Hanımefendi siz eşinizin psikologu ya da sabır taşı değilsiniz, eşsiniz.
Onun hangi gerekçeleri olursa olsun size vuran, hakaret eden, tehditler savuran bir insanla aynı evde bir saniye dahi durmamanız gerek.
Çocugum için kalıyorum demeyin.
Çocukların saglıgı ve güvenligini saglayacak koşulları oluşturmak yetişkinlerin sorumlulugundadır.
Şu an sundugunuz ortam da belki hijyen anlamında temiz olabilir ama geriye kalan hicbir şey sağlıklı değil.
O tek başına çıkıp gidemeyecegi için siz çocugunuz varsa iki kat hızla kaçmalıydınız oradan.
Diyelim ki eşinizin psikolojik olarak bir rahatsızlıgı var ve bu yüzden öyle davranıyormuş,
Bir kere eşine hakaret edip vurduktan sonra vicdanı olan insan o kadar derin bir pişmanlık duyardı ki... O durumda kendisi iyileşene kadar evden ayrılması ve derhal bir psikologa gitmesi beklenir.
Eşiniz ne yapıyor peki? Dünkü davranışlarının tekrarı. Demek ki sorun sadece psikolojik değil düşünce yapısında.
Eşiniz size saygı duymuyor. Psikolojik ve fiziksel siddetten de geri kalmıyor.
Öyleyse neden hala evlisiniz?
Seviyorum diyorsanız mazoşist olmalısınız. Evet, o zaman bir psikiyatra gidin. Fakat çocugu derhal aklı başında alan bir aile bireyine bırakın onlar baksın.
