Eşim bundan 3, 3,5 ay önce açık kalp ameliyatı geçirdi. Ameliyattan önce 30 yıldır günde 2,3 paket sigara içen bir insandı ve bırakmaya niyeti yoktu. Ben de onunla tanıştıktan sonra sigaraya başladım, 9 yıldır içiyordum. Eşim ani bir teşhis aldı. O sırada ailesinin yanındaydık ve onların şehrinde ameliyat oldu. Ameliyat öncesi doktor sigarayı bırak dedi ve eşim de hastaneye yatmadan 1 gün önce bıraktı.
Büyük bir ameliyat geçirdi, sonrasında hastanede yattığı sürede akciğer tedavisi de gördü. O süreçte hiç içmedi, taburcu olunca da ailesinin evinde kaldık, hiç içmediği gibi “canım hiç sigara içmek istemiyor” “hiç sigara ile tanışmamış gibiyim” “beynimden sigarayı silmişler” gibi ifadeler kullandı. Sanırım aldığı narkoz ve sonrasında kullandıkları ağrı kesiciler nedeniyle hiç yoksunluk çekmeden bırakmış oldu. Bu büyük bir şans ancak sigara bağımlılığı denen iletin fiziksel olarak vücuttan silinse de öyle beyinden kolay kolay silinmeyeceğini bildiğim için ben de sigarayı bırakmaya çalıştım. Çünkü ben içmeye devam edersem günün birinde canı çeker ve o da bir iki derken içmeye başlar diye düşündüm.
Daha o hastanedeyken Bio rezonansa gittim. Sonra pskiaytriste gittim bana sigarayı bırakmam için ilaç yazdı, genelde böyle ilaçlara karşı olmama rağmen kullandım. Yine de öyle kötü bir ilet ki tamamen bırakamadım, günde 1,5 paketten 3 sigaraya indirdim. Ancak herkese bıraktığımı söyledim ve onları da gizlice içiyordum. Pskiayatrist de bana günde 3e indirdiysen bunu kafana takma, sende bu duyarlılık olduğu sürece günde 20 içecek halin yok ya stres yapma, günde 4 taneye kadar içebilirsin” dedi.
Kv ve Kp evinde kalıyorduk, balkonda bile içsem koku gelir diye markete gitme bahanesiyle 7 kat inip soğuklarda yağmurda ayazda kaldırım kenarlarında sigara içtim.
Eşimin yanında asla içmedim. Eşime yalan da söylemedim ama asla içip içmediğimi veya ne zaman içtiğimi bilmedi. Sigara paketini görmedi, kolanya, diş macunu vs ile kokudan arınarak girdim hep içerilere.
Sigarayı bırakmanın ne kadar zor bir şey olduğunu da deneyimleyerek gördüm. 2,5 ay sonra evimize döndük. Eşimle bir karar aldık Kayınpederim evinde olduğu gibi bizim evin içinde de sigara içilmesin diye, İçmek isteyen balkonda içsin. Eşim de seve seve bu kararı onayladı. Bense balkonda bile içmedim. Yine o görmesin, canı çekmesin diye sokaklara çıkıp içtim.
Gel gelelim biz eve dönünce yatıya misafir geldi 10 gün kadar kaldılar. Misafire de bu kararımızı anlattık. Ben ayrıca kendimi örnek göstererek onu uyardım. Sigara içtiğimi bilse /tahmin etse de elimde görmesi başka.
Tabi ki sosyal ortamlara gireceğiz eşimi sigaradan soyutlanmak gibi bir imkan yok ama en azından evimizde içilmesin istedim ama ne mümkün. Neymiş efendim balkon soğukmuş üşüyormuş diye misafir evin içinde içti durdu. Her seferinde de uyardım, eşim de uyardı ama nafile. Yahu yatak odasında bile içmiş ki biz eşimle en keş olduğumuz zamanlarda bile yatak odasında içmedik. Sinirlendim. Kibarca uyardım, kabaca uyardım, sinir krizi geçirerek uyardım, nafile. Bir keresinde “eve duman alarmı taktıracağız” dedim misafir küstü, trip atarak balkona çıktı, ama sadece o bir kez, sonra tekrar içeride içti.
Şimdi misafiri günah keçisi yapmak istemiyorum ama eşim de o 10 gün içerisinde bir iki sigara derken tekrar içmeye başladı. Misafir gidince de her gün artırarak içmeye devam etti. Hem o misafirin içtiği ve kendisinin ise daha önce hiç içmediği bir marka sigarayı alıp içiyor, 10 günde ona alıştı çünkü. Yazık dedim günah dedim. Hazır (böyle büyük bir ameliyat, narkoz ve ilaçların etkisiyle) bırakmışken başlamasın istedim çünkü normal koşullarda bırakmak çok çok zor bunu kendim deneyimleyerek gördüm.
Bu arada eşime sigara konusunda hiç karışmama kararı almıştım ve bu kararımı da uyguladım. Karışmadım, çünkü kendimden de biliyorum ters teper. Ancak şimdi içiyor hem günde en az 1 paket ve ben çok üzülüyorum… Misafiri suçluyorum, yani geldiği evin kurallarına uyması gerekmez mi? Hem böyle açık kalp ameliyatı geçirmiş bir insan gibi hassas bir durum varken ortada, ama eşim de çocuk değil, belki bu misafir olmasaydı başka vesile ile yine içecekti bilmiyorum fakat üzülüyorum.
