Yapabileceginiz tek sey sizinde kendi hayatinizi yoluna koymaniz bence.. ona ayak uydurmaya calisin.. sizde spora gidin kendinize odaklanin.. sosyallesebileceginiz her kursa yere gidin bence.. evde ne yapayım demek bana biraz kolaya kacmak gibi geldi..
"Bulunduğum şehre evlenerek geldiğimden çok fazla çevre oluşturamadım zaten olsa da sürekli ne yapabilirim.Bir erkekle bir bayan bir olmuyor farkındasınız."
Aksine hic farkinda degilim...
Onun yaptigi her seyi siz de yapabilirsiniz... Spor yapabilir, arkadaslarinizla disarida vakit gecirebilir, sosyal faaliyetlere katilabilirsiniz...
Hem sizin icin daha iyi olur hem de her geldiginde onu evde bekleyen biri yerine ozledigi biri olur, hem empati yapmayi ogrenir, evde bir iki tek kalirsa...
Benim hayatım kendimce yolumda.. ama biz evliyiz ve birbirimize de zaman ayrmamız gerek. O bunu atlıyo ve ben ona bunu nasıl kazandıracağımı bilmiyorum. sorunumuz bu
BiliyOrum ankarayi bikez gittim ve hic sevmemistim :/ benim annemle babamda boyle uyumsuz zevklere sahip oyuzden hep annem evde kalir babamin disarda ayri bi hayati olurdu bunu hep fark ettim ozamanlar oyuzden esimi ona gore secerek bu olayi engelledim ama sizinkide cozulmeyecek birsey degil gittigi yerlere gelmeyi teklif ettiniz mi bilmiyorum ama deneyinEvet fazla ortak zevkimiz yok bakıyorum da. Gezmeyi seviyoruz ama Ankarayı bilir misiniz? Hep aynı şeyler. Bir zaman sonra o da kesmiyor. bilemedim
Aslında mesele sadece eşinizle sizin hayata bakış açınızın uyumsuz olması anladığım kadarıyla. Siz sosyal bir adamla mutlu olamiyorsunuz malesef.
Benim eşim de aynen anlattığınız gibidir işi yoğun, hobileri çok fazla ama kızmıyorum. Çünkü ben de öyleyim. Birkaç derneğe üyeyim, spor yapıyorum, benim de kendime göre hobilerim var. Eşiminkilere de burnumu sokuyorum. Onun ilgilendiği hobinin dernek toplantılarına giden tek bayan benim mesela. Erkek hobisiymiş, bana sökmez. Eşim yalnız gidince sephora nerde diye soruyorlar artık. Haftasonu spora birlikte gidiyoruz, hafta içi ayrı takılıyoruz. Hatta bunların üstüne eşimin yurtiçi ve yurt dışı seyahatleri oluyor. Arkadaşlarımızla bazen ayrı, bazen birlikte buluşuyoruz. Bugün spora gitmekten başka bişey yapmadık mesela, eşim de dün döndü seyahatten. Yarına yapılacak bir sürü şey, görülecek bir ton insan var. Enerji topluyoruz şimdi.
Kıskançlık mevzusuna gelince. Kendine güvenen insan kıskanmaz. Olabileceklerin farkında olan insan kıskanmaz. Hayata geniş çerçeveden bakan insan kıskanmaz. Ben de kıskanmam mesela hiç. Bu sevmediğimden değil. Sadece eğer yapmak isterse ben kıskansam da yapar kıskanmasam da. Neden kendimi üzeyim ki kıskanarak?
Eslerin birbirine zaman ayirmasindan cok beraber zaman gecirmesi gerek bence.. esiniz sosyal bir adam siz ona gore daha evcimensiniz.. beraber vakit gecirmekle ilgili isteğiniz onun size uymasi yonunde gibi gorunuyor anlatiklarinizdan.. bencr sizde daha sosyal olmaya calisarak ona ayak uydurabilirsiniz. Onun sevdigi seyleri beraber yaparsiniz oda sizinkileri..
Seni Cok iyi anliyorum..
Bende evlenerek baska sehire geldim ve suan 6 aylik evliyiz nerdeyse..
Esim ilk aylarda surekli arkadaslariyla plan yapiyordu disardaydi , haliyle ben evde yalniz kaliyordum.
