- 3 Şubat 2018
- 6.769
- 25.629
- 548
- 28
- Konu Sahibi MoonlitSoul
-
- #41
Arkadaşlar merhaba,
Son zamanlar bendeki bir durumdan bahsetmek istiyorum, atamıyorum içimden.
Eşim ticaretle uğraşıyor, ben de çalışıyorum, aydan aya değişse de iyi bir gelirimiz var.
Eşim maddi konularda enayi denilecek kadar eli açık biri, aşşırı marka düşkünü ben öyle biri değilimdir, elinin ayarı yok. Etrafındaki herkese borç verir, geri alamaz hatta dolandırılır. Ailesine de çok vericidir, kardeşinin durumu gayet iyi olmasına rağmen aracının kaskosunu o öder yıllardır. Aracı da eskiden eşim almış zaten. Ailesi konusuna karışmıyorum asla, ailesidir dedim geçtim hep. Arkadaşlarla, ya da onun işyerinden birileriyle restorana, tatile gitsek %90 biz öderiz.
Ben de evliliğimizin ilk 2 senesi kendi maaşımı harcadım, ekstra bir şeyler beklemedim ondan, kendimce harcıyordum işte. TA Kİ 2. yılımıza kadar… 2. Yılımızda bana haber vermeden çocuğunun olmadığı ve 10 sene önce boşandığı eşine yüklü miktarlarda para gönderdiğini öğrenene kadar. Kadın acındırmış kendini ve eşim yıllarca yardım etmiş ona. Bana bahsetmemişti. Boşanma aşamasına gelmiştik o dönem bu sebepten dolayı. O zamandan sonra gözüm açıldı ve bu ev için, bu aile için ne yapılsa, ne alınsa maddi olarak benim gözümde hiçbir değeri yok, hiçbir özelliği yok. Herkese alıyor, herkese yapıyor nasılsa diyorum. Derdin bu mu demeyin, o da son zamanlar ne yapsam mutlu olmuyorsun diyor, sebebi bu çünkü.Resmen kinlendiğimi farkettim adama. Tam olarak ifade edebildim mi bilmiyorum. Sizin eşiniz de böyle olsa siz ne düşünürdünüz özellikle bu kriz ortamında, üstelik bir çocuğumuz var ve onun geleceği için bir şey de yapmadık. Çok sinir oluyorum, daha önce çok saçma harcamalar yaptığını söyledim ona ama ben yine kazanırım o parayı diyor dolandırılsa bile. Ben mi memnuniyetsizim atamıyorum içimden bu hissi…
SelamVallahi çocuk olmasa boşanırdım, bazen o kadar tahammül edemiyorumex eşi hallettik, tabi benim bildiğim kadarıyla. Belki de gönderiyordur bilemem, ben yine de ara ara sadakaya ihtiyacı varsa söyle ben de atayım bir şeyler diye dürtüyorum benimkini
Hesaplarını kontrol edemem, o kadar çok giriş çıkış var ki, dedim ya ticaretle uğraşıyor diye. Ama sanırım borçlandırmak mantıklı olan…
Adam size denk geldiği için çok şanslı. Saf gibi inanmışsınız bir de masum olduğuna. Bir erkeğin eskiden seviştiği kadına sadece iyilik olsun diye para gönderdiğine, aralarında bir şey olmadığına inanmak için kafayı yemiş olmak lazım.
İnsani enayi yerine koyuyorlar. Bu insan iyi ,tam arkadaş, asil vs diyen yok.Benim eşimde aşırı verici bir insandır. Çevresine, ailesine ve arkadaşlarına karşı para harcamaya çekinmez.2 3yıl önce daha o zamanlar nişanlıyız. Yılda bir iki gördügü arkadaşına bayramlaşmaya gidiyorduk.Eskiden çok samimilermiş. Hesabında 100 tl falan vardı, param yok falan diyordu.Baktım 50 TL çekti.Arkadaşının çocuguna verecekmiş. O zamanın parasıyla iyi paraydı. Hadi parası olsa anlarım da parası yokken kendini zora sokuyor. Neyse ben verdirmedim parayı. Ufak bir meblağı verdi çocuga. Her gittiginde çocuga yüksek miktarda para veriyor. Çocukta 2 3yaşlarında.Annesi parayı alıyor ve annesinin gülümseyen ifadesi bana çok itici geliyor.Neyse hadi bunları geçtim.Bir arkadaşına kredi kartını vermiş.Arkadaşı kendi işini yapıyor. Kartları döndürüyormuş.Bunu sonradan duydum. Ne kadar borç var bilmiyorum.Adam işi devredecek. Eşime kartı alırsın umarım dedim. Eşimden tüm kredi banka kartlarını aldım. Hepsi bende.Cebinde nakit bile yok. Sadece bir kredi kartı var.Geçen o arkadaşı gülerek yok biz cigerciğe gidecegiz, eşim ısmarlayacakmış dedi.Eşimde tüm kartların bende oldugunu söyledi, bozuldu.Geçen bu arkadaşının mesajını gördüm. Bizim kredi kartına 3bin yatırıp, 3bin çekecekmiş falan. Eşime dedimki iyiki senden kartları aldım ben. Bu ne dedim.Aşırı verici, resmen kendini kullandırıyor. Bende onun cebinde para bırakmıyorum.
Öyle tabiki.Sanki biz parayı çöpten topluyoruz.İnsani enayi yerine koyuyorlar. Bu insan iyi ,tam arkadaş, asil vs diyen yok.
Ve zor gününde veya biz isteyince hepsi ortadan kayboluyor
Birde başkasına harcadığının hesabını soramıyorsunkiBizde ilk zamanlar ipin ucunu kaçırdık.ailesine giden paralar oldu ama milleti yemeğe götürüp biz ödemedik sürekli. Veya her borç istiyorum diyene para vermedik. Kendi kendimize harcayıp zor duruma düştük . Sonra ikimiz de kendimize çeki düzen verdik .
Şu an zaten hayat çok çok pahalı. Sokağa atacak para yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?