bekle adam yeter artık dayanamıyorum senin bu simariklarina deyip çektini alıp giderse evden ögrenirsin işin ciddiyetini
bu ne şımarıklık herkesin bir sabrı varKızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.Kendimi, bu şirret davranışlarımı nasıl düzeltebilirim
Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.
siz neden aramıyorsunuz avizeciyii?Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.
ikler.. Boyle hayatı burnundan getirdikce seni daha cok sever. Asla yuz verme cizginide bozma. Bi dene bak azcik yumusa ipleri ver sana neler eder. Sen onu cekecegine o seni ceksin.Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.
Simariklik su bu diyerek kizanlar olmus size ama aslinda yaptiginizi simariklik olarak yapmadiginizi dusunuyorum ben. Cok ufak mevzulari, hata bile sayilamayacak davranislari size verilen ya da verilmeyen deger, sevgi/sevgisizlik olarak goruyorsunuz. 1gun once esinizin sevgisinden emin ve cok mutluyken ertesi gun ufacik bi olayla dibe vurup beni sevmiyora bagliyorsunuz degil mi? Gelip sizden ozur dilesin, seviyorum dedin, ilgilensin istiyorsunuz siz trip atinca, sakinlestikten sonra da gelen pismanlik...
Bu psikolojik bi sikinti, mutlaka terapiye gitmelisiniz. Cocuklugunuzla ilgili zihninizde asamadiginiz mevzular olabilir, bu sebeple de esiniz ne yapsa size yetmez.
Terapiye gidin iyilesin ki sonra pamuk gibi bi insan olasiniz
