- 16 Eylül 2009
- 14.377
- 24.218
- 398
- Konu Sahibi maviduvar1
- #1
Herkese merhaba;belki okurken size çok basit gelecek ama inanın çok kırgınım...
eşimle 1997 yılında tanıştık. 20001 yılında da evlendik. evlendiğimizde ikimizde araba kullanmayı bilmiyorduk. ama genç kızlığımdan beri en büyük hayalim araba kullanmayı öğrenmekti. inanırmısnız rüyamda bile görürdüm. neyse evlendikten sonra ikimizde ehliyet aldık. 2001 yılında da arabamız oldu. 2002 yılının yazında tur şeklinde ege kıyılarını gezdik ve yaklaşık 5000 km yol yaptık. o zaman arabayı kullanmak istediğimi, uzun yol tecrübesi kazanamak istediğimi söyledim. tama , ben yorulunca veririm falan dedi. ama hiç vermedi. gelince büyük bir kavgaya tutuştuk. küstük, konuşmadık falan. bu olayın üzerinden tam 10 sene geçti biz de durum hep aynı. her yolculuğumuzda yoruldun mu?, uykun mu geldi diye sordum. sonuç sıfır. her yolculuktan sonra kavga gürültü. neymiş efendim ben işe giderken arabayı kullanıyormuşum zaten, o servisle gidiyormuş. işe giderken dediği de toplasan 10km. geçen sene sıfır araba aldık. iyi ve güzel bir araba. ve ben geçen bir sene de arabayı yine işe giderken kullandım. üstelik yol üstünde radar olduğundan 75'i geçemiyom. 1,5 ay önce yine 1000 kmlik yol yaptık. yol boyunca arabayı bana vermedi. o günden beri küsüz. iş benim için araba kullanmaktan çıktı. bir insan karısını 10 yıldır aynı şey için üzer mi? belki bana yolda yarım saat verse ben çok mutlu olucam. şimdi yollarda yanımızdan geçen arabanın şöforüne bakıyorum. bayansa sinirim daha da artıyor. sonuçta o araba için ben de para veriyorum. ama bir kere bile sürüş keyfini yaşayamıyom. dün akşam eşim komşuyla bir yere gitti. dönüşte komşunun evine uğramışlar çay içmeye. beni de aradılar. komşum diyor ki " ...... hanım, arabanız ciden çok güzel, 150 de süper gidiyor". ben de "ben anca 75'e kadar sürebiliyorum" dedim. düşünsenize benim komşum bile benim arabamı kullanabiliyor. eşime beni bu kadar basit bir mesele için yıllarca üzdüğü için çok kırgınım. arık yüzünü bile görmek istemiyorum. umarım anlatabilmişimdir, derdim artık araba kullanmak değil. neden benim çok istediğimi bildiği halde yapmamak için direniyor. geçen hafta bir yere gittik. hadi diyor benim karnım ağrıyor. kullan. dedim geçmiş olsun. yanına oturmak bile gelmek içimden.
eşimle 1997 yılında tanıştık. 20001 yılında da evlendik. evlendiğimizde ikimizde araba kullanmayı bilmiyorduk. ama genç kızlığımdan beri en büyük hayalim araba kullanmayı öğrenmekti. inanırmısnız rüyamda bile görürdüm. neyse evlendikten sonra ikimizde ehliyet aldık. 2001 yılında da arabamız oldu. 2002 yılının yazında tur şeklinde ege kıyılarını gezdik ve yaklaşık 5000 km yol yaptık. o zaman arabayı kullanmak istediğimi, uzun yol tecrübesi kazanamak istediğimi söyledim. tama , ben yorulunca veririm falan dedi. ama hiç vermedi. gelince büyük bir kavgaya tutuştuk. küstük, konuşmadık falan. bu olayın üzerinden tam 10 sene geçti biz de durum hep aynı. her yolculuğumuzda yoruldun mu?, uykun mu geldi diye sordum. sonuç sıfır. her yolculuktan sonra kavga gürültü. neymiş efendim ben işe giderken arabayı kullanıyormuşum zaten, o servisle gidiyormuş. işe giderken dediği de toplasan 10km. geçen sene sıfır araba aldık. iyi ve güzel bir araba. ve ben geçen bir sene de arabayı yine işe giderken kullandım. üstelik yol üstünde radar olduğundan 75'i geçemiyom. 1,5 ay önce yine 1000 kmlik yol yaptık. yol boyunca arabayı bana vermedi. o günden beri küsüz. iş benim için araba kullanmaktan çıktı. bir insan karısını 10 yıldır aynı şey için üzer mi? belki bana yolda yarım saat verse ben çok mutlu olucam. şimdi yollarda yanımızdan geçen arabanın şöforüne bakıyorum. bayansa sinirim daha da artıyor. sonuçta o araba için ben de para veriyorum. ama bir kere bile sürüş keyfini yaşayamıyom. dün akşam eşim komşuyla bir yere gitti. dönüşte komşunun evine uğramışlar çay içmeye. beni de aradılar. komşum diyor ki " ...... hanım, arabanız ciden çok güzel, 150 de süper gidiyor". ben de "ben anca 75'e kadar sürebiliyorum" dedim. düşünsenize benim komşum bile benim arabamı kullanabiliyor. eşime beni bu kadar basit bir mesele için yıllarca üzdüğü için çok kırgınım. arık yüzünü bile görmek istemiyorum. umarım anlatabilmişimdir, derdim artık araba kullanmak değil. neden benim çok istediğimi bildiği halde yapmamak için direniyor. geçen hafta bir yere gittik. hadi diyor benim karnım ağrıyor. kullan. dedim geçmiş olsun. yanına oturmak bile gelmek içimden.