kızlar uzun zamandır siteyi takip edemedim. derdimi sizlerle paylaşmak ve akıl almak çözüm aramak icin yazıyorum.
yaklaşık 1,5 yıldır evliyim. evlendiğimiz ilk ayda eşim ailesini bana sormadan davet etmiş, onlar da gelip 2 gece bizde kalmışlardı. evlerimiz arasındaki mesafe 20 km. bir yıl böyle ara ara gelip kalmalar devam etti. ben çalışan bir bayanım ve evime ayda bir temizlik için yardımcı alıyorum. evim her zaman duzgun temiz olmuyor. yine son olarak geçen hafta bahçemizden sebze meyve topladık. 22 yasındaki görümcemi aradım(eşim arabayı kullandığı için) evdeyseniz size geliyoruz dedim. annem evde yok dedi. neyse sonra konusur öyle geliriz dedim. evde yoklar diye spor salonuna gittik. eşim benden önce yapmış sporunu bitirmiş beni bekliyordu. kardeşi mesaj atmış" abi yarın size gelmek istiyoruz, müsait misiniz?" diye. benim canım kocam da yarın(yani persembe) benim canlı müzik dinlemek istediğimi düşünerek "cuma gunu gelin" demiş. bana söyledi. sinirlendim. evimiz musait değil dedim. bana sorsaydın keşke dedim. cuma günü misafir mi gelirmiş çalışıyoruz gibisinden ufaktan birseyler soyledim. "arayıp gelmeyin mi diyim yani" dedi. artık cok geç diye düşündüm. ayıp olur öyle soylersek dedim ve cuma gununu bekledik.
cuma işten 12 de cıktım eve gittim temizlik yapıcam. kocam akşama mangal yakıcam bahcede demişti. yanına ne yapsam diye dusundum. karar verdim. temizlik bitmek üzereydi, oruc tutuyorlarmış, mangal yapmayalım sen yemek hazırla dedi. ben evde cok yemek yapan biri değilim. basit pratik şeylerle geçiştiriyoruz cogu zaman yemekleri. soruyorum "ana yemek ne yapıcam" diye cevap yok. aklıma birsey gelmiyor. bana son dakka golu attıgı icin yine cok sinirliyim. stres yaptım oturdum ağladım . neyse bir yemeğe karar verdim. yaptım. akşam getirdi kocam onları. ellerine kavun almış gelmişler. soruyoru kalıcaklar mı diye. bilmiyorum diyor. belki bir gun kalırlar diyor. neyse iftar yapıldı. hizmet ettim. yüzüm gülüyor. misafire kötü davranmak asla yoktur bizde. ne kadar kötü olsa da moralin yüzüne gülmelisin. bir taraftan da kayınvalideme kızıyorum. "ben bu evin hanımı değil miyim. neden bana sormuyor musait misin diye de oglunu arıyor., cuma gunu calısan insana misafir gidilir miymiş, bu ne dusuncesizlik" diye kızıyorum.ama hiç surat asmıyorum yuzum gülüyor.
gece oldu. gitmicekleri anlaşıldı. hiç doğrulmadılar yerlerinden cunku. yatak açtım. yattık.
sabah 2 de uyandılar. eşim bugun gidecekler sabret filan diyor. öğlen büroda birkaç işim vardı geçicektim. kayınvalidem ütülukleri ütülüyüm zaman geçsin dedi. ben de kesinlikle izin vermem dedim. anladım ki bugun de iftara kalacaklar. gittim büroya işlerimi hallettim geri dondum. bir baktım ki ütü yappıyor. cinlendim yine. eşimi cagırdım"neden annene ütü yaptırıyorsun dedim"" yapma dedim dinlemedi diye cevap verdi"."annene sözünü geçiremiyor musun yani dedim" stres sinir akşam yemegi hazırlamaya basladım. neyse yine yemekler yenildi filan. bunların gideceği yok. sanırım pazar gunune kalacaklar. eşimin suratı asıldı neden gitmiyorlar diye. benim ütü meselesi ve diğer meselelerden suratım asıldı. evimde kendimi yabanci hissettim, sanki onlar ev sahibi ben yabancıyım misafirim. o kadar rahat davranıyorlar. yaptıkları tek şey ise oturmak ve televizyon izlemek. cok dusundum yıprattım kendimi. kocama kızdım neden kontrolu ele almadıgı icin. neden bu kadar rahat davranmalarına izin veriyor diye. bir daha yatılı gelmelerini istemediğimi söyledim kocama. ben isteyerek davet edeyim isteyerek hizmet edeyim dedim. kontrolu ele al bundan sonra yoksa benim yüz göz olmama az kaldı sabrediyorum saygısızlık yapmamak icin dedim. o koca 3 gun içinde daha cok sey oldu ama hepsini detaylı anlatırsam cok uzun surecek.
yani anlayacagınız derdim şu: eşimin ailesi cok rahatlar. ogullarının evi olarak goruyorlar beni yabancı hissettiriyorlar kendi evimde. birlikte kalma mecburiyetimiz varmıs gibi davranıyorlar. alışmanız lazım vs gibi laflar ediyorlar. eşim ise kimseyi kırmamak icin susuyor. ailesi hakkında bana açık olamıyor. derdini dile getirmiyor. sabretmekle yetınıyor. eşimin ailesine tepki vermesi cok zor ama bu rahatsızlıgı baska nasıl dile getirebiliriz bilmiyorum.
