• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşime çok kırgınım :(

elifcik

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
5 Kasım 2013
203
7
38
35
Antalya
Selamlar 8 buçuk aylık evliyim. Çok sıkıntılar yaşadım. Çoğu hatta hepsi eşimin ailesinin oğullarının artık evli olduğunu bir yuvası olduğunu kabullenememelerinden kaynaklanan sıkıntılardı. Daha da kötüsü eşim de bir yuvası olduğunun farkında değil beni ailesi olarak görmüyor. Bıraksam annesinin kucağından hiç çıkmayacak haftada kaç gün oraya gitmek istiyor o kadar sıkıldım ki resmen oranın dışında hayatımız kalmadı ne arkadaşlarımı ne de akrabalarımı ziyarete gidemiyorum bir gün gitmesek ertesi gün ordayız. Evinin ihtiyacı eksiğini hiç düşünmez onların eksiğini hemen karşılar. evimizi evi olarak bile görmüyor. Hatta kabul etsem ailesiyle aynı evde yaşayacaktık ama ben kabul etmedim sen istersen git ama ben bile bile ömür boyu mutsuz olmayı seçmem dedim. Bu sebeplerden defalarca kavga ettik bir gün iyi olsak ertesi gün kavgalıyız. 7 aylık hamileyim ağlamadığım bir gün bile yok ve eşimin umrunda bile değil. Daha ilk zamanlarımızdan beri kırıp döktü beni. Kalbim paramparça resmen harabeye döndü. Uzun zamandır içimden gelerek gülmeyi unuttum. Bağırıp çağırmaları hakaretleri defol git demesi hep aklımda. Unutmaya çalışıyorum olmuyor. İçimde hep burukluk var. Hamilelikten dolayı bazen sıkıntılar yaşıyorum bir kere bile iyi misin ne oldu nasıl oldun diye sormuyor. Hiç bir işe de yardım etmiyor. Lafa gelince seviyorum seviyorum. Ama artık inanmıyorum. Ailesinden başka kimseyi umursamıyor. Onları düşünmesin demiyorum tabi ki ama azıcık da beni ve bebeğimizi düşünmesini istemek suç mu :( O kadar kırgınım ki. Çok severek evlenmiştik beni sevdiğine mutlu olacağımıza çok inandırmıştı beni. Şimdi hiç gözünü kırpmadan kırıp döküyor beni. Üzüntüden stresten kaç defa baygınlık geçirdim hamile halimle hasta yatarken bile kavga etti benimle. Oysa ki tek istediğim beni o halde görünce sevgiyle bakıp elimi tutmasıydı. O kadar yalnız ve yorgun hissediyorum ki ve o kadar kırgınım ki :( Yavaş yavaş kendinden soğutuyor beni gözlerine bakmaya kıyamazdım şimdi kızgınlıkla bakıyorum gözlerine. Ne kadar mutluyduk ne hale getirdi bizi. İçim o kadar yanıyor ki anlatamam. Sıktıysam kusura bakmayın arkadaşlar o o kadar doluyum ki paylaşmak istedim. Ne yapmalıyım sizce?
 
Sizi çoooook iyi anlıyorum benimde başıma geldi bunlar.
Ben hayır dedikçe o oraya gitti.
Ben istemedikçe onlara düştü.
Sonra başka şeylerle ilgilendim ve eşimin üzerine fazla düşmemeye başladım .
Şimdi gidelim diyorum gelmiyor.
Yorgunum vs. bahane buluyor.
Evimi uzaklaştırmam yetti bunlara :34:
 
Arkadaşım şimdi demiyim diyorum ama 8 aylık evlisin 7 aylık hamilesin neden bu kadar kısa sürede bebek yapıyorsunuz iyice tanımadan flört başka evlenmek başka sonra boşanma oluyor anne baba hayatını her şekilde kurar ailesiyle filan ama o çocuk anne babasının ayrı olmasını hep dert eder aynı evde olmayışlarını, diğer ailelere özenir. Yakın mı oturuyorsunuz kaynananızla. Yani ne bileyim neden daha eveli gün ordaydık sen de dinlen evinde desen, film izleyelim beraber desen, zaman ayırmanı istiyorum ne değiştirdi seni bu kadar zamanda ne saygısızlığımı gördün desen ne cevap verecek senin ailen nerede bu arada onlara gitme sıklığınız nedir eşiniz özellikle yapıyor olabilir mi yani sen görüşüyorsun bende görüşürüm gibi evinize misafir çağıracaksınız çağırın söyleyin arkadaşım akrabam gelecek diye ne demek emrivaki yapmak hep.
 
