eşim aşırı aileci, sevgililik döneminde filan bunlar benim gözüme hiç batmadı.. saf mıydım neydim anlamadım.. ablasını yeğenlerini sevmesi ve sürekli onlarla olmak istemesi, bizim az görüşmemiz konusunda ben hiç alınganlık yapmıyordum. hatta ailesine bağlı olması inanın hoşuma gidiyordu..
eşimin 3 ablası var ve hepsinin çocuklarının doğumgünlerini bilirim.. sevgiliyken eşimin doğum günü için bile görümcelerimi arayıp süpriz yapalım hep beraber olalım derdim..
eşim de bana ben o melek olduğun günleri özlüyorum diyor..
çok şey değişti bende.. değiştirdiler.. ben milletin özeline ne kadar hassasiyet gösterdiysem, onlar o kadar düşüncesizce davrandılar.. en son ki bu ipotek olayını benden saklamak ve beni maddi olarak büyük bir yükün altına sokmak gibi çok çirkin bir plan yaptılar ben de film koptu..
kuyrukları dik, oğulları üzerinden güç yarışına girdiler.. eşimi şimdiye kadar hep doldurmuşlar.. aile çok kalabalık amcalar ve kuzenler iç içe yaşayıp bütün gelinleri eleştirme, kimseyi beğenmeme, özele saygı göstermeme, iğneleme yani cahilce ve kötü niyetle yapılan bir sürü olayla karşılaştım..
bayramda gelin olarak sadece ben gidiyordum. eşimin kuzenleri ve abisi 1-2 saat durup kaçıyorlardı.. eşleri ve çocukları gelmiyordu. o zaman eşimi pohpohluyordu görümcelerim, diğer kuzenlere siz ne biçim erkeksiniz bir X edemediniz bak her bayram karısnı alıp geliyor.. siz evlendiniz hanım köylü oldunuz gibi gülüşerek laf atıyorlardı..
erkeğin karısına hükmetmesi, erkeğin ailesine gelinin biat etmesi olaylarından besleniyorlar..
eşim hep bu etki altında kaldığından ve abisine kuzenlerini hep karısının sözünü dinledikleri için eleştiirdiğinden, kendine gelmesi zaman aldı..
buraya yazdıklarımı eşime de anlattığımda haklısın.. bekara karı boşamak kolaymış.. insan işin içine girince anlıyor diyor.
şimdiye kadar ailesinden maddi anlamda kendisi için hiç bir şey istemediğini, annesini erken kaybettiğinden, kendi kazancıyla annesini rahat ettirememesinin vicdanını yaşadığını, babasının ikinci eşinin baskısı altında kaldığını söylüyor.
eşimin ailesinin bizi artık maddi anlamda gram dahi kullanamaz..
ne çekirdekleri nasip olsun ne de bizden onlara çöp dahi gitmesin.
bir daha eşimin ailesiyle ilgili bir problem yaşarım yada eşimin ailesi yine eşimi dürtüp huzurumuzu bozarsa eşim yine verdiği sözlerden döner, başka dilde konuşmaya ve davranmaya başlarsa.. yapılması gereken şey aşikar..
buraya bir daha kendimle ilgili bu ailevi problemden bahsetmeyeceğim.
ama benim durumumda olup farklı yollar izleyen, benim hislerimi anlayan bir sürü insan olduğunu gördüm anladım.
sonuç olarak ailenin huzuru için özellikle erkek ailelerinin çok hassasiyet göstermesi ve gelinlerine değer vermesi gerektiğini, daha sonra değer beklemeleri gerektiğini düşünüyorum..