- 13 Aralık 2018
- 236
- 230
- 103
- 44
Merhaba bayanlar, daha önceleri yazdım gene yazma ihtiyacı hissediyorum çünkü Konuşacak hiç kimsem yok Dün yine eşimle her zamanki konular üzerine tartıştık eşim sürekli çalışıyor Evet çok geç geliyor iki çocukla beni evde hep yalnız bırakıyor açıkçası evi adeta bir otel gibi kullanıyor sadece uyumadan uyumaya geliyor Dün artık canıma tak etti 11 buçukta gelmişti eve küçük bir tartışma yaşadık ve ben o kadar bunalmıştım ki artık onu istemediğimi gitmesi gerektiğini bu evliliği bitirmek istediğimi söyledim git dedim bırak beni dedim artık ve o da çekip gitti inanılmaz rahat bir uyku uyudum bütün gün de çok iyiyim sadece korkularım var Kendisi Alkol kullanan bir insan alkol alıp alıp eve sarhoş bir şekilde gelmesinden saçmalaması lan korkuyorum iki Küçük çocuğum var Onların psikolojisini nasıl etkileneceğini bilmiyorum açıkçası boşanmak istiyorum ama o boşanma taraftarı değil kendi hayatını istediği şekilde yaşıyor beni inanılmaz zor şartlarda bırakıyor ve ben artık dayanamıyorum dayanacak noktayı sabrı geçtim bitirdim artık.
Evde olduğu günlerde yer içer vuru kafayı yatar. Asla çocuklarla hiç bir şekilde ilgilenmez. Eskiden bu kadar değildi. Son 9.10 aydır bu şekilde umursamaz bir hayatı var. Alttan aldım, güzellikle anlattım kavga ettim ama anlamıyor. Dönüp dolaşıp beli hatalı çıkarıyor. Rahat batıyormuş bana. Dövmesi yokmuş karınızı yokmuş daha ne isriyormuşum.
İşin özü ben evde bekar bir anne gibi 24 saat çocuklarla o ise hep işteyim diyip eve geç gelen bizimle ilgisiz bir baba koca. Ben artık çok mutsuzum. Ayrılmak istiyorum ama endişelerim var. Nasıl neresinden başlayacağım. Çocuklarıma bunu nasıl açıklayacağım... Kimsem yok. Ailem var ama yok gibi..
Evde olduğu günlerde yer içer vuru kafayı yatar. Asla çocuklarla hiç bir şekilde ilgilenmez. Eskiden bu kadar değildi. Son 9.10 aydır bu şekilde umursamaz bir hayatı var. Alttan aldım, güzellikle anlattım kavga ettim ama anlamıyor. Dönüp dolaşıp beli hatalı çıkarıyor. Rahat batıyormuş bana. Dövmesi yokmuş karınızı yokmuş daha ne isriyormuşum.
İşin özü ben evde bekar bir anne gibi 24 saat çocuklarla o ise hep işteyim diyip eve geç gelen bizimle ilgisiz bir baba koca. Ben artık çok mutsuzum. Ayrılmak istiyorum ama endişelerim var. Nasıl neresinden başlayacağım. Çocuklarıma bunu nasıl açıklayacağım... Kimsem yok. Ailem var ama yok gibi..