Arkadaşım şimdi demiyim diyorum ama 8 aylık evlisin 7 aylık hamilesin neden bu kadar kısa sürede bebek yapıyorsunuz iyice tanımadan flört başka evlenmek başka sonra boşanma oluyor anne baba hayatını her şekilde kurar ailesiyle filan ama o çocuk anne babasının ayrı olmasını hep dert eder aynı evde olmayışlarını, diğer ailelere özenir. Yakın mı oturuyorsunuz kaynananızla. Yani ne bileyim neden daha eveli gün ordaydık sen de dinlen evinde desen, film izleyelim beraber desen, zaman ayırmanı istiyorum ne değiştirdi seni bu kadar zamanda ne saygısızlığımı gördün desen ne cevap verecek senin ailen nerede bu arada onlara gitme sıklığınız nedir eşiniz özellikle yapıyor olabilir mi yani sen görüşüyorsun bende görüşürüm gibi evinize misafir çağıracaksınız çağırın söyleyin arkadaşım akrabam gelecek diye ne demek emrivaki yapmak hep.

Öncelikle hamilelik konusunda şunu söyleyeyim benim adet düzensizliğim vardı ve doktor pko olduğumu çocuk sahibi olmamın zor olduğunu söylemişti o yüzden ben hiç beklemiyordum hamileliği benim için şoktu aynı zamanda da çok sevinmiştim çünkü ya hiç olmazsa diye korkuyordum beklenmedik bişeydi yani. Diyorum zaten bugün bari evde dursak yoruluyorum dinlenmek istiyorum beraber oturalım evde diyorum o gün tamam dese ertesi gün gene aynı sonraki gün gene aynı. Laf anlatmaktan yoruldum artık sanki duvara konuşuyorum gibi. Ben de artık anlatmaktan vazgeçtim eskisi gibi yakın davranmıyorum resmen gözünün içine bakardım artık kırgınlığımı kızgınlığımı belli ediyorum. Haklı olduğumu da biliyor ama bunu değiştirmek için hiç bişey yapmiyor. Kaynanamla yakın sayılırız evet araçla 10-15 dakikalık bir yol ama uzak olsak da aynı şeyi yapardı eminim çünkü sadece orayı evi olarak görüyor o yüzden hep orda olmak istiyor
 
Sizi çoooook iyi anlıyorum benimde başıma geldi bunlar.
Ben hayır dedikçe o oraya gitti.
Ben istemedikçe onlara düştü.
Sonra başka şeylerle ilgilendim ve eşimin üzerine fazla düşmemeye başladım .
Şimdi gidelim diyorum gelmiyor.
Yorgunum vs. bahane buluyor.
Evimi uzaklaştırmam yetti bunlara :34:

Ben de aynı şekilde eşimin üzerine düşmemeye başladım ama anlamıyor. Sizin eşiniz en azından anlamış benimki kesinlikle anlamıyor. Ben ona hiç onlarla ilgilenme ya da oraya gitme demedim sadece biraz da evimizle bizimle ilgilenmesini istedim ama yok. Dediğim gibi beni ailesi olarak görmüyor. En ufak bişey desm sen benim oraya gitmemi istemiyorsun sen benim onları bırakmamı istiyorsun diye kavga etmeye başlıyor. onları bırakmasını falan istemediğimi sadece beraber biraz vakit geçirmek istediğimi kendimize ait bir hayatımız olsun istediğim bir türlü anlamak istemiyor. Laf anlatmaktan o kadar yoruldum ki arık sesim nefesim kalmadı. İyice sessizleştim içime kapandım gözlerinin önünde tükendim de gene umurunda değil. Elimden bişey gelmiyor :(
 
yakında evleniyorum ve korkuyorum bu tip şeylerden. çünkü nişanlımda ailesine düşkün ama umarım yaşamam öle şeyler. Allah yardımcın olsun cok üzüldüm senin adına ama ben kangren olan kolu kesmekten yanayım.
 
yakında evleniyorum ve korkuyorum bu tip şeylerden. çünkü nişanlımda ailesine düşkün ama umarım yaşamam öle şeyler. Allah yardımcın olsun cok üzüldüm senin adına ama ben kangren olan kolu kesmekten yanayım.

