Dediğim gibi 6 ay tek baktım eşim hep annemler yardım eder deyip beklenti içine soktu ailesi yardım etmeyince kendi de etmeyince boşluğa düştüm. Çocuğuma yansıtmamaya çalışıyorum, şu an için bu konuda eşim de öyle.
Dediğim gibi 6 ay tek baktım eşim hep annemler yardım eder deyip beklenti içine soktu ailesi yardım etmeyince kendi de etmeyince boşluğa düştüm. Çocuğuma yansıtmamaya çalışıyorum, şu an için bu konuda eşim de öyle.Ben burada şuna takıldım:”ben tam 6 ay boyunca bu çocuğa tek başıma baktım.” Çocuğu kayınvalideye mi yaptınız? Genellikle ebeveynler kendi çocuğuna bakar. Eğer çocuk sahibi olmaya karar verdiyseniz bunu da göze almanız gerekirdi.
Dediğiniz gibi baktınız eşiniz de köstek hemen bir yardımcı tutsaydınız. Neden bunlara kendinizi yıpratıyorsunuz?
Eşimden soğudum demişsiniz bunun için yapılacak şeyler belli. Eğer yuvam yıkılmasın derseniz çift terapistine gidin yok düzelmez derseniz yol yakınken ayrılın.çünkü çocuğunuz bu soğukluk arasında herşeyi hisseder.
Düşündüm ama eşime saçma geliyormuşBir evlilik terapistine gitseniz mesela eşinizle birlikte?
Sanırım öyle keşke düzeltebilsem keşke kafama takmamayı öğrensemHem kimseden beklenti içinde değilim diyorsunuz
Hem de yapmadılar diye kırılıyorsunuz
Biraz hassas biri misiniz ?
Burada kadar olan kısımda boşanmayı düşündürecek bir şey olmadı bana
Düşündüm ama eşime saçma geliyormuş
Benim umurumda olan maddi boyut değildi öyle olsa annesine yardım etmeyi ben teklif etmezdim. Evet sevdiğim insanla evleniyorum ama sevdiğim insanın kıymet verdiği kişilerin ona ve bana kıymet göstermemesini doğru bulmuyorum işin maddi boyutu dışında düğündeki tutumlarından da bahsettim diğer evlenen çocuklarına karşı böyle değillerBen düğünde bana ne takilacağını bilmiyordum,umurumda da değildi çünkü sevdiğim insanla evleniyordum.Az altın takıldı diye de kendimi hiç kolay lokma olarak görmedim.Değerimizi belirleyen etkenler bunlar değil.Neyse,oldukça hassas birisiniz.Çift terapisi alarak çözümleyebilirsiniz belki de.
Kesinlikle düşünmüyorum onunla da konuştum zaten kendisi de kabul ediyor haklısın diye.Bosanmak daha mi cazip geliyormus? Hem halt eden o, hem terapiye gelmeyen o. Bu durumda ciddi degisilikler göstermiyorsa affetmemekle gayet dogru yapiyorsunuz. Sunu da söyliyim. Bu adami ikinci kere baba yapmayi iyi düsünün, hatta düsünmeyin derim
Seni anlıyorum gerçekten de çocuk büyütmek hiç kolay değil. Burada en büyük kabahat eşinde. Ben de sezaryen doğumla kızımı kucağıma aldım ne annem ne bir yakınım doğru düzgün tanıdığım bile yoktu ben uzakta olduğum için. ameliyatlı halimle eğile eğile çorba yapıp içtim. Eşim en büyük destekçim o da sabahtan akşama kadar çalıştı ama gece bebeği için uyandı. Altını da temizledi banyosunu da yaptırdı. Bunu benim için değil kendi babalık görevi olduğu için yaptı. O yüzden sizin ilk muhatabınız eşiniz. Öncelikle o babalığını sonra da eşlik görevini yapamamış.Ama şu an pişman diyorsunuz o zaman bir şans verin. Herşeyi geçmişte bırakmak için de terapi alın.Dediğim gibi 6 ay tek baktım eşim hep annemler yardım eder deyip beklenti içine soktu ailesi yardım etmeyince kendi de etmeyince boşluğa düştüm. Çocuğuma yansıtmamaya çalışıyorum, şu an için bu konuda eşim de öyle.