Büyük bir ameliyat geçirdi, sonrasında hastanede yattığı sürede akciğer tedavisi de gördü. O süreçte hiç içmedi, taburcu olunca da ailesinin evinde kaldık, hiç içmediği gibi “canım hiç sigara içmek istemiyor” “hiç sigara ile tanışmamış gibiyim” “beynimden sigarayı silmişler” gibi ifadeler kullandı. Sanırım aldığı narkoz ve sonrasında kullandıkları ağrı kesiciler nedeniyle hiç yoksunluk çekmeden bırakmış oldu. Bu büyük bir şans ancak sigara bağımlılığı denen iletin fiziksel olarak vücuttan silinse de öyle beyinden kolay kolay silinmeyeceğini bildiğim için ben de sigarayı bırakmaya çalıştım. Çünkü ben içmeye devam edersem günün birinde canı çeker ve o da bir iki derken içmeye başlar diye düşündüm.
Daha o hastanedeyken Bio rezonansa gittim. Sonra pskiaytriste gittim bana sigarayı bırakmam için ilaç yazdı, genelde böyle ilaçlara karşı olmama rağmen kullandım. Yine de öyle kötü bir ilet ki tamamen bırakamadım, günde 1,5 paketten 3 sigaraya indirdim. Ancak herkese bıraktığımı söyledim ve onları da gizlice içiyordum. Pskiayatrist de bana günde 3e indirdiysen bunu kafana takma, sende bu duyarlılık olduğu sürece günde 20 içecek halin yok ya stres yapma, günde 4 taneye kadar içebilirsin” dedi.
Kv ve Kp evinde kalıyorduk, balkonda bile içsem koku gelir diye markete gitme bahanesiyle 7 kat inip soğuklarda yağmurda ayazda kaldırım kenarlarında sigara içtim.
Eşimin yanında asla içmedim. Eşime yalan da söylemedim ama asla içip içmediğimi veya ne zaman içtiğimi bilmedi. Sigara paketini görmedi, kolanya, diş macunu vs ile kokudan arınarak girdim hep içerilere.
Sigarayı bırakmanın ne kadar zor bir şey olduğunu da deneyimleyerek gördüm. 2,5 ay sonra evimize döndük. Eşimle bir karar aldık Kayınpederim evinde olduğu gibi bizim evin içinde de sigara içilmesin diye, İçmek isteyen balkonda içsin. Eşim de seve seve bu kararı onayladı. Bense balkonda bile içmedim. Yine o görmesin, canı çekmesin diye sokaklara çıkıp içtim.
Gel gelelim biz eve dönünce yatıya misafir geldi 10 gün kadar kaldılar. Misafire de bu kararımızı anlattık. Ben ayrıca kendimi örnek göstererek onu uyardım. Sigara içtiğimi bilse /tahmin etse de elimde görmesi başka.
Tabi ki sosyal ortamlara gireceğiz eşimi sigaradan soyutlanmak gibi bir imkan yok ama en azından evimizde içilmesin istedim ama ne mümkün. Neymiş efendim balkon soğukmuş üşüyormuş diye misafir evin içinde içti durdu. Her seferinde de uyardım, eşim de uyardı ama nafile. Yahu yatak odasında bile içmiş ki biz eşimle en keş olduğumuz zamanlarda bile yatak odasında içmedik. Sinirlendim. Kibarca uyardım, kabaca uyardım, sinir krizi geçirerek uyardım, nafile. Bir keresinde “eve duman alarmı taktıracağız” dedim misafir küstü, trip atarak balkona çıktı, ama sadece o bir kez, sonra tekrar içeride içti.
Şimdi misafiri günah keçisi yapmak istemiyorum ama eşim de o 10 gün içerisinde bir iki sigara derken tekrar içmeye başladı. Misafir gidince de her gün artırarak içmeye devam etti. Hem o misafirin içtiği ve kendisinin ise daha önce hiç içmediği bir marka sigarayı alıp içiyor, 10 günde ona alıştı çünkü. Yazık dedim günah dedim. Hazır (böyle büyük bir ameliyat, narkoz ve ilaçların etkisiyle) bırakmışken başlamasın istedim çünkü normal koşullarda bırakmak çok çok zor bunu kendim deneyimleyerek gördüm.
Bu arada eşime sigara konusunda hiç karışmama kararı almıştım ve bu kararımı da uyguladım. Karışmadım, çünkü kendimden de biliyorum ters teper. Ancak şimdi içiyor hem günde en az 1 paket ve ben çok üzülüyorum… Misafiri suçluyorum, yani geldiği evin kurallarına uyması gerekmez mi? Hem böyle açık kalp ameliyatı geçirmiş bir insan gibi hassas bir durum varken ortada, ama eşim de çocuk değil, belki bu misafir olmasaydı başka vesile ile yine içecekti bilmiyorum fakat üzülüyorum.
Son düzenleme:
kızsanız da bir şey fark etmeyecek maalesef içmek isterse içecek ne yazık ki belki gittiğiniz doktora beraber gidebilirsiniz o yöntem işe yarar 
O nasıl bir misafirmiş ki evin kurallarını yok sayıyor? 
