Merhabalar;
Öncelikle sizi anlıyor ve sımsıkı sarılıyorum. Lütfen ağlayın. Ağlamamak için kendinizi tutmayın.
Yaşadığınız duygu durumu anksiyete bozukluğu gibi duruyor. Temelinde çocukken yaşadığınız bir travma olabilir. Kayınpederinizin manipülatif hareketleri de bunu açığa çıkarmış olabilir.
Herşeyden önce neden hep "eleştirilmeme, yargılanmama, sevilme, iyi olma" Hali içindesiniz buna bakılmalı. O nedenle bir terapist mutlaka şart.
Herkes eşinizi suçlamış. Elbette ona düşen görevler mevcut ama manipülasyonla büyümüş birinden doğru tepkileri vermesini bekleyemezsiniz. Bu tavırları içselleştirmiş, normalleştirmiş olabilir.
Çalışıp- çalışmamak, hayatında bir değişikliğe gidip gitmemek bunlar hep senin tercihlerin ama kendi oğluna acımayan torununa hiç acımaz. Bunu asla unutmayın. Ruh sağlığı yerinde olmayan biri ile aynı apartmanda bir çocuk yetiştireceksiniz. Annesine, babasına bu şekilde davranıldığını görecek. Sizce bu nasıl bir çocuk olur?
Önce size olan saygısını yitirir, evde otorite olarak dedeyi gördüğü, en güçlü onu bildiği için dedesi ile daha yakın olmaya, ona yaranmaya çalışır.
Belki bu manipülasyonları o da uğrar, o da eşiniz gibi normalleştirir bu durumu. Daha kötüsü güçlü olmayı bu davranışları referans alarak öğrendiği için ileride eşine, çocuklarına aynı davranışları sergileyebilir.
Ya da belki kuzenin sürekli ondan önde tutulduğunu görerek büyür. Kendini öz saygısını yitirir, kendini değersiz görür.
Çocuğunuz için istediğiniz hayat nedir?
Bugüne kadar yaşanan yaşandı, geri alınamaz, değiştirilemez ama şuandan itibaren önünüzde kocamaaan, upuzunnn bir hayat var. İstediğiniz gibi şekillendirebilirsiniz. Eşiniz ile başınıza gelenleri değil, çocuğunuzun başına gelecekleri konuşursanız belki o da daha net adımlar atabilir
oha ya kp e bak sen.. kendisi kac kez dogurmus ki sana oyle soyleyebiliyor? 
