merhaba
sadece bunu sizinle paylaşmak için üye oldum.
belki bir vicdan rahatlatma, belki güzel şeyler duyup rahatlama belki de aynı şeyleri yaşamış birileri varsa dertleşme isteği bilemiyorum. elbette olumsuz eleştiri de yapılacaktır.
ama insan içinde tuttukça sorunu daha çok büyütür, anlatınca sanki çözülmüş gibi rahatlar ya benimki de o hesap.
çok şükür ki çok güzel ve yolunda giden bir evliliğim var. eşimin ilgisini sevgisini anlatamam.elbette ben de ona karşı aynı durumdayım. gel gör ki ona karşı hep kendimi suçlu hissediyorum.
eşimle tanışmadan önce birkaç kişiyle görüşmüşlüğüm vardı. cinsel bir birliktelikten bahsedemem ama öpüşme, sarılma oluyordu. eşimse yakın arkadaşları sürekli sevgili değiştirip çok rahat hareket ettikleri için bu tür ilişkilerden nefret etmiş ve hep uzak kalmış.
tanıştığımızda bana geçmişime dair hiçbir şey sormadı. ben de anlatmadım. sadece görüştüğüm ilk kişinin kendisi olmadığını söylemiştim. ayrıntısını ne o sordu ne de ben anlattım. ama o beni bu anlamda çok masum sanıyor ve sürekli "senin tek aşkın, tek erkeğin benim" diyor. ben de şu durumda hep öyleymiş gibi hisssediyorum, öncesi yokmuş gibi... ama var işte ve kendimi yiyip bitiriyorum. sürekli onu kandırıyor konumundayım. belki en başta anlatmış olsam ve o da beni isteyip istemediğine ona göre karar verse bu durumda olmazdım. insan kaybetme korkusu yaşayınca sağlıklı düşünemiyor.
anlatmaya kalksam bütün büyü bozulacak. bu şekilde de içim rahat değil. sadece yüzüne her baktığımda içimden "beni affet aşkım." diyorum. mafoldumben
sadece bunu sizinle paylaşmak için üye oldum.
belki bir vicdan rahatlatma, belki güzel şeyler duyup rahatlama belki de aynı şeyleri yaşamış birileri varsa dertleşme isteği bilemiyorum. elbette olumsuz eleştiri de yapılacaktır.
ama insan içinde tuttukça sorunu daha çok büyütür, anlatınca sanki çözülmüş gibi rahatlar ya benimki de o hesap.
çok şükür ki çok güzel ve yolunda giden bir evliliğim var. eşimin ilgisini sevgisini anlatamam.elbette ben de ona karşı aynı durumdayım. gel gör ki ona karşı hep kendimi suçlu hissediyorum.
eşimle tanışmadan önce birkaç kişiyle görüşmüşlüğüm vardı. cinsel bir birliktelikten bahsedemem ama öpüşme, sarılma oluyordu. eşimse yakın arkadaşları sürekli sevgili değiştirip çok rahat hareket ettikleri için bu tür ilişkilerden nefret etmiş ve hep uzak kalmış.
tanıştığımızda bana geçmişime dair hiçbir şey sormadı. ben de anlatmadım. sadece görüştüğüm ilk kişinin kendisi olmadığını söylemiştim. ayrıntısını ne o sordu ne de ben anlattım. ama o beni bu anlamda çok masum sanıyor ve sürekli "senin tek aşkın, tek erkeğin benim" diyor. ben de şu durumda hep öyleymiş gibi hisssediyorum, öncesi yokmuş gibi... ama var işte ve kendimi yiyip bitiriyorum. sürekli onu kandırıyor konumundayım. belki en başta anlatmış olsam ve o da beni isteyip istemediğine ona göre karar verse bu durumda olmazdım. insan kaybetme korkusu yaşayınca sağlıklı düşünemiyor.
anlatmaya kalksam bütün büyü bozulacak. bu şekilde de içim rahat değil. sadece yüzüne her baktığımda içimden "beni affet aşkım." diyorum. mafoldumben