- 16 Mayıs 2021
- 58
- 39
- 33
- Konu Sahibi Kirli_beyaz_kedi
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Aranıza yeni katıldım. Neredeyse 3 yıldan beri evliyim. İlk zamanlar eşimle çok kavga ettik. Ailesi ile aynı binada oturuyoruz. Onlar üst katta biz alt kattayız. Eşim en başta evli olmaya alışamadı. Her gün ailesi ile yiyip içmek oturup kalkmak istedi. Onlar ablasına gidince biz de gidelim onlar da sürekli bize gelip gitsinler istedi. Balayından geldiğimizin ikinci günü ailesini eve yemeğe çağırdı. Ben de tabi alışık değilim sürekli içli dışlı olmaya. Yetişme tarzım bu şekilde değil. Her gün kavga ettik. Tabi başka şeyler yüzünden de kavga ettik başlarda. Ailesi bize söz verdiği şeyleri yapmadı. Ben her kavga ettiğimizde ağlardım. İçimden ağlamak geliyordu ve bu adam neden beni anlamıyor neden beni zorluyor diye de ağlardım.
3.yıl olacak hala aynı konularda anlaşamıyoruz. Artık ailesine onunla beraber gitmiyorum. Her gün gördüğüm insanlar zaten. Ama eşim günde 3 4 kez yukarı çıkıyor. Canım sıkıldı deyip gidiyor. Annesiyle babası kavga edince sesleri gelince ben çıkıp şunları bir susturayım diyor. Kaç yaşında insanlar kendi meselelerini kendileri halletsin diyorum, ben de onların çocuğuyum diyor. Ailesi çat kapı gelsin istiyormuş. Ben de müsait olmayabiliriz neden çat kapı gelsinler diyorum. Sen ne zaman müsait oluyorsun ki diyor. Ben de çalışan insanım. İşten eve gelince dinlenmek istiyorum. Anlamıyor. Ailesinin 2 dükkan 1 ev kirası var. Babası da emekli hala çalışıyor. Annesi de 3 5 aydan beri çalışıyor. Borçları varmış para yetmiyormuş diye eşim önceden hep ailesine para verdi. Bizim de borcumuz vardı eşim 5 ay maaş alamadı. Ailesinin verdiği para 100 liraydı. Eşimin eline çocuğa harçlık verir gibi 100 lira tutuşturup bizde de bu kadar var diyorlardı. O kadarla koca ev nasıl geçinecekse.
Neyse her şeyi aştık bazı şeyleri görmezden geldik derken eniştesi eşimin aklına araba fikrini soktu. Zaten araba var. Sen onu sat yenisini al diyor. Senin araban yakında çürür diyor. Kendimizi sıkıp yeni araba alacakmışız. 3 yıl boyunca kendimi sıka sıka kurudum zaten. Bir sürü borç evin tadilatı kredi derken bazen cebimde 5 lira ile işe gittim. Şimdi biraz rahat etmek istiyorum. Çocuk istiyoruz ama bende pco var. Diyet yapıyorum yumurta takibi yapıyorum. Diyorum ki bak tedavi gerekebilir. Bizde Bi sorun yok olur neden olmasın diyor. Düğünden kalan 10 tane bileziği var. Birini ailem taktı 4 tanesi bana nişanda takılan mehir niyetine. Geri kalan da akrabaların taktıkları. Araba almak için elde avuçta ne varsa bozduracakmış. Üstüne kredi çekecekmiş. Sonra her ay kenara para koyacakmış bana bilezik yapacakmış. Mehir olarak takılan bileziklerime ortak çıkıyor. Onlar evimize takıldı sana değil diyor bana. Ailemin taktığını bile bozdurmaya çalışıyor. Annem takarken bana biz bunu sana hediye diye takıyoruz sakın bozdurma dedi. Ben de bunu ona söyledim en başta. Tamam demişti. Şimdi de neden bozdurmuyosun ben sana daha güzelini alırım diyor. Ben de vermek istemiyorum. Sonra da bana diyo ki o senin beğenmediğin falanca var ya bütün takılarını çıkardı kocasına verdi. Ben daha nişanlanmadan 1 bileziği 3 4 tane de çeyreğim vardı. Onun ailesinin söz verip de yaptırmadığı evin içini yaptırırken bozdurdum. Bunları unuttu da çıkmış bana neler diyor. Sonra bir de ailesinin yazlığı yaptırma derdi çıktı. Yazlıkta 10 gün gidip kalıyoruz diye yazlığı tadilatına ortak oluyoruz. 