Guzelce soyledim olmadi , konustum olmadi.
Baktim guzelikten anlamiyor, tartistim bir kac defa ..
Suan kuzu gibu evde isten hemen eve gelir izinli gununde bile artik cikmaz , ciksada benle cikar.
Sende esinle konus anlat boyle devam edemez...
Merhaba arkadaşlar,
Canımı sıkan ve bir türlü nasıl bir tavır içerisinde olmam gerektiğini kestiremediğim bir konu hakkında size danışmak, fikirlerinizi almak istiyorum.
İki senelik evliyim, eşimle aramız iyidir, sever sayarız birbirimizi.Fakat sorun şu ki, kendi hayatına çok düşkün. Spor yapıyor haftanın üç-dört günü. Bu yüzden işten sonra yaptığı için eve geç gelir, haftasonları muhakak iki saatini yine spora ayırıyor, tenis grubu var büyük bir grup olduğundan illa ki partner buluyor. Aynı zamanda bir derneğin başkanı, dernek toplantıları oluyor, orada çok aktif. Sonuç olarak, ben yalnızım. Çoğu akşam geç geliyor ve ben artık bu durumla baş edemiyorum. Bulunduğum şehre evlenerek geldiğimden çok fazla çevre oluşturamadım zaten olsa da sürekli ne yapabilirim.Bir erkekle bir bayan bir olmuyor farkındasınız.
Çoğu zaman "eve vakit ayırmıyorsun" diye sızlanıyorum. Ama pek umrunda olduğu söylenemez. Ben illa ki yapmasın evde benimle dursun demiyorum aksine gidip eğlensin ama o kadar abarttı ki. Evi beni ihmal ettiğinin farkına varamıyor, ben sitem edince haklısın diyor, sonra bir bakıyorum yine biriyle sözleşmiş maça gidicek.
Belki böyle okuyunca sıkıntı değil gibi gelebilir, bu sürekli olan bir durum, hayatımız böyle geçiyor. Sonuç olarak ben onun yokluğunu çok hisseder oldum. Söylendiğimde dırdırcı bir tipe dönüşüyorum, sussam gönül razı değil..
Aldatma vs, yok, belki bu ihtimal gelenler olabilir. Ama öyle bir durum yok, eminim.
Sizce ben ne yapmalıyım? Kendi haline mi bırakmalıyım? Yoksa söylenmeye devam mı :)
Eşinin keyifli bir hayatı var gibi gözüküyor. Ama eşimin böyle bir spor hobisi olsa ben de öğrenir oynamaya çalışırım, paylaşmaya çalışırım. Tabi sen bunu yapmak zorunda değilsin ama gerçekten eşimle bir şeyler yapmak için bi çabam var. Yürüyüş olsun spor olsun. Bisiklet alalım bisiklet sürelim diyorum. Ki sürmeyi bilmiyorum, alalım öğret sürelim göllerde falan diyorum. Eşim tenis oynasa ben de öğrenir ve onunla oynamak isterim. Eşim spor salonuna gitse ben de spor salonuna giderim. Bu onun başını tutmak değil onunla zaman geçirmek olur benim gözümde.
Siz de kendinize farklı uğraşlar bulun, ben evliliklerde böyle olması gerektiğini düşünüyorum. Herkesin kendine özel hobileri, zevkleri alanları olmalı, sizin de aynı şekilde tabii. Siz de arkadaş edinmeye çalışın, bir çevre kurun kendinize..
O zaman uzak dur. Eksikliğini hissedecek mi?Bende onunla tenise başladım ama o yıllardır oynuyo ben acemiyim o pro. Dolayısıyla benimle oynamak onu kesmiyor :/ Benim sıkıntım, onun hobileri değil. Bunları çok abartması. Bana ayırması gereken zamandan çalması. O çalışıyor, iş dışında hobilerini yapıyor, geriye zamanı kalmıyor ki benle evle ilgilensin. Bense çalışmıyorum, benimde hobim var, çok olmasa da çevrem var. Ama yine de ben ona ihtiyaç duyuyorum. Sonuçta evliyiz, beraberde vakit geçirmeliyiz. Bu kadar beni yalnız bırakması doğru değil. Bunu ona anlatamıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?