Eşim ve ona karşı davranışlarım

Bizde kimse kimseye üstünlük kurma çabasında değil, çok şükür 2 kızımızla gayet demokratik bir evde yaşıyoruz. İkimizde kendine güveni olduğu kadar, birbirine de güvenen eşleriz. Ben kendi annem ve babamda böyle gördüm, aşk ve sevgi gördüm, anlayış gördüm, empati kurmayı gördüm. Evliliğimde de bunu uyguluyorum, sağolsun beni hiç üzmedi pişmanda etmedi.



Tamda bu yaziyi okumadan bi cevap yazmistim simdi bu yorum yapanlar derki biz cok demokratikiz diye icerde ne kiyametler kopar onu allah bilir. Tam ustune bu cevap cuk oturdu ay ne güldüm
 
Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki:silah:
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.:KK43: Kendimi, bu şirret davranışlarımı nasıl düzeltebilirim:cry:

niye kendi isinizi kendiniz gormuyosunuz, avizeyi begenmeyen sensin degistirmek isteyen sensin, niye gidip kendin degistirmiyosun.
bence esin ve senin ayri organizmalar oldugunuzu kabul ederek baslayabilirsin ise.
 
Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki:silah:
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.:KK43: Kendimi, bu şirret davranışlarımı nasıl düzeltebilirim:cry:

Evlenmek için acele etmişsin. İnsan sevgilisine bu kadar kapris yapmaz. Biran önce bu davranışlarını bırakmaya çalış zira eşin seni bırakacak bu gidişle.
 
Bizde kimse kimseye üstünlük kurma çabasında değil, çok şükür 2 kızımızla gayet demokratik bir evde yaşıyoruz. İkimizde kendine güveni olduğu kadar, birbirine de güvenen eşleriz. Ben kendi annem ve babamda böyle gördüm, aşk ve sevgi gördüm, anlayış gördüm, empati kurmayı gördüm. Evliliğimde de bunu uyguluyorum, sağolsun beni hiç üzmedi pişmanda etmedi. Allah herkesin evine huzur versin.
Tamda bu yaziyi okumadan bi cevap yazmistim simdi bu yorum yapanlar derki biz cok demokratikiz diye icerde ne kiyametler kopar onu allah bilir. Tam ustune bu cevap cuk oturdu ay ne güldüm
 
Annem bana şunu yap deyince bile üzerimde baskı hissediyorum ben , eşiniz ne kadar sabırlı bir insan. Çok yanlış yapıyorsunuz , en azından alınganlığınızın farkında olup , kendinizi durdurmaya çalışabilirsiniz.
Ayrıca iş yoğun demişse yoğundur, neden bahane olsun ki. Kendimden biliyorum bazen işte çok önemli şeyleri bile unutabiliyorum.

Hani belki tamam hayatım numarayı ver ben arayayım deseydiniz , eşiniz tepkisel davranmaz , hem de siz üzülmezdiniz. Umarım halledersiniz yakın zamanda
 
Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki:silah:
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.:KK43: Kendimi, bu şirret davranışlarımı nasıl düzeltebilirim:cry:
bayadır sımartılmıyorum okuyunca özendim :) eşiniz şımartmış sizi, belki ailenizde de sımartılıyordunz,herkes karşısındakinin sınırlarını bilir belliki eşinizin iyi niyetini suistimal ediyorsunz , hakkınzda hayrlısı diyim
 
Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki:silah:
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.:KK43: Kendimi, bu şirret davranışlarımı nasıl düzeltebilirim:cry:


her insan cekmez senın gıbısını sen yaptıklarını anlattıkca bana daral geldı burda... adama da yazık ya bır an once davranıslarını törpüle... yoksa bı gun bı bakmıssın daha buyuk sorunlar daha buyuk kavgalar daha agır cumleler sımdıden bı terapiste görün derm...
 
Ya eveet, bütün yorumları tek tek okudum ve beni tam anlamıyla anlatan, kendimi bulduğum bu yorum oldu. Eleştiri yaparken kırmayan, yapıcı yorumunuz için çok teşekkür ederim.:KK68:
İşin ilginci aşırı ilgi gösterdiği zamanlarda sıkılan biriydim. Şimdi ise en ufak bir hareketinden binlerce yorum çıkartıyorum. Mesela beni beklemeden uyudu diye bu kadar kırılmamın altında bu var. Bensiz nasıl uyur, beni artık sevmiyor, umrunda değilim tarzı binlerce yorum oluşuyor kafamda. Yanlış olduğunun farkındayım ve nasıl düzeltebileceğimi araştırıyorum zaten. :KK43: Şu an da zaten bir yandan terapist araştırıyorum internetin başında.:cry:
Rica ederim, klavye basindan atip tutmak kolay tabi, anlamaya calismak lazim biraz:deli:
Seni kiskirtan durumlar karsisinda bir sure iradi olarak kendini frenlemeye calis, dusunduklerinin sacma oldugunu sakin olman gerektigini telkin et kendine, beynin yavas yavas bu olayi otomatige baglayacaktir.
Ama dedigim gibi terapist sart cunku muhtemelen en cok bu tavri esine sergiliyor olsan da arkadaslarina vs karsi da oylesindir. Onlara sinirlenmiyorsan bile surekli alinacak, icerleyecek birseyler buluyorsundur ve boyle yasamak inan ki cok zor.
Isin guzel kismi ne biliyor musun tedaviye cabuk cevap verebilecek turde seyler bunlar:KK49:
 
Bir de evlilikleri cok yipratan iki olay zaten yatak ayirmak ve zirt pirt evi terketmek... Bunlari huy edinmeden birak, kendine bir soz ver bunlari yapmayacagina dair. Ayni evde, ayni yatakta darginliklarin cozulme imkani vardir ama uzaklasmak ancak sorunlari katlar.

