- 18 Ekim 2018
- 8.175
- 33.885
- 548
Evet ya bide gece gönlümü almaya çalıştı, sabahta erkenden işe gitti. Of çok pişman oldum ya. Bana da ders oldu.Ne kadar yorucusunuz ya, bende bazen derim eskiden daha çok okurdum hatta notlar çıkararak acele etmeden, daha çok belgesel izlerdim kültür olarak daha doygundum şimdi hiç böyle vakit yok diye, eşimde bana küsmek yerine bana zaman açmaya çalışır çünkü eş olmak böyle bir şey. Küsmek triplenmek nedir insan eşiylede dertleşemeyecekse bilemiyorum yani.
Mesela eşim bana bunaldım dese genel hayat akışından ben ona aa benden mi bunaldın tribime girmem onun bana yaptığı gibi alan açarım yada ne mutlu eder onu konuşuruz.
Sizin gibi olsa soğurdum gerçekten
Çok alınganım. Sorun o sanırım.herseyi kişisel alan insanlarin dünyanin kendi etrafında döndüğünü sandigi icin daha mi özguvensizli yoksa her seyden nem kapip kendilerini degersiz hissettigi icin daha mi ozguvensiz oldugunu asla anlayamiyorum
esiniz sizinle hayatina dair bir sey paylasmasin mi? bu nasil bir bakis acisi hic anlayamadim
Hanımlar merhaba,
Ben eşimle severek, yeni evlendim. Daha öncede bir kaç konu açmıştım. Eşim normalde beni seven, ilgilenen biridir. Benim isteklerimi de önemser. Hatta el iyisi derler ya, eşim tam tersi bana karşı daha iyidir. Onun ailesi falanda beni sever, desteklerler. (Bunu genel değerlendirme yapmanız için söyledim) Ben de evliliğimde genel olarak mutluyum. Maddi bir sıkıntımızda yok.
Ama geliyorum konuya. Eşim bana ben üniversitedeyken böyle değildim daha mutluydum, çalışkandım dedi. Bende ne yani benle evliyken daha mutlu olman gerekmiyor mu dedim. Onu demek istemiyorum dedi. O zamanlar kitap okurdum, işte film izlerdim. Daha vizyonluydum dedi. Daha çalışkandım, şimdi ise zorlanıyorum dedi. Ne zaman staja başladım o zaman hayatın gerçeklerini gördüm dedi. Sonra ben de alındım. Seni seviyorum, senle tabi ki mutluyum ama işten dolayı çok zorlamıyorum dedi.
Eşim işinde çok yoruluyor ve işi stresli. Oda çok takıyor işini. Çünkü çok emek verip okumuş.
Eşim ders çalışıyor, çalışması da gerekli. Ama ben buna alındım. Sizce ben bu konuyu uzatmalı mıyım? Alınmakta haklı mıyım? Çünkü kafası bendeyken, derse odaklanmaz.
Çok teşeşkkür ederim. Ben daha rahat bir işim ve evden çalıştığım için bolca vaktim var. Anlayışsızlık etmişim. Benimde ona destek olmam gerekirdi. Çok pişman oldum.Bu konunun sizle alakası hiç yok ki. Hatta inanır mısınız geçen eşimle aramızda buna o kadar benzer bir sohbet geçti ki.
Akşam çay içiyoruz sohbet ederken “ya üniversite okurken neredeyse bir günde bir romanı bitirirdim şimdi bir haftayı buluyor neredeyse o zamanlar daha aktiftim şimdi biraz bu durum azaldı gibi hissediyorum öğrenci olduğumuz zamanlar ne kadar güzeldi okul dışında hiçbir sorumluluğum yoktu” dedim.
Bu eşimi sevmediğim onunla mutlu olmadığım anlamına gelmiyor ki. Kime sorsan yüzde doksanı öğrenci olduğu vakite dönmek ister. Hem yaş itibariyle hemde o zaman ki enerjimizle. Eşim asla alınmadı bu dediğime.
Hatta kendine biraz daha fazla zaman ayırmaya ne dersin bende destek olabilirim sana dedi.
Hayat böyle ufak şeyleri dert etmek için çok kısa.
Size gelip ben sizle mutsuzum dememiş ki adam.