yaklaşık 1,5 yıldır evliyim. evlendiğimiz ilk ayda eşim ailesini bana sormadan davet etmiş, onlar da gelip 2 gece bizde kalmışlardı. evlerimiz arasındaki mesafe 20 km. bir yıl böyle ara ara gelip kalmalar devam etti. ben çalışan bir bayanım ve evime ayda bir temizlik için yardımcı alıyorum. evim her zaman duzgun temiz olmuyor. yine son olarak geçen hafta bahçemizden sebze meyve topladık. 22 yasındaki görümcemi aradım(eşim arabayı kullandığı için) evdeyseniz size geliyoruz dedim. annem evde yok dedi. neyse sonra konusur öyle geliriz dedim. evde yoklar diye spor salonuna gittik. eşim benden önce yapmış sporunu bitirmiş beni bekliyordu. kardeşi mesaj atmış" abi yarın size gelmek istiyoruz, müsait misiniz?" diye. benim canım kocam da yarın(yani persembe) benim canlı müzik dinlemek istediğimi düşünerek "cuma gunu gelin" demiş. bana söyledi. sinirlendim. evimiz musait değil dedim. bana sorsaydın keşke dedim. cuma günü misafir mi gelirmiş çalışıyoruz gibisinden ufaktan birseyler soyledim. "arayıp gelmeyin mi diyim yani" dedi. artık cok geç diye düşündüm. ayıp olur öyle soylersek dedim ve cuma gununu bekledik.
cuma işten 12 de cıktım eve gittim temizlik yapıcam. kocam akşama mangal yakıcam bahcede demişti. yanına ne yapsam diye dusundum. karar verdim. temizlik bitmek üzereydi, oruc tutuyorlarmış, mangal yapmayalım sen yemek hazırla dedi. ben evde cok yemek yapan biri değilim. basit pratik şeylerle geçiştiriyoruz cogu zaman yemekleri. soruyorum "ana yemek ne yapıcam" diye cevap yok. aklıma birsey gelmiyor. bana son dakka golu attıgı icin yine cok sinirliyim. stres yaptım oturdum ağladım . neyse bir yemeğe karar verdim. yaptım. akşam getirdi kocam onları. ellerine kavun almış gelmişler. soruyoru kalıcaklar mı diye. bilmiyorum diyor. belki bir gun kalırlar diyor. neyse iftar yapıldı. hizmet ettim. yüzüm gülüyor. misafire kötü davranmak asla yoktur bizde. ne kadar kötü olsa da moralin yüzüne gülmelisin. bir taraftan da kayınvalideme kızıyorum. "ben bu evin hanımı değil miyim. neden bana sormuyor musait misin diye de oglunu arıyor., cuma gunu calısan insana misafir gidilir miymiş, bu ne dusuncesizlik" diye kızıyorum.ama hiç surat asmıyorum yuzum gülüyor.
gece oldu. gitmicekleri anlaşıldı. hiç doğrulmadılar yerlerinden cunku. yatak açtım. yattık.
sabah 2 de uyandılar. eşim bugun gidecekler sabret filan diyor. öğlen büroda birkaç işim vardı geçicektim. kayınvalidem ütülukleri ütülüyüm zaman geçsin dedi. ben de kesinlikle izin vermem dedim. anladım ki bugun de iftara kalacaklar. gittim büroya işlerimi hallettim geri dondum. bir baktım ki ütü yappıyor. cinlendim yine. eşimi cagırdım"neden annene ütü yaptırıyorsun dedim"" yapma dedim dinlemedi diye cevap verdi"."annene sözünü geçiremiyor musun yani dedim" stres sinir akşam yemegi hazırlamaya basladım. neyse yine yemekler yenildi filan. bunların gideceği yok. sanırım pazar gunune kalacaklar. eşimin suratı asıldı neden gitmiyorlar diye. benim ütü meselesi ve diğer meselelerden suratım asıldı. evimde kendimi yabanci hissettim, sanki onlar ev sahibi ben yabancıyım misafirim. o kadar rahat davranıyorlar. yaptıkları tek şey ise oturmak ve televizyon izlemek. cok dusundum yıprattım kendimi. kocama kızdım neden kontrolu ele almadıgı icin. neden bu kadar rahat davranmalarına izin veriyor diye. bir daha yatılı gelmelerini istemediğimi söyledim kocama. ben isteyerek davet edeyim isteyerek hizmet edeyim dedim. kontrolu ele al bundan sonra yoksa benim yüz göz olmama az kaldı sabrediyorum saygısızlık yapmamak icin dedim. o koca 3 gun içinde daha cok sey oldu ama hepsini detaylı anlatırsam cok uzun surecek.
yani anlayacagınız derdim şu: eşimin ailesi cok rahatlar. ogullarının evi olarak goruyorlar beni yabancı hissettiriyorlar kendi evimde. birlikte kalma mecburiyetimiz varmıs gibi davranıyorlar. alışmanız lazım vs gibi laflar ediyorlar. eşim ise kimseyi kırmamak icin susuyor. ailesi hakkında bana açık olamıyor. derdini dile getirmiyor. sabretmekle yetınıyor. eşimin ailesine tepki vermesi cok zor ama bu rahatsızlıgı baska nasıl dile getirebiliriz bilmiyorum.