Ne bilim canım öyle yazıyor deyince bende varmı acaba dedimSuskun Ceylan canım diğer topiği yazmışsın. DNA hasarı normal testlerde çıkmaz daha doğrusu bakılmıyor. Özel baktırmam gerek..
Sen hastalandinmi bu arada
Yok canım hastalanmadım akıntım vardı oda Yok bugün. Anlam veremedim be oluyor.
Gerçekten baktır buna bana akıl ver bide napiyim aşılama tutma oranı çok düşük esimde bildiğin gibi hız sorunu var kuzenim bugün hiç uğraşma aşılama falan tutmuyor dedi yaşım 33 olcak eşim şuan olumlu bakmaz tüp bebeğe çünkü doktor normal yolla olur ama isterseniz aşılama deneyelim dedi tamam demiştik aşılama yapmadan tüp Bebek yaptirmaz sanırım kafam allak bullak
Baktıracak canım normal herşey deyip gönderiyorlar geçen 3 aya baktım 2/3 gün arayla hasta olmuşum bende böyle oluyor neden oluyor bilmiyorum ama...
Eşim hiç bu konuları konuşmuyor benle ürologa gidicez ilk konuscam onlada
Offf senin işinde zor. Neden böyle yapıyor?
Acaba hamileleri kıskanıyor muyum diye düşünüyorum kendimden utanıyorum. O yüzden insan içine bile çıkasım gelmiyor.
Kızlar bugün kendimi kötü hissediyorum.
Sonuçlarımızda çıkmamış. Hafta sonu diye galiba. Böyle gözyaşlarım pınarlarımda bekliyor sanki.. yine birileri korunurlarmış hamile kalmış. Herkes hamile.. benim yatakta girmediğim hal kalmıyor şebek oldum resmen. Bazen gücümü kaybediyorum, geçen sene şubatta ameliyat olduğumuzda hep hayal ediyordum 2018 de bebeğim olur diye. Birlikte yatarız onu izlerim koklarım ama olmadı birde olduğumuz yerde sayıyoruz sanki. Bazen gerçekten çok üzülüyorum yıkılıyor ağlıyorum ağlıyorum ama geçmiyor.
Yine de şükür her zaman hamdolsun gelen allahtan gelsin. . Şifanızdan ondan fakat insanım işte bazen gerçekten dayanamıyorum.
Gerçekten çok zor. Yok kırkı Yok ilk dişi Yok ilk adımı ilk yaşı etrafımda sürekli alışverişler ve davetler. İlk ay hamile kaldım, korunursun kaldım, benimki öyle seninki böyle.. zaten evlat özlemim var 17 aydır uğraşıyorum kimseye birşey demiyorum. Eşim çok üzülüyor ben üzülünce ona da birşey diyemiyorum. İçimde biriktiriyorum birini hamile görünce Yada böyle şeyler duyunca bırakıyorum. Eve kapanıyorum ağla ağla bir hal oluyorum. Sonra yine eşim anlamasın diye toparlanıyorum. Soruyorlar düşünmüyoruz diyorum sonra yalan söylüyorum diye üzülüyorum. Üstüne de neden soruyorsun düşünüyoruz mu diyecek allah ne zaman nasip ederse gibi yorumlar beni daha çok üzüyor. Kısır damgası vuruyorlar resmen.. şuan hayat durmuş gibi hiç bir anlamı tadı Yok sabah kalkıyorum çocuk akşam yatıyorum çocuk bu düşünceyi aşmam gerek. Rahatmam lazım. Daha doğrusu rahatlamamız gerek ömrümüzden seneler gidiyor ve biz bomboş yaşıyoruz gibi hissediyorum. 1 saatin bile önemi varken ömrümüzden seneler gidiyor. Toplum yüzünden yaşam anlamımızı yitirmiş durumdayız.
Haklısın canım. Zaten genelde etrafımda olanlar beni pek sevmiyorlar gibi onlara uyum sağlayamıyorum sanırım. Dün yengem akşam davet etti ders çalışıyorum gelmeyebilirim dedim. Gitmedim. Bende annemlerle ve eşimin annesiyle aynı semtte yaşıyorum. Gitme gibi bir şansımızda yok. Bende kendimi çok soyutlamak istemiyorum açıkcası. Akrabalık bağlarıda önemli ama keşke dünyaya aynı bakış açısından bakıyor olsak. Artık öyle oldum ki 10 sene 15 sene sonra çocuk sahibi olanları duyunca geçte olsa benimde olur herhalde diyorum. Bizi bu kadar etkileyeceğini hiç tahmin etmiyordum. Birde ben evlenirken eşimde varikosel olduğunu biliyordum. O çocuk istemediği için birde acı vermediği için tedavi olamak istemedi. Yaşadıklarım bazı şeylerin kefareti gibi geliyor. Sürekili tasavvufi açıdan bakmaya çalışıyorum.
Bilmezmiyim onduyguyu. Hiç tadamayacakmışız gibi gelir. Birde benimle evlenenlerin çocukları yaşlarına girecek yaş partisi yapıp davet yollarlar. Zor bir sınav gerçekten. Ortak grubumuz var hepsinin çocukları var biri de hamile canı ne istemiş onu paylaşıyor. Çocuğuna ne almış ne yapmış bebek odasını arabasını zıbınını çantasını aklına ne geliyorsa yeni doğan hediyelerini herşeyini görüyorum ay ay büyüyen karnını. Acaba ben ne zaman o duyguyu yaşayacağım diye düşünüyorum. Hatta bir ara kısa da olsa o duyguyu tatsam diyordum. O duruma düşmüştüm. Ağlıyordum hep ya tıp ilerlemeseydi ya çaresi olmasaydı ölene kadar bu hasretle mi yaşayacağım diye.. psikolojim bozulmuştu resmen yeni yeni toparladım. Eşimle gittim yeni doğan zıbını falan aldık olmayan bebeğimize sırf ben iyi hissedeyim diye. Genelde güçlü bir kişiliğim vardır ama bu ilgi çok farklı gerçekten.
Ne yapalım canım buda bizim sınavımız zor bazen eşim bile anlamıyor napıyım hayırlısı olsun inşallah
Kuzum eşin ben diyor bu durumlara.
Canım benim eşimin hiç bı duygusunu anliyamazsin herşeyi içinde yaşar
Ahh canım ahhh. Benim işim çok despot bir adamdır. Net ve kalın çizgileri vardır. İhlali söz konusu bile değil. Askeri disiplinle büyümüş bir adam sen düşün. Hiç bir şeyini belli etmez. Kendi çözer falan derken şimdi gör dışarıya yine aynı ama bana kediii
umarım bu yazdığımı okumaz.
