tamamen kıskançlık eşinizin değişecegini sanmıyorum sadece sınırlarınızı çizebilirsiniz ailenize karşı saygılı olması gibi. o zaman sizde onun ailesine saygısız olun olur mu ? kaldı ki herşeyi yapan sizin aileniz yine kötü olanlarda onlar. nefret ediyorum böyle erkeklerden.Merhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.
Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.
Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.
Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.
Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.
Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
E adam haklı o zaman. Tek sorun ailenin parasını da kullanmayacaktı. O paralarını kabul etmekle hata etmiş siz de ailenizden ayrılamamakla. Ne demek kocamı azarlayacak biri yaa. Kocam hakkında ayrı biryerde bile bana onu kötüleyemez hiçkimse. Sizi aileniz evli değil de bahçeye çadıra oynamaya çıkmış çocuklar olarak görüyorlar belli. Eşin zaten cahil çıkarcı. Hikayede düzgün yok. Bu saatten sonra ne mi yapılır, oturur konuşursun eşinde ailenden gelen parayı reddedersiniz. Uzağa taşınırsınız. Arada ailenize gider görürsünüz onu gelmeye zorlamazsınız. Bu belki bir nebze öte kaka ilerletir evliliğiBen buraya kimseyle konuşamadığım, fikir danışacak kimsem olmadığı için yazmak istedim. Ama ne yazık ki insanlar beni anlamak yerine yargılamış gibi hissettim.
Eşimin mükemmel biri olduğunu söylemedim zaten. Ailem de öyle değil. Ama bugüne kadar bize birçok konuda gerçekten destek oldular. Geçmişte ailemle eşim arasında, özellikle de annemle eşim arasında ciddi gerginlikler yaşandı. Ailem, aldığımız kararlara çok karışır, müdahale eder ve bizi sık sık yargılar. Babam, eşimi sürekli eleştirir, hatta eşim bir şey anlatırken onu dinlemek yerine tersleyebilir. Bu yüzden eşim ailemi pek sevmez ve onlarla fazla yüz göz olmaz. Ama bana da "ailemle görüşme" gibi bir baskı yapmazdı genelde.
Kabul ediyorum, benim de hatalarım var. Vaktimin büyük kısmını ailemin yanında geçiriyorum, eşim ise tek başına bahçedeki o 1+1 evde zaman geçiriyor. Bu yüzden aramızda birçok kez tartışmalar yaşadık. “Hâlâ ailenden kopamıyorsun” der hep. Belki de onun ailemi sevmemesine ben de istemeden sebep oldum.
Eşim mükemmel biri değil, evet. Ama bana olan sevgisinden hiç şüphe etmedim. Şu ana kadar tek sorunumuz ailemdi. Onun dışında başka bir konuda hiç anlaşmazlık yaşamadık.
Ben sadece artık ne yapacağımı bilemediğim, düşünmekten yorulduğum için buraya yazmak istedim. Sadece fikir danışmak, belki bir yol bulmak istedim...