Evet ters geliyor haklısınız. Şöyle bir durum var ki hamileliğimin son dönemlerinde bana gelip bakıcı tutacaksın değil mi diye sordu evet dedim mecbur. Bikaç hafta sonra da eşime ben bakarım torunuma oğlum demiş. Eşime karşı kendilerini iyi gösteriyorlarEşinizin ailesiyle bazı durumlarda aile yaşantısı anlayışlarınız uymuyor. O yüzden size ters geliyor. Ama bu gibi durumlarda sabit bir doğru yoktur. Dediğim gibi herkesin aile yaşantısı farklıdır. İşin içinde bir kasıtlı kötülük yok. Sadece uymuyor. Bu noktada da hoşgörülü olmak gerekiyor. Onlar size, siz onlara.. eşinizin bebek bakımı konusunda size hiç destek olmaması çok yanlış. Ailesi bakmak zorunda değil ama kendisi bakmak zorunda çünkü o bebeğin babası. O konuda haklısınız.
Gözlerim dolu dolu okudum benim eşinden tek beklentim buydu hatta şu kadarını söyliyim altını değişmesin banyo yaptırmasın ama ben yaparken yanımda olsaydı sadece yanımda olsaydı.Seni anlıyorum gerçekten de çocuk büyütmek hiç kolay değil. Burada en büyük kabahat eşinde. Ben de sezaryen doğumla kızımı kucağıma aldım ne annem ne bir yakınım doğru düzgün tanıdığım bile yoktu ben uzakta olduğum için. ameliyatlı halimle eğile eğile çorba yapıp içtim. Eşim en büyük destekçim o da sabahtan akşama kadar çalıştı ama gece bebeği için uyandı. Altını da temizledi banyosunu da yaptırdı. Bunu benim için değil kendi babalık görevi olduğu için yaptı. O yüzden sizin ilk muhatabınız eşiniz. Öncelikle o babalığını sonra da eşlik görevini yapamamış.Ama şu an pişman diyorsunuz o zaman bir şans verin. Herşeyi geçmişte bırakmak için de terapi alın.
Bir de evet beni anlıyorsunuz ama inanın tam olarak ne yaşadığımı anlayamazsınız kendimi o kadar çaresiz hissediyordum ki ölümden çok korkuyordum bebeğime kimse bakmaz diyeSeni anlıyorum gerçekten de çocuk büyütmek hiç kolay değil. Burada en büyük kabahat eşinde. Ben de sezaryen doğumla kızımı kucağıma aldım ne annem ne bir yakınım doğru düzgün tanıdığım bile yoktu ben uzakta olduğum için. ameliyatlı halimle eğile eğile çorba yapıp içtim. Eşim en büyük destekçim o da sabahtan akşama kadar çalıştı ama gece bebeği için uyandı. Altını da temizledi banyosunu da yaptırdı. Bunu benim için değil kendi babalık görevi olduğu için yaptı. O yüzden sizin ilk muhatabınız eşiniz. Öncelikle o babalığını sonra da eşlik görevini yapamamış.Ama şu an pişman diyorsunuz o zaman bir şans verin. Herşeyi geçmişte bırakmak için de terapi alın.
Geçenlerde okumuştum lohusa kadınlar söylenileni yapılanı asla unutmaz diye. Gerçekten öyle. Ben de lohusa depresyonuna girip hala tam anlamıyla çıkamayanlardanım. En hassas en yardıma muhtaç zamanlarımız. İnsan bir güler yüz sıcak bir çorba omzunda bir el hissetmek istiyor. Ama bazı tecrübelerin yaşanması gerekiyor hayatımıza yön vermek için. Siz tecrübe etmişsiniz eğer bir çocuk daha yapacak olursanız baştan yardımcınızı ayarlayın zira ben de öyle yapacağım. Bizden değerli önemli birşey yok. Ben sizin derdinizin altın olmadığını anladım siz aileden de eşten de sıcaklık değer görmek istemişsiniz ama olmamış. Bundan sonra kendi değerinizi siz kendinize verin. Gün gelir devran döner.Gözlerim dolu dolu okudum benim eşinden tek beklentim buydu hatta şu kadarını söyliyim altını değişmesin banyo yaptırmasın ama ben yaparken yanımda olsaydı sadece yanımda olsaydı.