15 milyarmış 3 e bölünecekmiş. Hem araba alıp hem 3 ayda bir nasıl 1000 lira verecek bilemiyorum. Çocuk düşünüyoruz kenara para koymamız lazım bir birikimimiz olsun diyorum tedavi gerekebilir diyorum biraz rahat yaşamak istiyorum diyorum adamın umuru bile değil. Sürekli onun ailesine para veriyoruz benim aileme bir kere bile vermedik. Onlar da zor durumda oldu ama söylemediler. Ben geleceğimizi düşünmek istiyorum omuj umurunda bile değil. Sonra da akşam bana kızdı. Çocuk mocuk istemiyorum sen çok yüzsüzsün ben olsam istemediğim yerde 1 dk durmam. Defol git gibi şeyler söyledi. Sabaha kadar uyuyamadım. Her kavgada yavaş yavaş soğuyorum ondan. Her kavga kalbime saplanan bir bıçak gibi. En başta bana sahip çıkan beni seven adam yok. O gitti yerine ailesinin dibinde gezen her şeyde onları koruyan beni 2.sıraya atan adam geldi. Kendimi değersiz hissediyorum artık. Ben fedakarlık yaptıkça sanki benim görevim oluyor bu. Hep daha fazlası bekleniyor. Artık daha fazlasını yapmak istemiyorum. Biraz da o fedakarlık yapsın diyorum. Ama nerde o günler. Lütfen bişrylrr yazın kızlar. Fikirlerinize çok ihtiyacım var.
Aranıza yeni katıldım. Neredeyse 3 yıldan beri evliyim. İlk zamanlar eşimle çok kavga ettik. Ailesi ile aynı binada oturuyoruz. Onlar üst katta biz alt kattayız. Eşim en başta evli olmaya alışamadı. Her gün ailesi ile yiyip içmek oturup kalkmak istedi. Onlar ablasına gidince biz de gidelim onlar da sürekli bize gelip gitsinler istedi. Balayından geldiğimizin ikinci günü ailesini eve yemeğe çağırdı. Ben de tabi alışık değilim sürekli içli dışlı olmaya. Yetişme tarzım bu şekilde değil. Her gün kavga ettik. Tabi başka şeyler yüzünden de kavga ettik başlarda. Ailesi bize söz verdiği şeyleri yapmadı. Ben her kavga ettiğimizde ağlardım. İçimden ağlamak geliyordu ve bu adam neden beni anlamıyor neden beni zorluyor diye de ağlardım.
3.yıl olacak hala aynı konularda anlaşamıyoruz. Artık ailesine onunla beraber gitmiyorum. Her gün gördüğüm insanlar zaten. Ama eşim günde 3 4 kez yukarı çıkıyor. Canım sıkıldı deyip gidiyor. Annesiyle babası kavga edince sesleri gelince ben çıkıp şunları bir susturayım diyor. Kaç yaşında insanlar kendi meselelerini kendileri halletsin diyorum, ben de onların çocuğuyum diyor. Ailesi çat kapı gelsin istiyormuş. Ben de müsait olmayabiliriz neden çat kapı gelsinler diyorum. Sen ne zaman müsait oluyorsun ki diyor. Ben de çalışan insanım. İşten eve gelince dinlenmek istiyorum. Anlamıyor. Ailesinin 2 dükkan 1 ev kirası var. Babası da emekli hala çalışıyor. Annesi de 3 5 aydan beri çalışıyor. Borçları varmış para yetmiyormuş diye eşim önceden hep ailesine para verdi. Bizim de borcumuz vardı eşim 5 ay maaş alamadı. Ailesinin verdiği para 100 liraydı. Eşimin eline çocuğa harçlık verir gibi 100 lira tutuşturup bizde de bu kadar var diyorlardı. O kadarla koca ev nasıl geçinecekse.
