çok büyük bir aşkın beraberliğin sonucunda evlendik .evlenmemize imkansız gibi bakılıyordu ve şu an herkes gıbtayla bakıyor bize.sevgiliyken memur oldum ben ve sevgilime okuması için ısrarcı oldum dersaneye gitti üniversite okudu ve uzun çabalar sonucu o da memur oldu ,hemen evlendik.ama tayinimiz olmadı ve 8-9 ay ben ailemin yanında o da istanbulda işlerimize devam ettik ve her ama her haftasonu buluştuk.sonunda eşimin tayini benim yanıma oldu ve ben hamile kaldım şu an 10 aylık bir oğlumuz var.(2 yılık evliyiz bu arada)8-9 aydan sonra tayinimiz başka şehire oldu .iyi olacağını düşünüyordum çünkü aileleren uzakta daha iyi olduğunu söyleyip duruyorlrdı.neyse geldik kızkardeşim bebeğimize bakmak çin yanımzdaydı sonra görümcemi getirtti eşim.iyi güzel herşey ama eşim sürekli kardeşi burdayken daha rahat olduğunu mutlu huzurlu olduğunu söyleyip duruyor.dün sabah berbaer birşeyle yapmaya karar verdik ben hazırlandım çıkalım diyeceğim baktım tv karşısında bana 10 dk ver dedi namaz kılacağım diye.ayy ben delirdim o kadar zman varken niye kılmadı diye.ya sürekli böyle çoook ağır ..bana diyorki kafamda çıkacağım saati ayarlıyorum ama sana söylemiyorum.(bilerek yapıp yapmadığını anlayamadım da ) kzıdık vazgeçtik oturduk sonra geldi illa da çıkalım hava güzel diye hep beraber çıktık parkta yürüyoruz sürekli laf sokmalar ...(şakayla karıışık)en son görümceme dedim ilk 5 yıl çok önemliymiş evlilikte biz 2 yılı devirdik bakalım ne kadar sabredeceğim dedim ve eşim koptu defol git kadeşim de şahittir gitmezsen vs.....bn şok oldumdondum kaldım eve gittim paramı aldım bilet alıp gidecem yapamadım yine gidip mescide namzımı kıldım dua ettim .orda uyuyaklamışım uyandırdılar eve geldim hala şoktayım....çok merak etmiş ve ilk defa özür diledi falan filan ama ................. beni böyle kabul et diyor.