Bence evlenmeden önce iyice konuş bu konuyu nişanlınla sonra çok çekersin. Ben evlenmeden önce bu kadar olduğunu farkedememiştim daha doğrusu evlenince kendi yuvası olunca nasıl olsa önce kendi yuvasına önem verir demiştim ama yok daha beter oldu :50: nişanlınla açık açık konuş evlendikten sonra çözülmüyor malesef :50:
 
elifcik neden bize hiç bahsetmıyosun bunları yasıyosunda (ocak 2014 annelerınde yanı)canım benım çok üzüldüm bazı erkekler bi kaçyıl evlerıne adapte olamıyolar ilk bı yıl bız hergun kayınvalıdemlerdeydık eşim sankı gıtmessek olmaz gıbı davranırdı hamıle hamıle hergun gıderdım hergün ama senın eşin kadar düşkün degıl belkı ama bnmde kayınvalıdem bırakmazdı gıtmesek nerdesınız dıye arardı eşimde zorda kalmamak ıçın gıdelım derdı sonra bebegımız oldu ben gıtmemeye basladım haftada bır falan gıttık arada onlar geldı ılk baslar esım degıl ama aılesı gelın dıye hergun surat yaptılar ben esıme solemedım evımde bebegımle ugrastım arada gıttım arada dedıgım haftayı gecmeden:D eşimde zamanla alıştı eve evde de hiç sıkmadım kı evı benimsesın dıye şimdi eve o kadar alıştı kı gecenlerde kayınvaldeme gıttım aramış gelıyorum eve ekmek alıncakmı bişi lazımmı dıye ben annenlerdeyım buraya gel dedım eve gıtmek ıstıyorum dıyo gelmıyo gel beraber gıdelım dıyorum duramayız yatıcamhalım yok dıyo yanı evını bı süresonra sahıplenınce evınden baska yerde rahat edemez aynı oraya gıtmek ıstedıgı gıbı evı sever meraketme....
 
hergün bende gittim
yaklaşık bir yıl önce resti çektim
boşanmakla tehdit ettim boşanmam dedi
eve gelme o zaman almam gelirsende benden bişey bekleme artık senin eşin falan degilim dedim
sesi çıkmadı akşama çiçek ve yemek süprizi yaptı sonra özürler
şimdi hafta 1 gideriz
şantajdan anlarsa dene
 
elifcik neden bize hiç bahsetmıyosun bunları yasıyosunda (ocak 2014 annelerınde yanı)canım benım çok üzüldüm bazı erkekler bi kaçyıl evlerıne adapte olamıyolar ilk bı yıl bız hergun kayınvalıdemlerdeydık eşim sankı gıtmessek olmaz gıbı davranırdı hamıle hamıle hergun gıderdım hergün ama senın eşin kadar düşkün degıl belkı ama bnmde kayınvalıdem bırakmazdı gıtmesek nerdesınız dıye arardı eşimde zorda kalmamak ıçın gıdelım derdı sonra bebegımız oldu ben gıtmemeye basladım haftada bır falan gıttık arada onlar geldı ılk baslar esım degıl ama aılesı gelın dıye hergun surat yaptılar ben esıme solemedım evımde bebegımle ugrastım arada gıttım arada dedıgım haftayı gecmeden:D eşimde zamanla alıştı eve evde de hiç sıkmadım kı evı benimsesın dıye şimdi eve o kadar alıştı kı gecenlerde kayınvaldeme gıttım aramış gelıyorum eve ekmek alıncakmı bişi lazımmı dıye ben annenlerdeyım buraya gel dedım eve gıtmek ıstıyorum dıyo gelmıyo gel beraber gıdelım dıyorum duramayız yatıcamhalım yok dıyo yanı evını bı süresonra sahıplenınce evınden baska yerde rahat edemez aynı oraya gıtmek ıstedıgı gıbı evı sever meraketme....

