şeyin yerini bile bilmez o kadar rahattır.işten gelir ayaklarını uzatır açar futbolunu saatlerce gece yarılarına kadar o programları izler ve yatar. hafta sonları evde oturmaktan nefret ederim ve ben bunu sürekli ona söylerim.imkanımız varsa evde neden oturalım imkanımız olmasa da olmadığı zaman çok oldu bir yürüyüş yapalım hava alalım şunu yapalım derim adamda tık yok.ben yorgunum çalışıyorum bir pazarım var der akşam 5 e kadar yatar. uyanır bir de yiyecek bişey yokmu acıktım der. ee ben de çalışıyorum ama ben vakit geçirmek istiyorum kocamla.ilgi yok sanki 40 yıllık evli gibiyiz.yemek ye tv seyret pc de oyun oyna ayrı odada.sonra yat.zaten o hayatıma girer girmez bir sürü arkadaşımı hayatımdan çıkarttı.ailem dışında kimsem yok.defalarca konuştum çocuk gibi tek tek anlattım evlilik bu değil evlilik şöyle olur diye.ondan beklentilerimi anlattım.senin varsa söyle dedim yok değişmiyor adam.ve en kötüsü gittikçe saygısızlaşmaya başladık.ilk defa nişanlıyken küfür etmişti ve onu sert şekilde uyarmıştım en nefret ettiğim şey diye.evlendikten sonra çok küfür etmeye başladı bana.kavga arasında küfür ediyor hakaret ediyor ben de sinirleniyorum karşılığını veriyorum.saygı kalmadı aramızda.
evin herşeyini ben düşünüyorum.kendimi kadın gibi değil evin erkeği gibi hissediyorum.ve günden güne soğuyorum her yaptığı sinirlerimi bozuyor ister istemez.boşanmayı çok düşündüm bu adamla hayat geçmez diye hatta onunla da konuştum kesinlikle boşanmak istemiyor.beni çok seviyor ama bu sevgi beni mutlu etmiyor.çünkü ben kendimi güvende hissettiğim saygı duyduğum huzur veren bir koca istemiştim.ama onda bunların hiçbiri yok..ben boşanmayı ciddi ciddi düşünürken hamile olduğumu öğrendim.üstelik hiç düşünmüyorken ve korunuyorken..ve artık yapacak hiçbirşeyim yok..korkum ileride çocuğum huzursuz olucak mutsuz olucak..hamile halimle bile dün akşam benimle kavga etti saatlerce ağlattı ve kapris yapıp küstü..ne yapıcağımı bilmiyorum artık..............