Ayrica cift terapisinden ziyade sen bireysel terapiye gitsen daha iyi gibi esinde bir sorun goremedim ben:olamaz: zaten ihtiyac olursa cift olarak terapistin cagirir esini de:kahve:
 
Boşanmaların neden arttığı belli. Eğer iki taraftan biri veya her ikisi bu kadar anlayışsız ve bencilce davranırsa sonuç belli bence. O adamcağıza da cidden üzüldüm, zira ben okurken darlandım o bunu yaşıyor.

Bence acilen psikoloğa gitmelisiniz. Bir arkadaşım bu çabuk sinirlenme olayını bu şekilde atlatmış, pamuk gibi olmuştu.
 
Tamam iste malesefki guclu ve ozguvenli olmanin verdigi bi ozellik iste sesini rahat cikarabilmek
Adam hakediyorsa çıkarıcaksın tabiki sessiz kalmayacaksın ama ortada bir şey yokken sırf üstün olmak için ezen taraf olmaya gerek yok. Basit şeyler için durup dururken kavga çıkarmak, küsmek, yatak ayırmak falan ilişkiyi yıpratır.
 
Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki:silah:
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.:KK43: Kendimi, bu şirret davranışlarımı nasıl düzeltebilirim:cry:



Bencede korkmalisin.bi insan bu şekilde ne kadar daha alttan alip dayanabilirdi sevgide bir yere kadar. Destek alin.
 
Bişey dicem
Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki:silah:
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.:KK43: Kendimi, bu şirret davranışlarımı nasıl düzeltebilirim:cry:
Bişey dicem de neden hep sı....n yaraniyor anlam veremiyorum gercekten:kızgın:
 
Kızlar 6 aylık mutlu giden bir evliliğim var. Aslında sorunumu nasıl ifade edeceğim tam bilmiyorum ama ben inanılmaz çabuk sinirlenen, çok çabuk alınganlık gösteren bir karaktere sahibim malesef ki.
Bu sinirimi eşime karşı da inanılmaz yansıtıyorum. Bir kaç örnek verecek olursam;
Mesela hayatım oradan bardağını kaldırıp makineye koyar mısın dedim, eşim onu 5 dk içinde yapmazsa olay çıkarıyorum. Burnundan getiriyorum resmen.
Ya da bana bir kaç gün sevgi cümleleri kurmasa hemen sen beni sevmiyorsun triplerine giriyorum, küsüyorum.
Hatta geçen gün beni beklemeden uyudu diye yastığımı aldım salonda yattım.
En son ve şu an da gerçekleşen konu ise evimize bir avize almıştık, içime sinmedi, değiştirmek istedim. 3 gündür avizeciyi ara sor diyorum o da 3 gündür unutuyor. Hem çalışıp hem okuduğu için yoğunluğuna vermek istiyorum ama elimde değil. En son bağırdım çağırdım, çok sorumsuzsun, 3 gündür 1 şeyi yapamadın falan diye. O da özür diledi, sabah ilk iş arayacağım dedi. Neyse akşam oldu eve geldi. Avizeciyi aradın mı dedim. Böyle şaşkın şaşkın kaldı, yine unutmuş. Telefonu eline aldı, hemen arıyorum diyor. Ben de sakın arama Allah aşkına bırak kalsın dedim. Öyle başladık tartışmaya. Sabah işe geç kaldığı için arama fırsatı olmamış, aklından çıkmış binbir türlü bahaneler. Bu tartışma baya farklı noktalara geldi. Sen bana şunu yap bunu yap dedikçe ben yapamıyorum diyor. Çok baskı kuruyormuşum üzerinde, çok alınganmışım ve kavgalarda çok ağır konuşuyormuşum. Bana bunları ilk kez söylüyor, beni ilk kez eleştiriyor.Söylediklerinde haklı da olsa çok zoruma gitti çok üzüldüm. Onun sınavı vardı akşam. Ben de o sınava gidince annemlere geldim. Bu akşam burada kaldım. O da arıyor mesajlar atıyor, eve geldim neden evde yoksun, sensiz bir hiçim diyor özürler diliyor vs. Avizeyi de halletmiş bu arada ama asıl mesele avize değil ki:silah:
İşin ilginç tarafı deli gibi seviyor ve deli gibi özlüyorum şu an. İmkanım olsa eve, yatağımıza ışınlanacağım. Ama gelin görün ki bu saçma sapan triplerime engel olamıyorum. Cidden verdiğim bu tepkiler normal mi, yoksa bir terapiste falan mı gitsem acaba? Çünkü adamdaki de sabır yani, bir gün o sabır taşacak diye korkmuyor değilim.:KK43: Kendimi, bu şirret davranışlarımı nasıl düzeltebilirim:cry:
Biraz yanında kalsam, azcık ögrensem bişeyler ... Eşin nadir erkeklerden oyuzden kıymetını bil derim. Kızdırma cok, yoksa nazını ceken kocadan eser kalmaz
 
Helal olsun adama iyi dayanıyor sana, çekilir dert değilsin be kardeşim. Acilen toparlan yoksa adam puf diye yok olur
 
Cicim ayı böyle şiddetliyse sçm ayı nasl olur bilemyorm. Evliliğini cabuk yipratıosn
 
Back
X