Herkese merhaba.
Bir buçuk yıllık evliyiz henüz. Evlendiğimiz günün gecesinden itibaren bugüne kadar olan tüm tartışmalarımızın nedeni ne yazık ki ailesi oldu.
Senelerdir beni tanıyorlar evlenmeden önce uzun bir flört dönemimiz oldu. Hep aramdaki mesafemi koymaya çalıştım ancak annesi ve bilhassa kardeşi bu mesafeyi hiç etmek için çok çaba harcıyorlar. Nitekim her gün evimize gelmek istemeler, uzaktan çalışıyorum bunu bildikleri için her öğle molasında dahi kahve içmeye geleceğiz kapıdayız demeler. Asla sonu gelmiyor. Aradığında artık gerçekten telefonu açmak ,çağırmak gelmiyor içimden. Çünkü biliyorum ki ya bir şey isteyecek yada kapının önündeyim kapıyı aç geldik kahveye diyecekler. Kibarca reddettiğim çok oldu. Üstüne çalıştığım için eviminde müsait olmadığı zamanlar çok oluyor gelmeden önce arayın yada biz müsaitsek sizi arar davet ederiz zaten dedim.
Bugun tamam diyorsa yarın unutuyo o ayrı.
Eşim ise sanki anne ve kız kardeşinin huyunu bilmiyormuşcasına önce evet çok sıkıldım artık diyip yüzünü görünce anne anne diyip sesi içine kaçanlardan. Tek başıma mücadele veriyorum resmen.
Kız kardeşi 8 yaş küçük ama eşimden 10 yaş büyükmüş gibi davranışları verdiği emirler vs.
Bu dengeyi asla kuramıyor asla.
Dün tatilden döndük aradı 4 kez ya siz gelin ya biz gelelim diyor müsait değiliz diyorum trip atıp kapatıyor. Şimdi yine aradı kapıdayız açarsınız artık diye malesef mesajı gördüm ama görmemezlikten geldim. Ya gerçekten dayanamıyorum ben mi çok kötü kalpliyim acaba.
Her dk gelinsin gidilsin hiç istemiyorum bugun eşim görüşecek ben gitmeyeceğimi söyledim bozuluyo bu seferde.
Akıl verin bana