ugurbocuuu öncelikle teşekkür ederim yazdığın için ocak 2014 annelerinde bahsetmek istemedim orada bambaşka bir heyecan paylaşılıyor oraya yazıp da kimseyi sıkmak istemedim orada yazılanları paylaşılanları okudukça derdimi sıkıntımı birazcık unutabiliyorum. Sen bu durumu baya atlatmışsın ne güzel ama ben atlatabileceğimi sanmıyorum hiç umudum yok :14: kayınvalidem çok yaşlı olmamasına rağmen kalkıp hiç bir işini kendisi yapmayan hep hastayım hastayım diye ortalarda gezen bir insan iki görümcem var yanında onlar da aynı. Benimle akran sayılırlar ama içi geçmiş hepsinin resmen evlerini pislik götürüuor kalkıp temizlemeye mecalleri yok kayınvalidem desen bir tas çorba kaynattığını bile görmedim şimdiye kadar mutfağın yolunu bilmez o derece. Kısacası yanlarına oğullarını istiyorlar güya hiçbir iş yapacak halleri yok ya bütün işi oğullarına ve bana yıkacaklar. Ben kabul etseydim oraya taşınacaktık ama ben eşime istersen beni bırak git ama ben gelmem bile bile bütün hayatımı uçuruma atmam dedim.11 ay sonra büyük görümcemin düğünü var ve eminim ki o da evden gidince iyice baskı yapacaklar oraya taşınmamız için ve bu da hep aklımda biliyorum aynı şeyleri gene yaşayacağım

çok büyük kavgalar yaşadık ben krizler nöbetler geçirdim hamile halimle yerlerde baygın yatarken bile geldi kavga etti benimle :14:. O hallerimizi hiç unutamıyorum hep aklımda bağırıp çağırışı yüzüme nefretle bakışı :14: Nasıl yalvarırdım biliyor musun nolur yapma artık dayanamıyorum hiç mi için acımıyor diye ağlaya ağlaya yalvarışımı ama onun hic içinin sızlamayışını unutamıyorum :( tamam sen ailene çok düşkündün evlenince onlardan ayrı kaldın ama ben de sokaktan gelmedim ben de annemin babamın evinden çıktım geldim ben evimizi yuva bildim deyince gene defol git o zaman babanın evine deyişi hala kulağımda çınlıyor :( Avazım çıktığı kadar bağıra bağıra ağlayıp nefesim kesilince uyuyakalışlarım hep gözümün önünde. Ama artık o kadar yorgunum ki inana onunla kavga bile edemiyorum. Sessizleştim durgunlaştım en son ne zaman içimden gelerek güldüğümü çoktan unuttum :( Bazen gözlerine bakıp benim gülüşümü özlemedin mi diyorum. Özledim diyor ama ne fayda ertesi gün gene aynı. çok yorgunum tükendim. Karnimdaki meleğim olmasa nasıl dayanırdım bilmiyorum. Eşimi o kadar özledim ki hem de yanıbaşımdayken :(
 
hergün bende gittim
yaklaşık bir yıl önce resti çektim
boşanmakla tehdit ettim boşanmam dedi
eve gelme o zaman almam gelirsende benden bişey bekleme artık senin eşin falan degilim dedim
sesi çıkmadı akşama çiçek ve yemek süprizi yaptı sonra özürler
şimdi hafta 1 gideriz
şantajdan anlarsa dene

Boşanma lafını ağzıma alsam ne diyeceğini gayet iyi biliyorum Gözlerini dikip sanki ben suçluymuşum da o melekmiş gibi bakıp "Demek öyle istiyon ha demek sevmemişsin beni. iyi sen bilirsin" der geçer hiç durup acaba ben napıyorum da onu bu kadar üzdüm boşanmayı düşünecek noktaya getirdim demez asla. sadece beni suçlar. Çünkü karşımda resmen bir duvar var beni neden kırdığını neden bu hale geldiğimizi defalarca anlatsam da zerre kadar anlamayan bir duvar. yani suçlu olduğunun bile farkında değil
 
vallahi hem size hem de bebeğinize yazık büyük bir stres içinde şimdi o yavru.evliliklerin ilk yıllarında olur düzgün düzgün konuşarak anlatın anlarsa anlar yoksa da yorgunum gelemem sana güle güle diyin gidip görsün anasını babasını,yakın arkadaşlarınız varsa evinize davet edin çaya falan alışsın eve bir süreç bu yakında düzelir iyilikle yaklaşın ve sabredin.baktınız düzelmiyor siz de gitmeyin.zaten yakında bebek olacak her şey daha da düzgün ilerler çocukla uğraşmaktan birbirinizle uğraşamıyorsunuz inanın...
 
