canım benim yerimde olsan napacaksın. 2,5 senedir evliyiz. evlendikten 1 hafta sonra Kıbrıs'a 10 günlüğüne iş için gitti. Ardından 6 ay sonra hamile kaldım. 4 aylık hamileyken Libya'ya gitti. 8 aylık olunca geldi:)
Doğum yaptım bebeğim 10 ay olana kadar ara ara farklı yerlere gitti. En az 10 gün kaldı. Yeri geldi 1 ay kaldı. Şu an kızım 15.ayının içerisinde 3 ay olacak nerdeyse Çanakkale'de çalışıyor. Yani evlimiyim değilmiyim anlamıyorum:)
Hatta kızım baba demeyi öğrenmişti. Baktı baba bi geliyor bi gidiyor, 1 aydır baba bile demiyor:) Herkese kızımın hem anası hem babasıyım diyorum. Hatta anne nerde diyorlar bana bakıyor, baba nerde diyorlar emekleyerek yanıma geliyor. Kendim alıştım ama kızım için üzülüyorum eşimde kızımızın büyüdüğünü göremiyor ona da üzülüyorum. Ama geçim şartları nedeniyle iş için mecbur gidiyor. İşsiz güçsüz olacağına mecbur katlanılıyor. Ama bayan olarak birde ufak bir bebekle cidden zor oluyor. Tek şansım annemlerle aynı mahallede oturmam.
Yani senden daha beterleri var. Şekil A'da gördüğün gibi:) Ama üzülme sayılı günler geçer. Eşinede kavuşursun biran önce.
ne onlarla,ne onlarsiz...