Ben de öğrenciyken çok mutluydum tek sorumluluğum okuldu bunda abartılacak bir şey yok.Hanımlar merhaba,
Ben eşimle severek, yeni evlendim. Daha öncede bir kaç konu açmıştım. Eşim normalde beni seven, ilgilenen biridir. Benim isteklerimi de önemser. Hatta el iyisi derler ya, eşim tam tersi bana karşı daha iyidir. Onun ailesi falanda beni sever, desteklerler. (Bunu genel değerlendirme yapmanız için söyledim) Ben de evliliğimde genel olarak mutluyum. Maddi bir sıkıntımızda yok.
Ama geliyorum konuya. Eşim bana ben üniversitedeyken böyle değildim daha mutluydum, çalışkandım dedi. Bende ne yani benle evliyken daha mutlu olman gerekmiyor mu dedim. Onu demek istemiyorum dedi. O zamanlar kitap okurdum, işte film izlerdim. Daha vizyonluydum dedi. Daha çalışkandım, şimdi ise zorlanıyorum dedi. Ne zaman staja başladım o zaman hayatın gerçeklerini gördüm dedi. Sonra ben de alındım. Seni seviyorum, senle tabi ki mutluyum ama işten dolayı çok zorlamıyorum dedi.
Eşim işinde çok yoruluyor ve işi stresli. Oda çok takıyor işini. Çünkü çok emek verip okumuş.
Eşim ders çalışıyor, çalışması da gerekli. Ama ben buna alındım. Sizce ben bu konuyu uzatmalı mıyım? Alınmakta haklı mıyım? Çünkü kafası bendeyken, derse odaklanmaz.
Ben böyle düşünemedim. Şuan farklı bir şehirde evden çalışıyorum. Ondan başka kimsem yok. Onunda işi zor bana göre. Çok bunalttım onu ya. İyi ki konu açmışımBen de eşiniz gibi düşünüyorum. Üniversitede dolu dolu bir hayatım vardı. Ayda en az 2 kitap bitirirdim. Takip ettiğim bir sürü dizi, film olurdu. Arkadaşlarla hafta sonu çıkardık denize giderdik dolaşırdık. Gece eğlenmeye dışarı çıkardık sabaha kadar eğlenirdik. Flört etmek, o heyecanlar çok çok güzeldi. Aynı zamanda başarılı bir öğrenciydim notlarımın iyi olması beni o kadar tatmin ederdi ki. Vize zamanları kütüphanede sabahlardık arkadaşlarla. Ev arkadaşımla ev partileri verirdik. Bakım günleri düzenlerdik birbirimize bakım yapardık. Daha aklıma gelmeyen o kadar çok şey var ki. Gözümü karartıp o dönemki sevgilimin okuduğu şehre gidip kalmıştım mesela.
Şimdi hayatın tüm sorumlulukları karı koca omuzlarımızda. Eminim eşimin üniversite hayatı da benimki gibi dolu dolu geçmiştir. Şimdi evlendik ev kurduk borçlar bitti, çocuk için tedavi görüyoruz. Ailesel çatışmalarımız oldu çok şükür ki geçti. İkimiz de çalışıyoruz zaten 10 saat işteyiz. Eve geliyorum kendi adıma konuşayım hemen uyumak istiyorum. Eşim olmasa muhtemelen yatar uyurum. İşten sonra yorgunluktan dışarı çıkamıyorum. Hafta sonu mutlaka bir gün temizlik yapmak lazım.
Kısacası gençlik zamanlarımı çok çok özlüyorum. Yaşım da daha 27 bu arada
Konunun seninle ya da başka biriyle bir ilgisi yok. Hayat şartları insanın içini öldürüyor maalesef.
HayırSizce ben bu konuyu uzatmalı mıyım?
Hala geri vites yapabilirsiniz, işten geldiği zaman dramatize etmeden oturun sohbet edin, dertleşin. Onu anladığınızı zaman zaman böyle hissedebileceğini bu durumlarda yanında olduğunuzu hissettirin. Böyle yaparsanız ilişkiniz çok yıpranır, daha kötüsü kendisini çıkmazda mutsuz hissettiği zamanlarda size gelmek yerine ya içine kapanır yada arkadaşlarına içini döker. Başka bi dünyası oluşur, anlaşılamamak insanı yalnızlaştırır.Evet ya bide gece gönlümü almaya çalıştı, sabahta erkenden işe gitti. Of çok pişman oldum ya. Bana da ders oldu.
