Ben 19 yaşındayım 4 aylık hamileyim 1 yıllıkta evliyim eşim hamile felan dinlemeden her sinirlendiğinde beni dövüyo dün gece yiğeni ona demişki bana yemek bile vermedi yalan halbuki eve geldi dedimki açmısın yemek yedinmi dediki yedim sonra öğlene doğru yengem geldi çiğ köfte getirdi yiğeninin bizde olduğunu bilmediği için 2 tane getirmiş bende yarısını kesip ona verdim ve bana dediki ( yok ben aç değilim sen ye ) ben dinlemedim yine verdim dedimki ye sonra kola içiyodum yiğeni geldi aklıma ona götürdüm bu süre zarfı içinde ( sözde ) bana demişki ben açım ben ona yemek vermemişim niye yemek vermim evimizde yemekmi tükendide benim haberim yok isteseydi verirdim daha cigkofteyi almayan ben tokum diyen çocuk eşime bana yemek bile vermedi diyo ve ben bunun için dün dayak yedim yalancı dedi bana ve bu evliliğimin başından beri yapıyo benim ailem onun için köpek sanki nefret ediyo ama ben şimdiye kadar bir saygısızlık bile yapmadım eşimin ailesi geldi bide o gün yengemle yiğeninin olduğu gün ben hamileyim ve kaç gündür ayaklarım şişmiş yürüyemiyorum bile her şeye koşturmaya çalıştım yengemin çocuğu uyudu diye dedimki 2 dk kaşımı al o sıra niye yanlarına gitmedim die kalktılar gittiler ben cidden artık kafayı yicem bunlar yeniler 1 yıldır böyle çekiyorum ben evlenmeden önce o kadar neşeli o kadar sevecen o kadar mutlu bi kızdımki hayat enerjimi 10 km öteden fark ederdiniz yani şimdi tek dileğim ölmek bı insan eşine senden iğreniyorum dermi çok bakımsızsın işte şeytansın sen yalancısın sen kadınmısın senin gibi kadının soyunu sikim işte boşicam en son seni bı erkek evinin temizliğine bakarmı evini dip köşe bile temizlesem illaha beni aşağlamak için bı kirli yer buluyo ben artık çok sıkıldım dilerimki Allah'tan o doğum sırasında benim canımı alsın çocuğumda tıpatıp bana benzesin her baktığında beni hatırlasın pişmanlıktan ölsün gebersin