Neyse her şeyi aştık bazı şeyleri görmezden geldik derken eniştesi eşimin aklına araba fikrini soktu. Zaten araba var. Sen onu sat yenisini al diyor. Senin araban yakında çürür diyor. Kendimizi sıkıp yeni araba alacakmışız. 3 yıl boyunca kendimi sıka sıka kurudum zaten. Bir sürü borç evin tadilatı kredi derken bazen cebimde 5 lira ile işe gittim. Şimdi biraz rahat etmek istiyorum. Çocuk istiyoruz ama bende pco var. Diyet yapıyorum yumurta takibi yapıyorum. Diyorum ki bak tedavi gerekebilir. Bizde Bi sorun yok olur neden olmasın diyor. Düğünden kalan 10 tane bileziği var. Birini ailem taktı 4 tanesi bana nişanda takılan mehir niyetine. Geri kalan da akrabaların taktıkları. Araba almak için elde avuçta ne varsa bozduracakmış. Üstüne kredi çekecekmiş. Sonra her ay kenara para koyacakmış bana bilezik yapacakmış. Mehir olarak takılan bileziklerime ortak çıkıyor. Onlar evimize takıldı sana değil diyor bana. Ailemin taktığını bile bozdurmaya çalışıyor. Annem takarken bana biz bunu sana hediye diye takıyoruz sakın bozdurma dedi. Ben de bunu ona söyledim en başta. Tamam demişti. Şimdi de neden bozdurmuyosun ben sana daha güzelini alırım diyor. Ben de vermek istemiyorum. Sonra da bana diyo ki o senin beğenmediğin falanca var ya bütün takılarını çıkardı kocasına verdi. Ben daha nişanlanmadan 1 bileziği 3 4 tane de çeyreğim vardı. Onun ailesinin söz verip de yaptırmadığı evin içini yaptırırken bozdurdum. Bunları unuttu da çıkmış bana neler diyor. Sonra bir de ailesinin yazlığı yaptırma derdi çıktı. Yazlıkta 10 gün gidip kalıyoruz diye yazlığı tadilatına ortak oluyoruz. 15 milyarmış 3 e bölünecekmiş. Hem araba alıp hem 3 ayda bir nasıl 1000 lira verecek bilemiyorum. Çocuk düşünüyoruz kenara para koymamız lazım bir birikimimiz olsun diyorum tedavi gerekebilir diyorum biraz rahat yaşamak istiyorum diyorum adamın umuru bile değil. Sürekli onun ailesine para veriyoruz benim aileme bir kere bile vermedik. Onlar da zor durumda oldu ama söylemediler. Ben geleceğimizi düşünmek istiyorum omuj umurunda bile değil. Sonra da akşam bana kızdı. Çocuk mocuk istemiyorum sen çok yüzsüzsün ben olsam istemediğim yerde 1 dk durmam. Defol git gibi şeyler söyledi. Sabaha kadar uyuyamadım. Her kavgada yavaş yavaş soğuyorum ondan. Her kavga kalbime saplanan bir bıçak gibi. En başta bana sahip çıkan beni seven adam yok. O gitti yerine ailesinin dibinde gezen her şeyde onları koruyan beni 2.sıraya atan adam geldi. Kendimi değersiz hissediyorum artık. Ben fedakarlık yaptıkça sanki benim görevim oluyor bu. Hep daha fazlası bekleniyor. Artık daha fazlasını yapmak istemiyorum. Biraz da o fedakarlık yapsın diyorum. Ama nerde o günler. Lütfen bişrylrr yazın kızlar. Fikirlerinize çok ihtiyacım var.