Herkese merhaba biraz uzun olacak zamanı olan okuyup yardımcı olursa sevinirim.
Öncelikle eşimden bahsedeyim. Eşimle çok severek 6 yıl sevgili olup sonrasında evlendik.
Düğün sırasında eşimin ailesi hiç bir şekilde oynamadı düğüne sahip çıkmadılar erkek tarafı genelde daha baskın oluyor ama bizim düğünümüzde benim ailem benim dostlarım vardı. Maddi olarak hiçbir fayda sağlamadılar yapılacak altınları eksik yaptılar abileri düğünümüzde yabancı gibi çeyrek taktı ve eşim yıllarca çalışıp bekar haliyle tüm aileye lüks bir ev alabilecek kadar maddi destek sağlamış ama kendi ihtiyacı olunca kimse borç bile vermedi ona. Bu arada benim güzel bir birikimim vardı sanmayın ki paraya ihtiyacı olan biriyim. Sadece kıymet verilmemesi zoruma gitti.
Tüm bu olanlara rağmen düğün sonrası kimseye karşı tavrı değişmedi. Hepsini çok sevip saydı.. Ben de uzatmadım ailedir diyip unuttum. Hatta kayınvalidemin bi yere borcu vardı evlendiğimiz günün ertesinde eşimi arayıp ağladı o sırada çok üzüldüm vicdan yaptım eşim anlamadı ama ben anladım ki maddi destek istiyor 3 yıl önceki parayla 25 bin tl verelim dedim. (Eşim telefonla konuşurken kaş göz yaptım) annesi beni bi kere arayıp sormadı teşekkür bile etmedi. Neyse dedim Allah için yaptım. Hep iyi anlaşalım istedim sorun çıkmasın mutlu bir aile olalım falan… Tabi sonrasnda farkettim ki çabalayan sadece benim ve buna bir dur dedim eşimle de konuştum olmaz böyle dedim. Eşim de evet haklısın diyip yine ailesini atmazdı her şeye göz yumardı susardı tartışırdık.
Eşimin ailesi nasıl desem tesettürlü bir aile.. benim ailemde öyle aslında ama tesettürlü olmayana karışmazlar kendi tercihi diyebilirler. Benim giyimim üstü Kapalı bir şekilde problem olmuştu ama açık giyinen biri de değilim kot bluz tarzı. Tabi ki kimse için kılık kıyafetimi değiştiremem. Eşimin ailesi çok tuhaf bir yapıda herkes ama herkes birbirinin yüzüne güler ama kimsenin birbirini sevmediğini hissedersin. Mesela bana o kadar tatlı dille konuşurlar ama o kadar samimiyetsiz gelir ki anlatamam..
Bu tür tutumları yüzünden eşimle çok tartıştık. Eşimle tartışma sebebim de şu onların bana hiçbir faydası yokken eşimin herkesin yardımına koşması.. Herkes derken gerçekten herkes.