vallahi hem size hem de bebeğinize yazık büyük bir stres içinde şimdi o yavru.evliliklerin ilk yıllarında olur düzgün düzgün konuşarak anlatın anlarsa anlar yoksa da yorgunum gelemem sana güle güle diyin gidip görsün anasını babasını,yakın arkadaşlarınız varsa evinize davet edin çaya falan alışsın eve bir süreç bu yakında düzelir iyilikle yaklaşın ve sabredin.baktınız düzelmiyor siz de gitmeyin.zaten yakında bebek olacak her şey daha da düzgün ilerler çocukla uğraşmaktan birbirinizle uğraşamıyorsunuz inanın...

İnanın evlendiğim günden beri anlatıyorum sakin sakin tatlı dille kaç defa karşıma alıp konuştum ama anlamayan birine laf anlatmak kadar yorucu birşey yok. Yorgunluğumu hastalığımı falan bile umursamıyor ille de oraya gitmek istiyor kaç defa hasta yatarken kalk oraya gidelim dedi bazen gidemeyeceğimi dinlenmek istediğimi söyledim kalktı kendisi gitti ben hasta yatarken. Düşünsenize hem hamile hem hasta eşinizi siz evde yalnız bırakır gider misiniz. Çocukla uğraşma konusunda ise şunu söyleyeyim daha pek bir hazırlık yapamadım çünkü tek başıma uğraşıyorum adamın umrunda değil lafa gelse çocuğum da çocuğum ama lafla peynir gemisi yürümüyor. Tek başıma koşturmaya çalışıyorum ama hem param hem zamanım yetmiyor ne yapacağımı şaşırdım :(
 
Çocuğuma karşı kendimi o kadar suçlu hissediyorum ki bütün hamileliğimi ağlayarak geçirdim. Daha doğmadan ne üzüntüler çekti yavrum diyorum hep korkarak gidiyorum kontrollere. Ya üzüntüden stresten bişey olduysa ya kötü bişey çıkarsa diye. Eğer öyle bir şey olursa (Allah korusun) eşimi asla affetmem :(
 
şimdi yapı meselesi biz ne desek boş,örneğin benim eşim sizin eşiniz gibi davransa ben gitmem o gitsin otursun,oldu da sancım tuttu bir şey oldu aramadan kalkar hastaneye giderim benim tavrımı az çok tahmin ettiği için ona göre davranır ama tabi kişilik meselesi işte.sizinki biraz korkusuz kaybetme korkusu yok sizi.
 
şimdi yapı meselesi biz ne desek boş,örneğin benim eşim sizin eşiniz gibi davransa ben gitmem o gitsin otursun,oldu da sancım tuttu bir şey oldu aramadan kalkar hastaneye giderim benim tavrımı az çok tahmin ettiği için ona göre davranır ama tabi kişilik meselesi işte.sizinki biraz korkusuz kaybetme korkusu yok sizi.

Evet kaybetme korkusu yok çünkü ben onu çok sevdiğimi gereksiz derecede belli ettim ilk başlarda bir tartışma olsa o aramazdı ben arardım ben giderdim yanına konuşurdum o bana doğru hiç adım atmazdı ben peşinden koşardım. Sonradan kafama dank etti artık ben de koşmuyorum peşinden ve bir keresinde de sen beni çok kolay elde ettin o yüzden kıymetimi bilmiyorsun o yüzden bu kadar kolayca kırıp döküyorsun dedim boşuna benden adım bekleme artık dedim artık çabalamıyorum
 
Canım durumuna çok üzüldüm ne diyeceğimi bilmiyorum zaten sen de elinden gelen herşeyi yapmışsın kaynananla konuşsan yada görümcenle.seni anlayacak kimse yok mu ailende
 
allah yardımcınız olsun beterın beterı var demekki benm problemım kaynananm çok şükür eşimle öle bi durum yok çok aramıyo ailesini. keşke bebek için ecele etmeseydın
 
Back
X