“Benim çocuğum olmayacak mı ?”
Bu hepimizin aklındaki korkunç soru. Hepimiz aynıyız. Acabalar?????? Düşünmekten Kafamın kemiklerinin bazen acıdığını hissediyorum. Bu “çaresizlik”, “elimizden birşey gelmemesi” öldürecek bizi. Hamile kalınca da düşük olacak mı düşüncesi. Eşime dün gece diyorum ki ilk 8 ayımız ne kadar güzeldi. Mutlu uyuyup mutlu uyanıyorduk. Huzurluyduk, hayattan zevk alıyorduk. Şimdi tüm hayatımız çocuk üzerine kurulu hele ki benim. Gözümü kk ile açıp kk ile kapatıyorum. İbadetlerime bile veremiyorum kendimi konsantre olamıyorum. Hep çok gerginim hep çok kaygılı. Biri çocuğun var mı diye sorduğunda üzülüyorum, soymadığında da üzülüyorum benden ümitlerini kesmişler diyorum. Biri çocuk arabasıyla gidince önümden bizde bu profili görecek miyiz diyorum. Bazen sorguluyorum hayatı neden bu durumdayız diye. Cvp yok bulamıyorum. Hayatım değişti kendimi herşeyden herkesten çeker oldum. Evimde eşimle kitaplarımla tv ile ve kk ile bi dünya kurdum. Hergün
bir önceki günün aynısı.
Hepimiz aynı durumdayız biliyorum. Ama yılmak yok yola devam çabalamaya devam inş .....
bu sınavı da geçeceğiz inş.....
Dua dua dua.... başka da yapacak hiçbir şey yok.
Sinir oluyorum değiştiricem bu operatörü doğru düzgün çekmiyorda. Eve internet bağlatmak daha akıllıca aslında. Takip ettiğim yabancı dizileri izlerim hiç değilse
Dört gözle bekliyorum ben şimdi ilk adeti. Umarım çok gecikmez
Saklicennet
heyyyy ses verrr