Seninle alakalı bir durum yokmuş kiHanımlar merhaba,
Ben eşimle severek, yeni evlendim. Daha öncede bir kaç konu açmıştım. Eşim normalde beni seven, ilgilenen biridir. Benim isteklerimi de önemser. Hatta el iyisi derler ya, eşim tam tersi bana karşı daha iyidir. Onun ailesi falanda beni sever, desteklerler. (Bunu genel değerlendirme yapmanız için söyledim) Ben de evliliğimde genel olarak mutluyum. Maddi bir sıkıntımızda yok.
Ama geliyorum konuya. Eşim bana ben üniversitedeyken böyle değildim daha mutluydum, çalışkandım dedi. Bende ne yani benle evliyken daha mutlu olman gerekmiyor mu dedim. Onu demek istemiyorum dedi. O zamanlar kitap okurdum, işte film izlerdim. Daha vizyonluydum dedi. Daha çalışkandım, şimdi ise zorlanıyorum dedi. Ne zaman staja başladım o zaman hayatın gerçeklerini gördüm dedi. Sonra ben de alındım. Seni seviyorum, senle tabi ki mutluyum ama işten dolayı çok zorlamıyorum dedi.
Eşim işinde çok yoruluyor ve işi stresli. Oda çok takıyor işini. Çünkü çok emek verip okumuş.
Eşim ders çalışıyor, çalışması da gerekli. Ama ben buna alındım. Sizce ben bu konuyu uzatmalı mıyım? Alınmakta haklı mıyım? Çünkü kafası bendeyken, derse odaklanmaz.
Hepimiz daha gençken daha mutluyduk.insqn doğası bu şekilde.Ben benleyken daha mutlu olmalı diye düşünerek alındım. Ama şimdi demekki boşa alınmışım gibi. O an bunu düşünmekten dertleşmek istemedim. Off
Sadece hayat şartları değil bence.yaşla da ilgisi var.eski heves olmuyor.Ben de eşiniz gibi düşünüyorum. Üniversitede dolu dolu bir hayatım vardı. Ayda en az 2 kitap bitirirdim. Takip ettiğim bir sürü dizi, film olurdu. Arkadaşlarla hafta sonu çıkardık denize giderdik dolaşırdık. Gece eğlenmeye dışarı çıkardık sabaha kadar eğlenirdik. Flört etmek, o heyecanlar çok çok güzeldi. Aynı zamanda başarılı bir öğrenciydim notlarımın iyi olması beni o kadar tatmin ederdi ki. Vize zamanları kütüphanede sabahlardık arkadaşlarla. Ev arkadaşımla ev partileri verirdik. Bakım günleri düzenlerdik birbirimize bakım yapardık. Daha aklıma gelmeyen o kadar çok şey var ki. Gözümü karartıp o dönemki sevgilimin okuduğu şehre gidip kalmıştım mesela.
Şimdi hayatın tüm sorumlulukları karı koca omuzlarımızda. Eminim eşimin üniversite hayatı da benimki gibi dolu dolu geçmiştir. Şimdi evlendik ev kurduk borçlar bitti, çocuk için tedavi görüyoruz. Ailesel çatışmalarımız oldu çok şükür ki geçti. İkimiz de çalışıyoruz zaten 10 saat işteyiz. Eve geliyorum kendi adıma konuşayım hemen uyumak istiyorum. Eşim olmasa muhtemelen yatar uyurum. İşten sonra yorgunluktan dışarı çıkamıyorum. Hafta sonu mutlaka bir gün temizlik yapmak lazım.
Kısacası gençlik zamanlarımı çok çok özlüyorum. Yaşım da daha 27 bu arada
Konunun seninle ya da başka biriyle bir ilgisi yok. Hayat şartları insanın içini öldürüyor maalesef.
Evet katılıyorum. İnsan artık dışarı çıkma gücü bulamıyor bir saatten sonraSadece hayat şartları değil bence.yaşla da ilgisi var.eski heves olmuyor.
