delirmek üzereyim. Merhaba,
Bunun öncesi de var daha anlaşılabilir olabilir diye bir önceki konumu üste editledim. Cinsellik mevzusunu aştık tamamen aştık.
Eşim işsiz toplam geçtiğimiz 5 ayda sadece 1 ay bir işe girip çıktı üstte ki konumda bahsettiğim gibi. Evin şuan maddi sorumluluğu üstümde benim maaşıma bakıyoruz. İş bakıyor ama piyasa çok kötü başvurularına geri dönüş olmasını geçtim pozisyon açıklığı bile yok dolayısıyla başvuru yapamıyor. Psikolojisi bitmiş durumda onun da benimde.Özgüvenini gitgide kaybediyor bana çok mahçup gözlerinin içinde öyle bir görüyorum ki o ezilişini çok üzülüyorum. Neşemizi kaybettik umudumuzu kaybettik artık ileriye dönük planlar yapamıyoruz,hayal kuramıyoruz hatta doğru düzgün konuşamıyoruz bile evimiz çok sessiz. İçimde bastıramadığım bir öfke var hep hazır ol da en ufak bir kıvılcıma dışarı çıkıyor.
Linçlenmeye hazırım, ona belki destek olmam gerekti motive etmem gerekti yaptım da ilk 3 ay.Güveniyordum da ona niyetim kendine olan saygısını kalan şu kadarcık özgüvenini de kaybetmemesiydi. Ama artık yapamıyorum birşeyler sürekli üst üste geldikçe çenemi kapatamaz,söylenmeden duramaz oldum. Halbuki eşimi çok seviyorum çok merhametli bir adam gözümün içine baktı senelerdir. Ben çok mutsuzum o çok mutsuz. Biz bu hayatta herşeyi bir başımıza yaptık kimseye yük olmadık kendi yükümüzü kendi sırtımıza aldık her zaman.
Ama şuan bu tükenmişlik bizi mahvediyor. Ne yapacağım ben?