İlk 1 yıl çocuk düşünmedik gezdik tozduk sonrasında rabbime şükür ki hamile kaldım. Her şey çok güzel gidiyordu eşimi çok seviyordum her şeyi kafamdan atıp önüme bakıyordum çok mutluydum hem de deli gibi. İnsanlar beni görünce o kadar pozitiftim ki herkesin enerjisini arttırıyordum. Herkese evlenin falan diyordum
Doğumum sırasında kayınvalidem aynı gün bize geldi annem de aynı şekilde ve eşim annesine söylemişti “anne ilk hafta kayınvalidem gelecek haftaya da sen gel” diye. Niye geldiğini anlamamıştık meğerse çocuğun hediyesini takıp bi daha gelmemek içinmiş. Doğum yaptığım gün annem yanımda kalmıştı ben de o da çok yorgunduk kayınvalide gelince annem bi de ona hizmet etti yemek meyve vs. Kayınvalide de yardım ediyormuş gibi gözüküp etmedi. Akşamı gitti ve oğlunu aradı oğlum ben çok hastayım ilaç alıyorum fln diyip bana yardıma gelmedi ben tam 6 ay boyunca bu çocuğa tek başıma baktım. Kolik bir bebekti o ağlardı ben de ağlardım ama bikaç saat değil uyanık olduğu her saniye ağlardı hep kucağımdaydı yemek yemezdim su içmezdim afedersiniz tuvalete bile gidemezdim annem ara ara gelirdi yemek evi toparlardı ama onun da kendi çocukları olduğu için bana yetemezdi. Bebeğim sabah 6da uyanır 3-4e kadar uyumazdı ben de o süreçte ağzıma bir lokma alamazdım emzirdiğim için içim kıyılırdı ama şu an dönüp bakınca o kadar aptalmışım ki çalışan bir kadınım öğretmenim ve bana yardım edecek biriyle anlaşabilirdim ama lohusa depresyonu sonucu hiç mantıklı düşünememişim. Eşim bu zorlu süreçte hiç ama hiç yardımcı olmadı tam tersi bu süreçten ve sıkıntıdan kaçmak için işi bahane edip evden çıkardı ve günden güne ondan soğudum nefret ettim şu an bebeğim büyüdü o zorlu günler geçti ve nedense aklı başına gelmiş eşimin(!) çok pişmanmış ama ben atlatamıyorum. Ailesini değil onu suçluyorum çünkü yazamadığım çok şey var daha. İlk hafta bebeğimi hastaneye yatırdık ve ailesinden bir kişi bile gelmedi bunu eşime söyleyince ailesini savundu tartıştık bunun gibi binlercesi.. Şu an ailesini savunmuyor ve görüşmüyor hepsine karşı tavırlı ama benim içim soğumuyor. Boşanmayı da düşündüm. Fikirlerinizi merak ediyorum
Aynen zaten tek derdim bu aile sıcaklığı. Aslında önceden böyle dertlerim isteklerim hiç yoktu evlilik de çocuk da insanda derin değişimler bırakıyor. Sıcak çorba diyince eşimin ailesiyle yakın oturuyoruz bir gün beni aramıştı ne yapıyorsun çocuk nasıl diye saat öğlen 3-4 hâla kahvaltı yapamadım yemek de hazırlayamıyorum çok açım demiştim vah vah diyip kapatmıştı istesem de unutamıyorumGeçenlerde okumuştum lohusa kadınlar söylenileni yapılanı asla unutmaz diye. Gerçekten öyle. Ben de lohusa depresyonuna girip hala tam anlamıyla çıkamayanlardanım. En hassas en yardıma muhtaç zamanlarımız. İnsan bir güler yüz sıcak bir çorba omzunda bir el hissetmek istiyor. Ama bazı tecrübelerin yaşanması gerekiyor hayatımıza yön vermek için. Siz tecrübe etmişsiniz eğer bir çocuk daha yapacak olursanız baştan yardımcınızı ayarlayın zira ben de öyle yapacağım. Bizden değerli önemli birşey yok. Ben sizin derdinizin altın olmadığını anladım siz aileden de eşten de sıcaklık değer görmek istemişsiniz ama olmamış. Bundan sonra kendi değerinizi siz kendinize verin. Gün gelir devran döner.
Evet şu an yardım etmeye çalışıyor çok değil ama ondan fazlasını da beklemiyorum zatenYazdıklarınıza bakılırsa tek sorun eşinizin size doğum sonrası hiç yardımcı olmayıp sizi yalnız bırakması. Eşinizin ailesinden maddi ve manevi beklentiye girmişsiniz ama bu gereksiz bir beklenti olmuş. Onlar mesafeli olmayı seçmişler en başından beri.