Evde fazla oturuyorsun galiba kurmaya yer arıyorsun. Gir bir işe çalış, bir meşgale edin.Hanımlar merhaba,
Ben eşimle severek, yeni evlendim. Daha öncede bir kaç konu açmıştım. Eşim normalde beni seven, ilgilenen biridir. Benim isteklerimi de önemser. Hatta el iyisi derler ya, eşim tam tersi bana karşı daha iyidir. Onun ailesi falanda beni sever, desteklerler. (Bunu genel değerlendirme yapmanız için söyledim) Ben de evliliğimde genel olarak mutluyum. Maddi bir sıkıntımızda yok.
Ama geliyorum konuya. Eşim bana ben üniversitedeyken böyle değildim daha mutluydum, çalışkandım dedi. Bende ne yani benle evliyken daha mutlu olman gerekmiyor mu dedim. Onu demek istemiyorum dedi. O zamanlar kitap okurdum, işte film izlerdim. Daha vizyonluydum dedi. Daha çalışkandım, şimdi ise zorlanıyorum dedi. Ne zaman staja başladım o zaman hayatın gerçeklerini gördüm dedi. Sonra ben de alındım. Seni seviyorum, senle tabi ki mutluyum ama işten dolayı çok zorlamıyorum dedi.
Eşim işinde çok yoruluyor ve işi stresli. Oda çok takıyor işini. Çünkü çok emek verip okumuş.
Eşim ders çalışıyor, çalışması da gerekli. Ama ben buna alındım. Sizce ben bu konuyu uzatmalı mıyım? Alınmakta haklı mıyım? Çünkü kafası bendeyken, derse odaklanmaz.
Ben zaten evden çalışıyorum. Vaktim çok evet , değerlendireceğim .Evde fazla oturuyorsun galiba kurmaya yer arıyorsun. Gir bir işe çalış, bir meşgale edin.
Geçen de bizim burada bir markette çalışan kız üst raflara ulaşmanın zorluğundan bahsediyordu boyu kısa olduğu için buna da alınmak ister misin?
Benim eşim evlenene kadar normalde hiç aile evinden ayrılmamış, ilk evlendiğimiz zamanlar onun için evliliğe alışmak zor olmuştu. Benim için de zordu. Herkes için biraz zor alışmak, eskiden dediği de sizden hemen öncesi değil sonuçta, öyleyse bile çok normal. İnsan tek yaşamaya bile hemen alışamıyor, evliliğin getirdiği bazı sorumluluklar var bunlar da cabası. Herkesin yaşayabileceği şeyler ve eşiniz hiç kırıcı olmayacak bir şekilde dile getirmiş olabilir, ki sadece geçmişten bahsetmek istemiş olabilir. Bence alınmayın üzerinizeHanımlar merhaba,
Ben eşimle severek, yeni evlendim. Daha öncede bir kaç konu açmıştım. Eşim normalde beni seven, ilgilenen biridir. Benim isteklerimi de önemser. Hatta el iyisi derler ya, eşim tam tersi bana karşı daha iyidir. Onun ailesi falanda beni sever, desteklerler. (Bunu genel değerlendirme yapmanız için söyledim) Ben de evliliğimde genel olarak mutluyum. Maddi bir sıkıntımızda yok.
Ama geliyorum konuya. Eşim bana ben üniversitedeyken böyle değildim daha mutluydum, çalışkandım dedi. Bende ne yani benle evliyken daha mutlu olman gerekmiyor mu dedim. Onu demek istemiyorum dedi. O zamanlar kitap okurdum, işte film izlerdim. Daha vizyonluydum dedi. Daha çalışkandım, şimdi ise zorlanıyorum dedi. Ne zaman staja başladım o zaman hayatın gerçeklerini gördüm dedi. Sonra ben de alındım. Seni seviyorum, senle tabi ki mutluyum ama işten dolayı çok zorlamıyorum dedi.
Eşim işinde çok yoruluyor ve işi stresli. Oda çok takıyor işini. Çünkü çok emek verip okumuş.
Eşim ders çalışıyor, çalışması da gerekli. Ama ben buna alındım. Sizce ben bu konuyu uzatmalı mıyım? Alınmakta haklı mıyım? Çünkü kafası bendeyken, derse odaklanmaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?