Valla eşimin harcamaları kendi kazancımızı aşıyor. Ben de çalışıyorum ama çeviri işi vb yapıyorum pek para kazanmıyorum. Kredi kartımız ortak yani ek kartlı. Eşim çoğunlukla kredi kartına yükleniyor. Yetmeyen meblağ olunca babamdan kalan ve benim hesabımda duran paradan ödüyoruz. O parayı ortak hesaba çevirmedim. Benim üzerimde duruyor zaten benim param. Ama senin paran benim param demiyoruz, gerektiğinde bozduruyoruz. Ama hazıra dağ dayanmaz, gelecek meçhul. Bunu anlatamıyorum eşime. Eşim bazen "ne yapıyoruz ki biz neden bu kadar yüksek geldi kredi kartı?" diyo. E benim doğru dürüst bir şey aldığım yok zaten kendime bir şey almam. Mutfak masrafından falan kısmıyoruz. Fazla alınanı derin dondurucuya atıyorum yine değerlendiriyoruz yani atmıyoruz, ama sorunumuz eşya ile, ve eve, arabaya karavana yapılan harcamalar. Eşim sorunca "neden şaşırıyorsun_" diyorum, sayıyorum bazı maddeleri o zaman hesap tutuyor ama eşim huyunu değiştirmiyor. Bu arada excel fikri güzel, teşekkür ederim. Benimle psikoloğa gelir mi bilmiyorum. Başka şeyi bahane etmem lazım çünkü bu konuda alıngan. Ama bu excell fikri güzel en azından duygusal yaklaşacağımıza daha mantıklı ve somut bir yüzleştirme olur.