Eğer eşiniz hatasını anlayıp, şuan size ev işi, bebek konusunda yardımcı olmaya çalışıyor mu? önemli olan bu. Şuan sizle ve bebekle ilgileniyor mu? Hatasını anlayıp, size destek oluyorsa, baba olarak sorumluluklarını yerine getiriyorsa aranızdaki iletişimi güçlendirmeye çalışın.
Bir evde doğum yapmış birisi varsa eskiden ona komşular yemek tatlı falan yapıp götürürdü hatırlıyorum hatta hala yapanlar var annem de dahil. Bunun insanlıkla bir ilgisi var ama anlattığınız kadarıyla kayınvalidede bu yok. Hadi sizi düşünmemiş insan torununu düşünür süt olsun diye alır gelir herşeyi.Aynen zaten tek derdim bu aile sıcaklığı. Aslında önceden böyle dertlerim isteklerim hiç yoktu evlilik de çocuk da insanda derin değişimler bırakıyor. Sıcak çorba diyince eşimin ailesiyle yakın oturuyoruz bir gün beni aramıştı ne yapıyorsun çocuk nasıl diye saat öğlen 3-4 hâla kahvaltı yapamadım yemek de hazırlayamıyorum çok açım demiştim vah vah diyip kapatmıştı istesem de unutamıyorum
Evet eskiler ne güzelmiş. İşte ben bu tür şeyleri geceleri kafama takip uyuyamıyorum asıl sorun da bu değil kayınvalide ya da diğerlerinin yaptığı şeyler karşısında eşimin bir tepkisinin olmaması benim yanımda olmamasıBir evde doğum yapmış birisi varsa eskiden ona komşular yemek tatlı falan yapıp götürürdü hatırlıyorum hatta hala yapanlar var annem de dahil. Bunun insanlıkla bir ilgisi var ama anlattığınız kadarıyla kayınvalidede bu yok. Hadi sizi düşünmemiş insan torununu düşünür süt olsun diye alır gelir herşeyi.
Heyecanlanınca ve sinirlenince hep altlı üstlü anlatıyorum ama inanın o kadar çok şey var ki yazmaya kalksam sabahı da bulur yine eksik olurKonu sahibi eksik anlatmış o yüzden haksız gibi gözüküyor ama haksız değil. Benim eşimin ailesi de böyle, her işlerini eşime yaptırıp kendileri etliye sütlüye karışmıyorlardı. Bizimkiler bilezik falan da takmadılar.
Konu sahibi, herkes hakettiğini buluyor merak etmeyin. Eşiniz destek olmamış ama onun yetiştirilme tarzı bu. Sizin yerinizde olsam çocuğumu babasız büyütmezdim, size yardım etmesi gerekirdi tabi ki ama çocukların sadece bebeklik değil her döneminde anneye de babaya da ihtiyacı var.
Ama şu an ne farkettim biliyor musunuz eşlerimiz aslında herşeyin farkında ama kendilerine ve ailesine kondurmak istemiyorlar. En son nasıl ailesinden uzaklaştı gerçek yüzünü gördü derseniz benim ya da çocuğumun değil eşimin işi düştü ve ilk defa kendi yüzlerini ona göstermek zorunda kaldılarKonu sahibi eksik anlatmış o yüzden haksız gibi gözüküyor ama haksız değil. Benim eşimin ailesi de böyle, her işlerini eşime yaptırıp kendileri etliye sütlüye karışmıyorlardı. Bizimkiler bilezik falan da takmadılar.
Konu sahibi, herkes hakettiğini buluyor merak etmeyin. Eşiniz destek olmamış ama onun yetiştirilme tarzı bu. Sizin yerinizde olsam çocuğumu babasız büyütmezdim, size yardım etmesi gerekirdi tabi ki ama çocukların sadece bebeklik değil her döneminde anneye de babaya da ihtiyacı var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?