Sonradan bende sizinle aynı fikri edindim ama kafamda tek oturmayan bu adam neden kendi hayatını kurma fırsatı ve imkanı bulmuşken tekrar aynı bahçede yaşamaya geri döndü,evlerin tapusu kimin üstüne. ...birçok üye gibi ben de ilk mesajınızı okuyunca eşinizin sizi vize ve oturum anahtarı olarak gördüğünü düşünmüştüm. Ama ilerleyen sayfalarda fikrim 180 derece değişti. Zihnimde oluşan aile profili: seksenlerde kapağı ingiltere’ye atmış. Yemeyip içmeyip çalışıp birikim yapmış, türkiyeden geldikleri yılda ve zihniyette kalmış, tutucu gurbetçi ailesi. (yanılıyor olabilirim, bunlar itham değil. Yalnızca zihnimde çizilen tabloyu anlatıyorum.) eşiniz bilgisayar mühendisi. Tr de kalsaydı kendine fena olmayan bir hayat kurabilirdi ya da muhtemelen kendi imkanlarıyla da yurtdışına çıkabilirdi. Tahminimce eşiniz sizinle evlenirken daha özgür ve bağımsız bir hayat hayal ediyordu. Öyleyse eğer, eşinizin mutsuzluğunun temel sebebi hayal kırıklığı diyebiliriz. Çünkü siz bağımsız bir hayat kurmak yerine eşinizi ailenize eklemlemeye çalışmışsınız. İşiniz gücünüz var, iyi para kazanıyorsunuz. Eşinizi iç güvey yapıp iki yılda ev almak yerine daha mutlu, özgür ve bağımsız bir evlilik yaşamayı tercih etmeliydiniz. Yine de çok geç kalınmış sayılmaz. Ailenizle sınırlarınızı yeniden çizip eşinizle duyguları ve duygularınız, gelecekten beklentileriniz gibi konularda açıkça konuşabilirsiniz. Eşinizle birbirinizi çok seviyorsanız önceliğiniz ev, araba, banka hesabı değil; evliliğiniz olmalı.
Konu sahibi ve ailesi bir tarafta, adam bir tarafta. Yalnız olduğu için manipüle edilmiş olabilir. Ya da eşi boş yere kira ödememek için bir biçimde adamı ikna etmiş olabilir.Sonradan bende sizinle aynı fikri edindim ama kafamda tek oturmayan bu adam neden kendi hayatını kurma fırsatı ve imkanı bulmuşken tekrar aynı bahçede yaşamaya geri döndü,evlerin tapusu kimin üstüne. ...
Eşiniz ezikliği kaldıramamış . Neden ailenize sığıntı gibi kabul ettiniz . Kira da yaşasaydınız eşinizle bu problemlerle karşılaşmazdınız. Herkes bir değil . Mesela bazı erkeklerde ev alana kadar aile apartmanında duralım ya da evlerinde diye karar alıyorlar. Herkes mutsuz ….. İki aileden de uzak, mesafeli olunması lazım . Yoksa bu işlerin içinden çıkamazsınız ….Merhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.
Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.
Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.
Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.
Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.
Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
Hala esim diyo aklımı cıldırıcamMerhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.
Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.
Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.
Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.
Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.
Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
Anında boşanırım. Öyle saçmalık mı olur ya benim ailem gerçekten kötü insanlardı ama ben kalplerini kırmak istemiyordum ve eşime de çok çektirdiler ona rağmen sen üzül istemem, senin için katlanırım dedi ve tatlı tatlı çok sık olmasa da görüşmeye devam etti. Asla bana baskı yapıp onların hakkında kötü bişey söylemedi. Yani evlilik de böyle bişey değil midir iki aile de ailemiz oluyor iyisiyle kötüsüyle sevmeye saygı duymaya çalışıcaz. Bu adamın ilk başta size saygısı yok hanımefendi bence böyle bi adamla ömrünüzü harcamayın.Merhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.
Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.
Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.
Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.
Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.
Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
Eşin gider kardeşlerin kalirMerhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.
Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.
Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.
Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.
Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.
Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
Neden korkarksın bu kadar tabi ki aileni seç eşinin problemlileri var cesaretli ol yurtdışında yaşayaıp bu kadar korkak olma yaMerhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.
Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.
Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.
Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.
Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.
Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
Benim burada yalan söylemek için hiçbir sebebim yok. Ben burada işim maaşım mal varlığım konusunda konuşmaya gelmedim zaten ben burada sadece fikir danışmaya geldim. Ne biliyorsun ki konuşuyorsun? Söylediğim hiçbir bilgi yalan veya yanlış değil hepsi doğru.
Tum hikayeyi okumadan yazmistim, Şunu anlamadım, düğün yapmışsınız zaten iki tane hemde , yurt disina tasinizdiginizda niye aileniz kısıtladı sizi? Kapida karşılamaya bile kizicak kadarNiye kirada kalmadınız? İyi kazanıyorsunuz yani , ev almayı erteleseydiniz kocaniz ile aileniz arasında kalmazdınız
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?